Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w N.

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Elżbieta Gembicka
Protokolant:	st. sekr. Sądowy Krzysztof Rydzewski

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r.

sprawy z powództwa M. K. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) S. A. w W., (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S. A. w

W. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 45 337,00 zł(słownie:

czterdzieści pięć tysięcy trzysta trzydzieści siedem złotych) z ustawowymi odsetkami

od kwoty 10 000,00 zł(słownie: dziesięć tysięcy złotych) od dnia 2 marca 2011 roku

do dnia zapłaty, od kwoty 35 337,00 zł(słownie: trzydzieści pięć tysięcy trzysta

trzydzieści siedem złotych) od dnia 18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...)

(...) w W. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 45 337,00 zł(słownie:

czterdzieści pięć tysięcy trzysta trzydzieści siedem złotych) z ustawowymi odsetkami

od kwoty 10 000,00 zł(słownie: dziesięć tysięcy złotych) od dnia 17 czerwca 2011

roku do dnia zapłaty, od kwoty 35 337,00 zł (słownie: trzydzieści pięć tysięcy trzysta

trzydzieści siedem złotych) od dnia 13 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

III.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

IV.  zasądza od pozwanych Towarzystwa (...) S. A. w

W., (...) S.A. V. (...) w

W. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 3417,00 zł(słownie: trzy tysiące

czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę

2400,00 zł (słownie: dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów

zastępstwa procesowego),

V.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie od

pozwanego Towarzystwa (...) S. A w W.

kwotę 2497,60 zł(słownie: dwa tysiące czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych

sześćdziesiąt groszy), zaś od pozwanego (...) S.A.

V. (...) w W. kwotę 1448,42 zł (słownie: jeden tysiąc

czterysta czterdzieści osiem złotych czterdzieści dwa grosze) tytułem kosztów

postępowania poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa .

Sygn. akt XI C 11/13

UZASADNIENIE

Powód M. K. (1) wniósł pozew przeciwko pozwanym:

1) (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej: pozwany ad. 1) o zapłatę kwoty 10.000,00 zł na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 02 marca 2011 roku do dnia zapłaty oraz ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 5.500,00 zł od dnia 02 marca 2011 roku do dnia 27 kwietnia 2011 roku.

2) (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. (dalej: pozwany ad. 2) o zapłatę kwoty 10.000,00 zł na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty oraz ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 7.500,00 złotych od dnia 17 czerwca 2011 roku do dnia 29 czerwca 2011 roku;

oraz o ustalenie odpowiedzialności pozwanych na przyszłość za skutki wypadku, któremu powód uległ w dniu 19 października 2010 roku. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu w postaci uiszczonej opłaty od pozwu, poniesionych wydatków, a także kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podniósł, że wnosi o zasądzenie należnego zadośćuczynienia z powodu wypadku drogowego mającego miejsce w dniu 19 października 2010 roku w gminie N. niedaleko miejscowości W., w wyniku którego powód doznał poważnych obrażeń ciała w postaci: pourazowego pęknięcia śledziony, krwotoku do jamy otrzewnej, wstrząsu krwotocznego. Powód wskazał, że na skutek doznanych obrażeń został przyjęty na Oddział Chirurgiczny Szpitala w N., w którym w dniu 22 października 2010 przeprowadzono u powoda zabieg splenectomii z zastosowaniem drenażu jamy brzusznej i po ustabilizowaniu się stanu zdrowia powód został wypisany do domu z zaleceniem dalszej kontroli w Poradni Chirurgicznej oraz oszczędnym trybem życia.

Z powodu pojawienia się ropnia przedprzeponowego po stronie lewej u powoda przeprowadzono kolejny zabieg operacyjny dnia 06 listopada 2010 roku. Po zastosowaniu leczenia farmakologicznego i wdrożeniu diety stan zdrowia powoda uległ poprawie. Dnia 18 lutego 2011 roku powodowi założono podskórny drenaż w Klinice (...), Gastroenterologicznej i Onkologicznej (...) w W. w którym powód przebywał do dnia 04 marca 2011 roku. Zdaniem powoda okoliczności przedmiotowej sprawy, w szczególności rozmiar i charakter obrażeń ciała powoda został potwierdzony w zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz jednoznacznie wskazuje, iż przyznana przez strony pozwane kwota zadośćuczynienia jest nieadekwatna i niewspółmierna do doznanej przez niego krzywdy.

