Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., dnia 26 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy (...) IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Giżewska-Rozmus

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2021 r. (...) na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa N. D. (1)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w D.

o przywrócenie do pracy

I przywraca powódkę N. D. (1) do pracy u pozwanego (...) Sp. z o.o. w D. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy,

II zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 180 złotych ( sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sąd Rejonowy (...) kwotę 1992,01 złotych ( jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt dwa 01/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, w tym kwotę 432,01 złotych tytułem wynagrodzenia biegłego.

SSR Grażyna Giżewska-Rozmus

IV P 219/20

UZASADNIENIE

Powódka N. D. (1) w pozwie skierowanym przeciwko pracodawcy (...) Sp. z o.o. w D. wniosła o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy. W uzasadnieniu swojego pozwu wskazała, że w dniu 15.05.2020r. podpisała oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron, jednak w dniu 10.06.2020r. dowiedziała się, że jest w ciąży. W związku z powyższym, powódka przedłożyła pracodawcy zaświadczenia lekarskie, z których wynikać miało, że jest w ciąży już od dnia 15.05.2020r. Jednocześnie złożyła pismo, w którym uchyliła się od skutków prawnych złożonego przez siebie oświadczenia, gdyż działała pod wpływem błędu. Mając na uwadze wskazane okoliczności, powódka wniosła o przywrócenie do pracy na dotychczasowych warunkach. Pracodawca nie uwzględnił stanowiska powódki.

Pozwana (...) Sp. z o.o. w D. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Strona pozwana zakwestionowała złożoną w sprawie dokumentację medyczną z uwagi na to, że nie można jednoznacznie określić daty rzeczywistego zajścia w ciążę przez powódkę, a okazane zaświadczenia przedstawiają jedynie przybliżony wiek ciąży. Reasumując, przedłożone przez powódkę zaświadczenia obarczone są ryzykiem błędu i zdaniem pozwanej nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do ustalenia, że faktycznie powódka była w ciąży już w dniu 15 maja 2020r. Ponadto strona pozwana zwróciła się do powódki o przedłożenie dodatkowej dokumentacji medycznej. Jednocześnie pozwana zarzuciła powódce, ze nie zachowała 7- dniowego terminu do uchylenia się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka N. D. (1) w okresie od dnia 02.01.2019r. do dnia 31.03.2019r. była pracownikiem (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na okres próbny, na stanowisku sprzedawcy. Następnie od dnia 01.04.2019r. pracowała na podstawie umowy na czas określony. Druga umowa została zawarta do dnia 30.09.2021r.

W dniu 15.05.2020r. strony zawarły porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 30.05.2020r. W tym też dniu umowa uległa rozwiązaniu.

(Dowód: umowa o pracę na okres próbny k.8, umowa o pracę na czas określony k.9, rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron k.10, świadectwo pracy k.11)

W dniu 10.06.2020r. w trakcie wizyty lekarskiej wykonano powódce badanie USG, podczas którego dowiedziała się, że jest w ciąży. Zaświadczenie lekarskie z dnia 10.06.2020r. określało wiek ciąży na 6 tydzień. Drugie badanie USG z dnia 24.06.2020r. wskazywało na 8 tydzień ciąży.

Pismem z dnia 12.06.2020r. N. D. złożyła pracodawcy wniosek o przywrócenie do pracy. Wskazała w nim, iż odwołuje się od zawartego między stronami rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron w dniu 15.05.2020r. i wnosi o uznanie wypowiedzenia i rozwiązania umowy o pracę zawartej w dniu 01.04.2019r. za bezskuteczne oraz o przywrócenie pracownicy do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku i warunkach zawartych przy podpisywaniu umowy w dniu 01.04.2019r. Uzasadniała, iż w momencie podpisywania wypowiedzenia umowy 15.05.2020r. działała pod wpływem błędy przy składaniu oświadczenia woli, nieświadoma stanu w jakim się znajduje, a mianowicie była w tym momencie w ciąży. Gdyby nie działała pod wpływem błędu i oceniała sprawę rozsądnie, z wiedzą o ciąży, nie złożyłaby oświadczenia zmierzającego do rozwiązania umowy. Powołała się na art. 84 par. 1 kc i art. 88 par. 1 kc.

Pismo zostało nadane do pracodawcy w dniu 12.06.2020r.