Pozwany ad. 1 w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany ad. 1 wskazał, że w jego ocenie powództwo nie jest uzasadnione. W dniu 19 października 2010 roku doszło do zderzenia pojazdów V. (...) o nr rej (...) ubezpieczonego w zakresie OC u pozwanego ad. 1 oraz pojazdu P. nr (...) posiadającym ubezpieczenie w zakresie OC u pozwanego ad. 2. Powód podróżował jako pasażer w pojeździe V. (...) znajdując się na tylnym siedzeniu za kierowcą. Z ustaleń poczynionych w toku postępowania karnego bezpośrednią przyczyną zaistniałego w dniu 19 października 2010 roku wypadku drogowego było brak dostosowania techniki i taktyki jazdy do zaistniałej na drodze sytuacji przez kierującego pojazdem V. (...) oraz naruszenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kierującego pojazdem P. przez zatrzymanie pojazdu na lewej części drogi czym zmusił kierującego V. (...) do zmiany warunków ruchu co skutkowało zderzeniem czołowym. Pozwani ad. 1 i ad. 2 w toku postępowania przyjęli swoją odpowiedzialność w 50 %.

Pozwany ad. 1 odnosząc się do wysokości zgłoszonego przez powoda roszczenia z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, w jego przekonaniu dochodzona kwota nie znajduje podstaw w istniejącym stanie faktycznym sprawy. Podkreślił, że przepis art. 445 § 1 kc przewiduje w sytuacji uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia „sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”. Żądana kwota przez powoda w ocenie pozwanego, może prowadzić do wzbogacenia powoda w szczególności przy uwzględnieniu aktualnych stosunków społecznych i ekonomicznych kraju co tym samym będzie przeciwne do instytucji zadośćuczynienia zawartej w art. 445 § 1 kc. Kwotę tą winno się ustalić przez pryzmat stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu. Odnośnie wniosku powoda o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki doznanych przez niego obrażeń w ocenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ kwestia ta została uregulowana w art. 442 ¹ § 3 kc.

Pozwany ad. 2 w odpowiedzi na pozew wniósł tak samo jak pozwany ad. 1 tj. o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, o ile nie zostanie złożony spis kosztów.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany nie zaprzeczył, że ubezpieczał odpowiedzialność cywilną wynikającą z posiadania i prowadzenia samochodu osobowego marki P. (...). Podkreślił, że pozwany uznał w toku likwidacji szkody swoją odpowiedzialność w opisywanym wypadku w wysokości 50 % i tytułem zadośćuczynienia wypłacić powodowi kwotę 7.500,00 złotych oraz kwotę 225,00 złotych tytułem odszkodowania za zwrot kosztów opieki i kwotę 105,35 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia. Wysokość wypłaconego zadośćuczynienia pozwany określił na podstawie dowodów zgromadzonych w aktach szkody. W ocenie pozwanego ad. 2 wypłacona kwota tytułem zadośćuczynienia na rzecz powoda odpowiada dyspozycji art. 445 § 1 kc, a żądana kwota w łącznej wysokości 17.500,00 złotych jest zawyżona i nieadekwatna do doznanej przez powoda krzywdy biorąc pod uwagę okoliczności zdarzenia. Zdaniem pozwanego uiścił w całości roszczenia dotyczące krzywdy powoda związanej z przedmiotowym wypadkiem przed zawiśnięciem sporu. Odnośnie żądania pozwu w przedmiocie ustalenia pozwanego ad. 2 na przyszłość pozwany wskazał tą samą okoliczność co pozwany ad. 1.

W toku sprawy powód w końcowym stanowisku zmienił żądanie pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanych ad. 1 i ad. 2 kwot po 42.500,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez powoda krzywdę w wyniku wypadku z dnia 19 października 2010 roku wraz z ustawowymi odsetkami od pozwanego ad. 1 od dnia 02 marca 2011 roku, a od pozwanego ad. 2 od dnia 17 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty. Wniósł również o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 5.674,00 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od chwili otrzymania pisma procesowego powoda z rozszerzeniem powództwa przez pozwanych tytułem zwrotu kosztów opieki.

Powód wskazał, że dopiero po przeprowadzeniu w niniejszej sprawie postępowania dowodowego, okazało się, że kwota dochodzona pozwem jest niewystarczająca w stosunku do następstw wypadku oraz doznanej przez niego krzywdy i bólu. Obrażenia doznane przez powoda w wypadku mającego miejsce w dnia 19 października 2010 roku spowodowało to, że powód wymagał pomocy i opieki ze strony osób trzecich przez okres 126 dni po 6-8 godzin dziennie. Kwotę dodatkową w wysokości 5674,00 złotych została wyliczona na podstawie kalkulacji z przyjęciem stawi 7 zł/rbg*7h/dzień*126 dni.

W odpowiedzi na powyższe pozwani ad. 1 i ad. 2 podnieśli, że żądana kwota przez powoda jest wygórowana i nie zostały podniesione nowe argumenty, które wskazywały by na zasadność rozszerzenia powództwa w tym zakresie oraz zakwestionowali wysokość zwrotu kosztów opieki.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 19 października 2010 roku w pobliżu miejscowości W., gmina N. ok. godziny 19:55 na drodze nr (...) doszło do wypadku drogowego, podczas którego kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) zderzył się czołowo z nieprawidłowo zatrzymanym na lewej części drogi pojazdem osobowym marki P. (...) o nr rej. (...). W chwili zdarzenia powód znajdował się na tylnym siedzeniu za kierowcą i był przypięty pasami bezpieczeństwa. Odpowiedzialność za powyższy wypadek drogowy ponoszą obaj kierowcy pojazdów uczestniczących w wypadku, która została ustalona w wysokości po 50%.

W wyniku tego zderzenia powód jako pasażer pojazdu V. (...) doznał rozległych obrażeń ciała w postaci: pourazowego pęknięcia śledziony, krwotoku do jamy otrzewnej i wstrząsu krwotocznego. Po wypadku powód został opatrzony w Szpitalu w N. i następnie został wypisany do domu.

Z powodu narastającego bólu w okolicy brzucha powód w dniu 21 października 2011 roku został przyjęty na Oddział Chirurgiczny Szpitala w N., w którym następnego dnia poddano go zabiegowi splenectomii z zastosowaniem drenażu jamy brzusznej i po ustabilizowaniu się stanu zdrowia w dniu 28 października 2010 roku został wypisany do domu z zaleceniem dalszej kontroli w Poradni Chirurgicznej oraz oszczędnym trybem życia.

Z powodu pojawienia się ropnia przedprzeponowego po lewej stronie powód ponownie został przyjęty do Oddziału Chirurgicznego Szpitala w N., w którym przeprowadzono zabieg. Po ustabilizowaniu się stanu zdrowia powoda, po zabiegu został wypisany w dniu 15 listopada 2010 roku do domu.

Bóle w okolicy podbrzusza po przeprowadzonym zabiegu nie ustąpiły, dlatego w dniu 5 grudnia 2010 roku powód został ponownie przyjęty na Oddział Chirurgiczny Szpitala w N., gdzie został poddany leczeniu farmakologicznemu i diecie. Wprowadzenie leczenia farmakologicznego i diety spowodowały poprawę w stanie zdrowie powoda i w dniu 7 grudnia 2010 roku został wypisany do domu.

W dniu 18 lutego 2011 roku powód został przyjęty do Kliniki (...) w W., w którym przebywał do dnia 04 marca 2011 roku. Podczas pobytu na oddziale powodowi założono drenaż podskórny i wykonano protezę trzustki. Zabiegi nie odniosły zamierzonego skutku, dlatego też powód w dniu 03 kwietnia 2011 roku został ponownie przyjęty na oddział, gdzie wbito igłę do zbiorniczka trzustki, ponieważ zbiorniczek wymagał osuszenia. Z przeprowadzonego badania USG wynikło, że zbiorniczek trzustki został osuszony.