Następnie pismem z dnia 30.06.2020r., w nawiązaniu do pisma z 12.06.2020r., oświadczyła, iż mimo, że wynika to z jego treści, uchyla się od skutków oświadczenia woli, które złożyła w dniu 15.05.2020r. dotyczącego rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron, jako oświadczenia złożonego pod wpływem błędu. W piśmie, wskazała, że z zaświadczeń lekarskich jednoznacznie wynika, że w momencie rozwiązywania umowy o pracę była już w ciąży ( co najmniej 3 tydzień). Gdyby wiedziała o zaistniałej okoliczności z pewnością nie złożyłaby takiego oświadczenia.

Pracodawca (...) w piśmie z dnia 16.06.2020r. odmówił powódce przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy kwestionując przedstawione zaświadczenia lekarskie. Wskazał, że przedłożona dokumentacja medyczna w sprawie, nie jest wystarczająca do podjęcia decyzji o przywróceniu powódki do pracy.

(Dowód: wniosek o przywrócenie do pracy k.12, dowód nadania k. 13, oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu k.14, zaświadczenia lekarskie k.16-17, odpowiedź na wezwanie k.18 i k.29, dokumentacja medyczna k.43-61v, k.79-83)

Postanowieniem z dnia 04.11.2020r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza ginekologa-położnika na okoliczność czy w dacie składania oświadczenia z dnia 15.05.2020r. w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę powódka była w ciąży lub mogła być w ciąży i co na to wskazuje, w przypadku braku możliwości udzielenia jednoznacznej odpowiedzi należy wskazać w jakiej najwcześniejszej i najbardziej prawdopodobnej dacie powódka mogła być w ciąży ( k. 73).

Biegły z zakresu ginekologii i położnictwa B. D. (1) w sporządzonej opinii sądowej wyjaśnił, że pierwsze badanie USG powódki z dnia 10.06.2020r. określa wiek ciążowy na 6 tydzień, co znajduje potwierdzenie w poziomie (...) z dnia 08.06.2020r. wielkości 1400 mlU/ml/k.-45/. Wartość ta najbardziej odpowiada poziomom obserwowanym w 6 tygodniu ciąży od momentu zapłodnienia. Drugie badanie USG, zrobione 14 dni później, określa wiek ciążowy na 7 tygodni na podstawie pomiaru (...), a na podstawie terminu początku ostatniego krwawienia miesięcznego na 8 tydzień. Przyjmując, że w dniu 24.06.2020r. powódka była w 7 tygodniu ciąży, zdaniem biegłego do zapłodnienia doszło w dniu 06.05.2020r. tj. w 9 dniu cyklu, czyli na 9 dni przed rozwiązaniem umowy.

( dowód: opinia biegłego k. 92-93, dokumentacja medyczna k. 43-61v, 79-83, 16-17)

Zastrzeżenia do w/w opinii wniósł pełnomocnik strony pozwanej, zarzucając jej m.in. błędne przyjęcie przez biegłego, że pierwsze badanie powódki z dnia 10.06.2020r. określało wiek ciąży według USG. Ponadto biegły nie podał metody, według której liczył dzień, w którym doszło do zapłodnienia oraz nie podał terminu przewidywanego porodu.

W opinii uzupełniającej, biegły wskazał, że powódka, w dniu składania oświadczenia, tj. w dniu 15.05.2020r. w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę, była już w ciąży. Biegły podkreślił raz jeszcze, że w pierwszym badaniu powódki USG-GSD, które wynosiło 5,6 mm odpowiada 6 tygodniowi ciąży, co potwierdza wynik β-HCG, podawany przez lekarza prowadzącego, wielkości 1400mlU/ml.