Trzustka powoda jest uszkodzona co wywołuję potrzebę stosowania specjalistycznej diety. Dieta ta składa się głównie z warzyw gotowanych na parze i owoców. Przez pewien czas powód musiał przyjmować leki, które wspomagały proces trawienia. Powód poddawany jest cały czas kontrolom lekarskim.

Powód pismem z dnia 23 listopada 2010 roku zgłosił szkodę stronie pozwanej ad. 1, która przyznała w dniu 30 grudnia 2010 roku na rzecz powoda kwotę zadośćuczynienia w wysokości 2.000,00 złotych. Następnie dnia 18 lutego 2011 roku powód uzupełnił swoje roszczenie o zwrot kosztów opieki, zwrot kosztów dojazdu do placówek medycznych, zwrot utraconego dochodu. Decyzją z dnia 22 maja 2011 roku pozwana ad. 1 przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę w wysokości 5.500,00 złotych i kwotę w wysokości 330,35 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia i opieki.

Powód pismem z dnia 10 maja 2011 roku zgłosił szkodę stronie pozwanej ad. 2, która przyznała w dniu 27 czerwca 2011 roku na rzecz powoda kwotę zadośćuczynienia w wysokości 7.500,00 złotych, kwotę 225,00 złotych tytułem zwrotu kosztów opieki oraz kwotę 105,35 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia. W dniu 06 lipca 2011 roku powód wystosował do strony pozwanej ad. 2 wezwanie do zapłaty.

W dniu 28 grudnia 2012 roku (...) S.A. zostało przejęte przez (...) S.A. z siedzibą w W., które wstąpiło we wszystkie prawa i obowiązki (...) S.A. z siedzibą w W..

Powód przed zdarzeniem był osobą zdrową i pracował fizycznie oraz posiadał zamiłowanie do motocykli. Przed wypadkiem powód prowadził przygotowania do wzięcia udziału w zawodach motocyklowych, z którymi wiązał swoje plany na przyszłość. Po wypadku motoryczność powoda znacząco się obniżyła, co uniemożliwiło mu dalsze kontynuowanie swej pasji tj. jazdy na motorze. Powód gdy za dużo chodzi odczuwa bóle, które uniemożliwiają mu ćwiczenia oraz ciężką pracę fizyczną. Przez cały czas leczenia, powód jeśli nie znajdował się na oddziale szpitalnym podlegał opiece przez swoją matkę i siostrę, które na zmianę nim się zajmowały i uspokajały powoda. Powód miał trudności z siedzeniem, leżeniem oraz był załamany psychicznie. Powód wymagał specjalistycznej diety. Posiłki były przygotowywane przez siostrę lub matkę w skład których wchodziła cielęcina, mięso z królika, nabiał oraz klopsiki.

Do pół roku od chwili wypadku u powoda występowały w nocy stany lękowe. Powód zarówno przed jak i po wypadku mieszkał razem ze swoją matką M. K. (2). Obecnie powód jest samodzielny.

Z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej lek. med. A. S. wynika, że powód w wyniku wypadku jakiemu uległ w dniu 19 października 2010 roku doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci: utraty śledziony, która została usunięta operacyjnie z powodu pęknięcia i krwotoku wewnętrznego – trwały uszczerbek ustalony został przez biegłego na 30 %, stłuczenie trzustki z powikłaniem przetoki trzustkowej, aktualnie wygojoną – w tym przypadku biegły określił trwały uszczerbek na 20 %. W dalszej opinii biegły podał, że powód nie ma zaburzeń w odżywianiu, które mogły by wynikać z następstwa urazu trzustki. Stwierdził, że aktualny stan fizyczny powoda jest dobry. Oszacował, że łączny trwały i długotrwały uszczerbek na zdrowiu u powoda wynosi 50 %. Odnośnie kwestii czy powód wymagał opieki osób trzecich po wypadku mającego miejsce w dniu 19 października 2010 roku biegły określił, że od dnia wypadku do końca marca 2011 roku powód wymagał takiej opieki, podkreślając przy tym, że nie wymagał opieki całodobowej – jeśli wymagana jest opieka całodobowa to powód byłby hospitalizowany. Podczas pobytu w domu powód mógł sam wykonywać podstawowe czynności życiowe, ale czynności takie jak: zakupy, sprzątanie, pranie, przygotowywanie posiłków, udanie się do lekarza itp. wymagały pomocy osoby drugiej. Biegły czas ten określił na 6-8 godzin dziennie od dnia wypadku do końca marca 2011 roku.

W niniejszej sprawie zostało powołane również Centrum (...) celem sporządzenia opinii lekarskiej. Lek. med. J. C. w swojej opinii stały uszczerbek na zdrowiu u powoda określił na 15 % podając przy tym, że śledziona jest organem istotnym, decydującym o stanie układu odpornościowego i systemu krzepliwości organizmu, podkreślając przy tym, że utrata tego organu wiąże się z koniecznością szczególnej ostrożności w przypadku infekcji. Podczas wykonywania opinii nie stwierdzono u powoda niekorzystnych następstw przebytej splenectomii (usunięcia śledziony) ale nie można ich wykluczyć w przyszłości. Odnośnie okresu czasu przebywania pod opieką osób trzecich powoda to czas ten został określony na okres nie większy niż 2 tygodnie.

W wyniku rozbieżnych opinii biegłych w sprawie został powołany trzeci biegły specjalista chirurg Dr n. med. A. D., który tak jak pierwszy biegły powołany w sprawie określił trwały uszczerbek na zdrowiu u powoda na 50 %, podając te same fakty i okoliczności, które zostały podane w opinii sporządzonej przez biegłego lek. med. A. S.. Odnośnie rokowania na przyszłość odnośnie całkowitego wyleczenia powoda z obrażeń doznanych podczas wypadku w dniu 19 października 2010 roku biegły podkreślił, że są złe – nic nie przywróci funkcji usuniętej śledziony ani nie usunie zmian w trzustce. Stan zdrowia powoda może ulec pogorszeniu z uwagi na występujące u niego zmiany w krwi – nadpłytkowość. Biegły podał, że powód wymagał opieki osób trzecich przez kilkadziesiąt godzin dziennie około 4-6 h przez 4 miesiące – do czasu wypisania z Kliniki (...). Powód nie był wstanie przez ten okres czasu sam robić zakupów, sprzątać, gotować, prać i tym podobnych czynności. Przebieg leczenia powoda podjęty po wypadku był prawidłowy, a obecny stan zdrowia powoda wywołany jest wypadkiem mającym miejsce w dniu 19 października 2010 roku.

Dowód: akta szkody, historia choroby [k. 18-49], zgłoszenie szkody do pozwanego ad. 1 [k. 50-51], pisma pozwanego ad. 1 [k.53-54], decyzja pozwanego ad. 1 [k. 60-62], wezwanie do zapłaty do pozwanego ad. 1 [k. 64-64a], zgłoszenie szkody do pozwanego ad. 2 [k. 66-68], decyzja pozwanego ad. 2 [k. 71], wezwanie do zapłaty do pozwanego ad. 2 [k. 72-73], opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej [k. 150-154], opinia uzupełniająca [k. 180-181, 195-196], ekspertyza medyczna [k. 243-246], ekspertyza uzupełniająca [k. 270-272, 292-293, 310-311] zeznania świadków: M. K. (2) [k. 322v. 389] i A. K. [k. 323], zeznania powoda [k. 323-323v], pismo procesowe powoda z rozszerzeniem powództwa [k. 350], opinii sądowo-lekarskiej [k. 393-394];

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługuje w przeważającej części na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawała kwestia odpowiedzialności pozwanych ad. 1 i ad. 2, która została ustalona przez pozwanych na 50 % za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 19 października 2010 roku, w następstwie którego powód M. K. (1) doznał rozległych obrażeń ciała jak to zostało ustalone w opiniach sporządzonych przez biegłych lek. med. A. S. i Dr n. med. A. D. oraz Centrum (...).

Kwestią wymagającą wyjaśnienia pozostało zatem w jakiej wysokości powinno zostać wypłacone zadośćuczynienie przez pozwanych na rzecz powoda, uwzględniając wypłacone dotąd przez pozwanych zadośćuczynienie.