GSD /gestation sac diameter/pęcherzyk płodowy- określa wiek ciąży i uwidacznia się w obrazie USG w 4-5 tygodniu ciąży i jest wielkości 1-4 mm. U powódki odpowiadał on 6 tygodniowi, zgodnie z zaświadczeniem lekarskim ( w 5-6 tygodniu trwania ciąży pęcherzyk ma wielkość 5-6 mm). Przyrost pęcherzyka ciążowego wynosi 1-1,2 mm na dobę. Na tym poziomie rozwoju ciąży nie dokonuje się pomiaru CRF/długości ciemieniowo-siedzeniowej/ z uwagi na zbyt mały wymiar tj. ok. 4mm i możliwość popełnienia błędu. Następne badanie USG wykonane było podczas konsultacji lekarskiej z dnia 24.06.2020r.: „ W jamie macicy pojed pęcherzyk ciążowy z echem zarodka CRL-7 tyg” czyli, że długość ciemieniowo- siedzeniowa/CRL/ wynosi ok.9 mm. Biegły podkreślił, że czas trwania ciąży jest różny w zależności od tego czy obliczamy go od dnia poczęcia czy od 1 dnia miesiączki. Przedstawił możliwe sposoby obliczania terminu porodu i trwania ciąży. Podkreślił, że najpewniejszym postępowaniem w celu ustalenia terminu porodu jest regularne przeprowadzanie badania ciężarnej i odnotowywanie go w karcie przebiegu ciąży, na podstawie aktualnego stanu przedmiotowego orientujemy się o przebiegu i stanie ciąży. Odnosząc się do zarzutów pozwanego zwrócił uwagę, iż zasady postępowania w przebiegu ciąży i porodu są regulowane przez przepisy prawne, jak też zalecenia korporacji zawodowej jakimi są Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Żadne z ww. przepisów nie wymieniają progesteronu i jego wahających się poziomów jako markera oceny rozwoju wczesnej ciąży. Biegły wskazał także, że pełnomocnik pozwanego myli daty pierwszego krwawienia miesięcznego podawanego przez powódkę, co nie jest jednoznaczne z datą rozpoczęcia ciąży ( reguła Naegelego mówi, że należy do 1 dnia krwawienia dodać 7 dni). Jeśli dokona się tego działania to okazuje się, że powódka dobrze podała datę krwawienia miesięcznego, jak też badanie USG cytowane przez lekarza prowadzącego jest zbieżne i biegły prawidłowo ocenia datę poczęcia.

Zgodnie z zasadami liczenia terminu porodu, termin ten przypada od terminu 1 krwawienia miesięcznego podawanego przez powódkę 28 kwiecień+ 7 dni-3 miesiące= 5 luty 2021r.(+/- 2 tygodnie). Zgodnie z badaniem z 24.06.2020r. termin ten to 10 lutego 2021r. (+/- 2 tygodnie). Terminy porodów podawane przy każdym badaniu USG mogą posiadać znaczną rozbieżność ponieważ rozwój płodu odbywa się skokowo, a nie płynnie.

Pełnomocnik pozwanej wniósł kolejne zastrzeżenia do opinii uzupełniającej biegłego.

W opinii drugiego biegłego z zakresu ginekologii i położnictwa J. P. (1) stwierdzono, iż :

- przewidywany termin porodu na podstawie daty pierwszego dnia ostatniej miesiączki ( 28.04.2020) został określony na dzień 02.02.2021r., co oznacza, że do poczęcia mogło dojść w dniu 12.05.2020r., a dniu 15.05.2020r. powódka była w ciąży,

- przewidywany termin porodu na podstawie badania USG wykonanego w dniu 24.06.2020r., oparty o ocenę długości główkowo- siedzeniowej płodu został określony na dzień 10.02.2021r. Taki wynik badania USG oznacza, że do poczęcia mogło dojść w dniu 20.05.2020r., co z kolei wskazywałoby, że w dniu 15.05.2020r. powódka nie była w ciąży. Po uwzględnieniu błędu badania USG z 24.06.2020r. na 5 dni , należy również przyjąć taką ewentualność, że do poczęcia mogło dojść w dniu 15.05.2020r.

W zastrzeżeniach do w/w opinii pełnomocnik powódki, wskazał, że jest ona lakoniczna i pobieżna oraz nie uwzględnia całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. Opinia nie podaje rzeczywistej daty zajścia w ciążę oraz przyjmuje błąd badania ultrasonograficznego na jedynie 5 dni, a nie 2 tygodnie jak czynił poprzedni biegły.

Powódka urodziła dziecko w dniu 06.02.2021r.