W sprawie powołano dwóch biegłych lek. med. A. S. i Dr n. med. A. D. oraz Centrum (...). Opinie sporządzone przez biegłych lek. med. A. S. i Dr med. A. D. są podobne i dlatego Sąd podczas uwzględniania wysokości zadośćuczynienia w przeważającej większości brał je pod uwagę, pomijając ekspertyzę sporządzoną przez Centrum (...), która zdaniem Sądu nie oddaje całokształtu doznanych przez powoda krzywd i bólu wywołanych wypadkiem drogowym w dniu 19 października 2010 roku.

Rozstrzygając powyższą kwestię Sąd miał na uwadze przepisy art. 444 § 1 k.c. i 445 § 1 k.c. przy uwzględnieniu takich okoliczności jak doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu – określony na 50 % (przez dwie opinie biegłych) w przebiegu procesu leczenia, jego długotrwałość, stopień skomplikowania i realnie odczuwany przez powoda ból. Obrażenia doznane podczas wypadku z dnia 19 października 2010 roku przez powoda wymusiły na powodzie przymus pozostawania pod opieką osób trzecich przez około 126 dni wyłączając przy tym dni w których był hospitalizowany tj. od 21 do 28 października 2010 roku, 06 listopada do 15 listopada 2010 roku, 05 grudnia do 07 grudnia 2010 roku i 18 lutego do 04 marca 2011 roku. Powód w wyniku wypadku doznanych obrażeń i jego następstw (tj. usunięcie śledziony, zmiany w trzustce) nigdy nie powróci do pełni zdrowia, jak to trafnie zauważył biegły Dr med. A. D. w swojej opinii „rokowania na przyszłość w zakresie całkowitego wyleczenia są złe – nic nie przywróci funkcji usuniętej śledziony ani nie usunie zmian w trzustce”. Powód po wypadku musiał zmienić swoje nawyki żywieniowe i przyjmować środki farmakologiczne, które wspomagały procesy trawienia, jak również musiał zrezygnować ze swojej pasji – jazdy na motorze. Należy zauważyć, że powód jest osobą młodą, miał 24 lata w chwili wypadku. Obrażenia których doznał w przedmiotowym wypadku mają i będą wywoływać negatywne konsekwencje w życiu powoda wpływając przy tym na jego komfort życia. Powód musi unikać czynności które wymagają wysiłku fizycznego ponad miarę, ponieważ wywołuje to u niego ból, co w znaczący sposób może utrudnić rozwój kariery zawodowej. Ciało powoda zostało naznaczone bliznami, które to zawsze będą przypominały mu o wypadku i dalszych jego następstwach.

Zeznania powoda i świadków M. K. (2) i A. K., jak również sporządzone w sprawie opinie biegłych zgodnie potwierdzają, że powód w okresie około 4 miesięcy od chwili wypadku musiał pozostawać pod opieką osób trzecich, które to musiały za niego sprzątać, gotować specjalistyczne posiłki (tj. warzywa na parze, mięso z królika, cielęcina) i wykonywać szereg innych czynności, których powód sam nie mógł wykonać.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż wypłacona dotychczas kwota przez pozwanych na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia nie rekompensuje w pełni doznanej przez niego w następstwie wypadku krzywdy.

W świetle powyższych ustaleń Sąd uwzględnił w całości powództwo w zakresie żądania uzupełnienia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i zasądził od pozwanych na rzecz powoda M. K. (1) kwotę po 45.337,00 zł, wraz z ustawowymi odsetkami:

- od pozwanego ad. 1 od kwoty 10.000,00 złotych od dnia 02 marca 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 35.337,00 złotych od dnia 18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty (punkt I wyroku);

- od pozwanego ad. 2 od kwoty 10.000,00 złotych od dnia 17 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 35.337,00 złotych od dnia 13 lutego 2014 roku do dnia zapłaty (punkt II wyroku).