(Dowód: zastrzeżenia do opinii k.106-111, opinia uzupełniająca k.120-123, zastrzeżenia do opinii uzupełniającej k.138-140, odpis skrócony aktu urodzenia dziecka k.147, opinia biegłego k.160-163, dokumentacja medyczna k. 79-83, 16-17, 43-61v )

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż istotą niniejszego sporu były dwie kwestie: prawidłowego złożenia przez powódkę oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli pod wpływem błędu oraz ustalenia czy w dniu 15.05.2020r. tj w dacie zawarcia porozumienia dotyczącego rozwiązania umowy o pracę powódka była w ciąży.

W zakresie pierwszego zagadnienia, zgodnie z art. 88 par. 1 kpc w zw. z art. 300 kp uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone innej osobie pod wpływem błędu lub groźby, następuje przez oświadczenie złożone tej osobie na piśmie. „Komentowany przepis nie stawia żadnych wymagań treści oświadczenia o uchyleniu się od skutków wadliwego oświadczenia woli, w związku z czym za wystarczające uznaje się każde pismo, które w świetle reguł wykładni (art. 65) wyraża tę wolę dostatecznie, wskazując, że nie ma obowiązku używania w nim określonych słów czy formułek (por. B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, Wady oświadczenia woli..., 1973, s. 174, zdaniem autorki nie ma znaczenia, czy korzystający z uprawnienia użyje słów „uchylam się", czy też posłuży się jakimikolwiek innymi, jeżeli z oświadczenia wynika, że nie traktuje czynności prawnej jako ważnej i wiążącej go, natomiast oświadczenie musi być stanowcze, tzn. musi z niego wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, że jego celem jest unieważnienie czynności prawnej; M. Gutowski [w:] Kodeks cywilny..., t. 1, red. M. Gutowski, 2018, komentarz do art. 88, nb 17; wyrok SN z 13.01.2010 r., II CSK 239/09, LEX nr 560847; postanowienie SN z 19.06.2015 r., IV CSK 599/14, LEX nr 1790981; por. też wyrok SN z 12.02.1998 r., I CKN 497/97, LEX nr 56810 (…), por. pod rządem p.o.p.c. z 1950 r. wyrok SN z 12.03.1965 r., I PR 6/65, OSNCP 1966/2, poz. 18: OSPiKA 1966/2, poz. 35, z glosą A. Woltera; NP 1967/10, s. 1286, z glosą R. Czarneckiego; NP 1966/12, s. 1566, z omówieniem E. Wengerka, Przegląd orzecznictwa, w którym wskazano, że wymaganiom art. 76 § 1 p.o.p.c. staje się zadość, gdy strona twierdzi w sposób stanowczy, iż swoje oświadczenie woli uznaje za bezskuteczne)”. ( Komentarza Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, cz. 2, Roman Trzaskowski- Kom. do art. 88 kc , LEX)

Jak wynika ze złożonych przez powódkę oświadczeń i wniosków z 12 i 30 czerwca 2020r. w pierwszym piśmie zatytułowanym „Wniosek o przywrócenie do pracy” jasno i wyraźnie oświadczyła, że odwołuje się od zawartego rozwiązania umowy i wnosi o uznanie rozwiązania umowy o pracę za bezskuteczne i przywrócenie jej do pracy. Dodatkowo w piśmie wskazała podstawy prawne swojego oświadczenia tj. art. 84 par. 1 kc i art. 88 par. 1 kc. Uzasadniła również dlaczego składa przedmiotowe oświadczeni, a mianowicie poinformowała o fakcie pozostawania w ciąży w dacie 15.05.2020r. W świetle przytoczonych uwag doktryny i orzecznictwa wskazane oświadczenie z dnia 12.06.2020r. nadane do pracodawcy 12.06.2020r. spełnia wymogi oświadczenia, o którym mowa w art. 88 par. 1 kp. Złożone jest bowiem na piśmie, a jego treść jednoznacznie wskazuje na wolę strony oświadczającej uchylenia się od skutków porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę zawartego w dniu 15.05.2020r. Zawiera także wskazanie przyczyny uchylenia się od skutków oświadczenia woli. Tym samym, niezasadne jest podtrzymywane przez pozwanego stanowisko, iż powódka nie uchyliła się wnioskiem z dnia 12.06.2020r. od skutków złożonego oświadczenia z dnia 15.05.2020r., a dopiero oświadczenie złożone 30.06.2020r. spełnia wymogi art.88 par. 1 kc.

Biorąc pod uwagę, iż w ocenie Sądu, powódka skutecznie pismem z dnia 12.06.2020r. złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków zawartego porozumienia w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę z dniem 30.05.2020r. należało rozważyć czy przyczyna, na którą się powołała uzasadnia w świetle przepisów kodeksu pracy prawo do wystąpienia z roszczeniem o przywrócenie do pracy.

Zgodnie bowiem z art. 177 § 1 kp pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy. Przepisu § 1 nie stosuje się do pracownicy w okresie próbnym nieprzekraczającym jednego miesiąca (§ 2). Umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu (§ 3).

„W okresie ciąży kobieta może wypowiedzieć umowę o pracę lub wyrazić zgodę na jej rozwiązanie w drodze porozumienia stron. Jeżeli jednak nie miała świadomości swego stanu, to może uchylić się od skutków złożonego oświadczenia woli jako złożonego pod wpływem błędu. Pracownica po zawarciu takiego porozumienia nie może skutecznie powoływać się na ochronę z art. 177 k.p., jeżeli jej oświadczenie nie było dotknięte wadą (por. wyrok SN z 10.11.1998 r., I PKN 431/98, OSNAPiUS 1999/24, poz. 792).

Z wyroku z 19.03.2002 r., I PKN 156/01, OSNP 2004/5, poz. 78, wynika, że SN rozszerzył możliwość uchylenia się od skutków złożonego oświadczenia woli jako złożonego przez pracownicę pod wpływem błędu także na sytuację, w której wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron złożyła pracownica. Sąd przyjął, iż pracownica, która nie wiedząc, że jest w ciąży, złożyła oświadczenie woli zmierzające do rozwiązania umowy o pracę, może się uchylić od skutków tego oświadczenia niezależnie od tego, czy błąd został wywołany przez pracodawcę, czy wiedział on o błędzie lub mógł go z łatwością zauważyć. Według wyroku z 7.10.2020 r., II PK 78/19, LEX nr 3080499, w tych warunkach pracownica może także uchylić się od skutków wyrażenia w porozumieniu stron zgody na pogorszenie warunków pracy i/lub płacy.” (Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy- Komentarz aktualizowany do art.177 Kodeksu pracy, Eliza Maniewska, LEX/el., 2021)

W niniejszym postępowaniu należało zatem ustalić czy w dniu 15.05.2020r., gdy zgodnie ze stanowiskiem stron, doszło do zawarcia porozumienia o rozwiązaniu umowy w dniu 30.05.2020r., powódka była w ciąży, co uzasadniałoby jej roszczenie o przywrócenie do pracy. Okoliczność ta bowiem była kwestionowana przez pozwanego.

W tym celu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego ginekologa-położnika.

Pierwszy z biegłych w sposób jednoznaczny stwierdził, że przyjmując, iż w dniu 24.06.2020r. powódka była w 7 tygodniu ciąży do zapłodnienia doszło w dniu 06.05.2020r. tj. w 9 dniu cyklu, czyli na 9 dni przed rozwiązaniem umowy. Biegły dokonując ustaleń odniósł się do danych zawartych w dokumentacji medycznej przedłożonej przez powódkę. W opinii uzupełniającej biegły B. D. podtrzymał swoje ustalenia z opinii pierwotnej, odnosząc się także do zastrzeżeń wyartykułowanych przez stronę pozwaną. Jeżeli chodzi o opinię kolejnego biegłego, wydawałoby się, że nie dała jednoznacznej odpowiedzi na postawione biegłemu pytaniem. Nie mniej jednak, Sąd bardzo szczegółowo przeanalizował opinie obu biegłych, uwzględniając zawarte w nich informacje specjalistyczne.

Należy zauważyć, że zastrzeżenia strony pozwanej odnoszące się do opinii biegłego B. D. dotyczą metody liczenia czasu trwania ciąży i oceny parametrów podanych w dokumentacji medycznej. Strona pozwana uznała opinię drugiego z biegłych za pełną i jasną w przeciwieństwie do pierwszej opinii. Wskazano, że opinia ta jest szczegółowo uzasadniona.

Jakkolwiek w ocenie Sądu, opinia drugiego z biegłych nie jest, wbrew twierdzeniom pozwanego, szczegółowa i nie daje jednoznacznej odpowiedzi odnośnie daty zajścia w ciążę powódki, nie mniej jednak stanowi uzupełnienie opinii pierwszego z biegłych B. D.. W pierwszej kolejności należy jednak podkreślić, iż Sąd dał wiarę opinii biegłego B. D. zarówno głównej, jak i uzupełniającej. Opinia ta bowiem w całości jest bardzo szczegółowa, dokładna i zawiera obszerną argumentację stanowiska biegłego. Nie mniej jednak, należy wskazać, iż w opinii biegłego J. P., biegły wskazał, że ustalenie długości ciemieniowo –siedzeniowej CRL umożliwia najbardziej precyzyjną ocenę zaawansowania ciąży do 14 tyg. , z dokładnością 2-7 dni (…). Zgodnie ze stanowiskiem ACOG , o ile wiek ciążowy oszacowany na podstawie ostatniej miesiączki wynosi mniej niż 9 tyg. w momencie badania usg, a wiek ciążowy określony na podstawie badania usg różni się o co najmniej 5 dni od wieku ciążowego obliczonego na podstawie daty ostatniej miesiączki, należy jako wiarygodny przyjąć wiek ciążowy wynikający z oceny usg. Odnosząc powyższe uwagi do opinii biegłego B. D. należy stwierdzić, że potwierdzają one ustalenia tego biegłego. Biegły B. D. w pierwszym zdaniu uzasadnienia swojej opinii głównej stwierdza: „ Najbardziej miarodajnym sposobem określenia wieku ciążowego we wczesnej ciąży jest USG”. Zdaje się takie samo stanowisko zajmuje strona pozwana pisząc w piśmie procesowym z dnia 07.07.2021r.: „ Biegły ( J. P.) wyjaśnił czemu badanie ultrasonograficzne jest najlepszą metodą określenia wieku ciążowego, w szczególności dlaczego określenie wieku ciążowego w badaniu USG jest bardziej precyzyjne niż na podstawie ostatniej miesiączki.” Jak wynika z analizy opinii biegłego B. D., biegły ten oparł swoje spostrzeżenia i konkluzje właśnie na wynikach badania USG oraz wynikach CRL. Wskazał bowiem, iż pierwsze badanie USG powódki z dnia 10.06.2020r. określa wiek ciążowy na 6 tydzień, co znajduje potwierdzenie w poziomie B-HCG z dnia 08.06.2020r wielkości 1400 mlU/ml/k.-45/. Drugie badanie, zrobione 14 dni później, określa wiek ciążowy na 7 tygodni na podstawie pomiaru CRL, a na podstawie terminu początku ostatniego krwawienia miesięcznego na 8 tydzień. Przyjmując, że w dniu 24.06.2020r. powódka była w 7 tygodniu ciąży, zdaniem biegłego do zapłodnienia doszło w dniu 06.05.2020r. tj. w 9 dniu cyklu, czyli na 9 dni przed rozwiązaniem umowy.

W tym miejscu należy przypomnieć uwagi biegłego J. P., że ustalenie długości (...) umożliwia najbardziej precyzyjną ocenę zaawansowania ciąży do 14 tygodnia z dokładności 2-7 dni ( k. 162). Oznacza to, przy uwzględnieniu zapisu z konsultacji lekarskiej z dnia 24.06.2020r. ( k. 47), iż CRL wskazywało na 7 tydzień ciąży, że biegły B. D. w swej opinii prawidłowo wskazuje, iż powódka zaszła w ciążę 06.05.2020r. Przy uwzględnieniu dopuszczalnego błędu 2-7 dni data ta może przesunąć się najpóźniej na dzień 13.05.2020r. Biegły wyliczył ponadto datę porodu powódki na dzień 05.02.2021r. ( wskazując na możliwe przesunięcia +/- 2 tygodnie). Do porodu doszło faktycznie 06.02.2021r., co wynika z aktu urodzenia dziecka. W związku z tym, zastrzeżenia zgłoszone przez stronę pozwaną okazały się w świetle sporządzonych opinii niezasadne.

Reasumując, Sąd uznał, co do zasady, obie opinie za wiarygodne. Przy czym, odnośnie drugiej z opinii należy zauważyć, ze biegły J. P. wskazał jedynie, iż przewidywany termin porodu na podstawie badania USG oparty o ocenę CRL został wyliczony na 10.02.2020r. i w oparciu o to ustalił, że do poczęcia mogło dojść w dniu 20.05.2020r. nie przesądzając jednak kiedy doszło do poczęcia. Nie wskazał dlaczego przyjął taką metodologię wyliczenia nie odnosząc wprost wieku ciąży wynikającego z badania USG z 24.06.2020r. do ewentualnej daty poczęcia.

Reasumując, Sąd dokonując ustaleń w zakresie stwierdzenia czy w dniu 15.05.2020r. powódka była w ciąży oparł się zasadniczo na opinii głównej i uzupełniającej biegłego B. D.. Jest ona bowiem bardzo dokładna, jasna i klarowna. Biegły precyzyjnie wyjaśnia swoje stanowisko powołując się na przedłożone do akt sprawy wyniki badań powódki oraz informacje z dokumentacji medycznej. Dlatego też, Sąd uznał, że w dniu 15.05.2020r. N. D. była w ciąży. Tym bardziej, że w dniu 30.07.2020r. powódka miała wykonywane kolejne badanie USG, w którym wyliczono wiek ciąży na 12 tygodni i 6 dni wg CRL ( termin porodu wg USG na 05.02.2021r.), przy ustalonym terminie porodu wg ostatniej miesiączki na 02.02.2021r. W tym wypadku wyliczenie daty poczęcia wskazuje na dzień 01.05.2020r. Warto zauważyć, iż przyjmując metodologię liczenia biegłego J. P., poprzez odniesienie się do wyliczonej wg USG daty porodu, w tym wypadku 05.02.2021r., do poczęcia mogło dojść właśnie 15.05.2020r. Po uwzględnieniu wskazywanego w opinii tegoż biegłego marginesu błędy 5 dni mogła być to data 10.05.2020r. Nie mniej jednak przyjęcie metodologii wyliczania daty poczęcia poprzez odniesienie się do daty porody z badania USG jawi się jako obarczone zbyt dużym marginesem błędu, chociażby ze względu na fakt, że w każdym badaniu USG data ta może być różna.

Tym samym, powyższe fakty dawały pracownicy podstawy do uchylenia się od skutków złożonego w dniu 15.05.2020r. oświadczenia, jako osoby działającej pod wpływem błędu dotyczącego pozostawania przez nią w tej dacie w ciąży.

W związku z tym, w oparciu o wskazane powyżej przepisy w zw. z art. 45 par. 1 i 3 kp, Sąd przywrócił powódkę do pracy u pozwanego na dotychczasowe warunki pracy i płacy.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 180 zł ( art. 98 kpc w zw. z par.9 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ).

Artykuł 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych stanowi, że koszty sądowe ponoszone tymczasowo przez Skarb Państwa za stronę zwolnioną od nich obciążają stronę przeciwną, jeżeli istnieją do tego podstawy. W toku niniejszej sprawy powstały koszty wynikające z dopuszczenia dowodu z opinii biegłych sądowych. Sporządzone zostały dwie opinii przez biegłego B. D., których łączny koszt wyniósł 1232,01 zł ( 547, 56 zł k. 121 i 684,45 zł k. 132) oraz opinia przez J. P., której koszt z tytułu wynagrodzenia biegłego wyniósł 456,30 zł ( k. 168). Jednocześnie w sprawie opłata wyliczona od wartości przedmiotu sporu wyniosła 1560 zł. Biorąc pod uwagę, iż opinia B. D. jednoznacznie wskazuje na niezasadność twierdzeń pozwanego, a na niej w głównej mierze oparł się Sąd, przy jednoczesnym odniesieniu treści opinii drugiego z biegłych do opinii B. D., zasadnym było obciążenie pozwanego kosztami pierwszej opinii tj. łączną kwotę 1232, 01 zł. W związku z tym, iż pozwany uiścił zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych w łącznej kwocie 800 zł należało ww. kwotę wynagrodzenia biegłego pomniejszyć o wartość zaliczek. Dało to kwotę 432,01 zł, którą należało obciążyć pozwanego. Jednocześnie w związku z tym, iż pozwany uległ powódce w zakresie dochodzonego przez nią roszczenia Sąd obciążył pracodawcę kwotą 1560 zł tytułem nieuiszczonej opłaty. O powyższym rozstrzygnięto w oparciu o przywołany art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w zw. z art. 98 kpc w punkcie III wyroku.

SSR Grażyna Giżewska-Rozmus