O odsetkach od kwoty 10.000,00 złotych od dnia 02 marca 2011 roku do dnia zapłaty zasądzonych od pozwanego ad. 1 Sąd orzekł na podstawie art. 481 kc. Strona pozwana ad. 1 zobowiązana była do wypłaty należnego powodowi zadośćuczynienia w przeciągu 90 dni od złożenia zawiadomienia o powstaniu szkody. Zawiadomienie o którym mowa pozwany ad. 1 odebrał w dniu 29 listopada 2010 roku i uwzględniając okres 90 dni do dokonania wypłaty należnego powodowi zadośćuczynienia minął w dniu 01 marca 2011 roku. Odsetki od kwoty 35.337,00 złotych od dnia 18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, wynikają z daty odebrania przez pozwanego ad. 1 pisma powoda zawierające rozszerzenie powództwa. Odnośnie pozwanego ad. 2 odsetki od kwoty 10.000,00 złotych od dnia 17 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty wynikają z zobowiązania pozwanego ad. 2 do wypłaty należnego powodowi zadośćuczynienia do upływu 30 dnia od złożenia zawiadomienia o powstaniu szkody. Pełnomocnik powoda nadał pismo do pozwanego ad. 2 zawierające zgłoszenie szkody dnia 10 maja 2011 roku i przyjąć należy, iż zgłoszenie te dotarło do pozwanego ad. 2 najpóźniej w dniu 17 maja 2011 roku. Uwzględniając datę odebrania zgłoszenia przez pozwanego ad. 2 na dzień 17 maja 2011 roku ostateczny termin wypłaty należnego powodowi zadośćuczynienia upłynął w dniu 16 czerwca 2011 roku. Odsetki od kwoty 35.337,00 złotych od dnia 13 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, wynikają z daty odebrania przez pozwanego ad. 2 pisma powoda zawierające rozszerzenie powództwa.

W kwocie 45.337,00 zł wliczona jest kwota 2837,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, która została wyliczona przy uwzględnieniu stawki jednej godziny opieki na kwotę 7 zł, a więc 7 zł-koszt godziny opieki * 7h dziennie (czas opieki dziennej) * 126 dni podzielonej przez 2 (koszty opieki rozkładają się na dwóch pozwanych). Powód przez 126 dni musiał pozostawać pod opieką osób trzecich ponieważ sam nie był zdolny samodzielnie egzystować. Dlatego też w okolicznościach niniejszej sprawy żądanie zwrotu przez powoda kosztów opieki jest w pełni uzasadnione i zgodne z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1977 roku I CR 143/77, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04 marca 1969 roku I PR 28/69), w których to stwierdził, że poszkodowany nie jest zobowiązany do udowodnienia poniesionych kosztów opieki i może dochodzić roszczenia także, jeśli opiekę nad nim sprawowały osoby najbliższe.

W ocenie Sądu zasądzona kwota stanowić będzie odpowiednią kwotę zadośćuczynienia dla powódki za doznaną krzywdę, ból i cierpienie, spełniając przy tym swoją funkcję kompensacyjną. Kwota ta nie jest przy tym nadmierna ani wygórowana. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, przy ocenie wysokości zadośćuczynienia uwzględnić należy nasilenie cierpień, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym poszkodowanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.06.1999 r., UKN 681/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.10.1968 r., ICR 383/68)

W punkcie III Sąd w pozostałym zakresie powództwo oddalił, ponieważ kwestia wniosku powoda o ustalenie odpowiedzialności pozwanych na przyszłość za skutki doznanych przez powoda obrażeń nie została przez powoda podtrzymana w piśmie rozszerzającym powództwo ani też cofnięta, a zgodnie z obowiązującymi przepisami powód będzie mógł w przyszłości dochodzić ewentualnych roszczeń od pozwanych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 98 kpc oraz § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 t.j.)

W punkcie V wyroku Sąd, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 254 ze zm.) w zw. z art. 98 § 1 kpc, nakazał ściągnąć od pozwanego ad 1 na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.497,60 zł tytułem kosztów procesu tymczasowo pokrytych ze Skarbu Państwa, a od pozwanego ad 2 kwotę 1.448,42 zł (pozwany ad. 2 w toku rozprawy wpłacił zaliczkę na przeprowadzenie dowodu z ekspertyzy Centrum (...) w wysokości 1.049,18 złotych) tytułem kosztów procesu tymczasowo pokrytych ze Skarbu Państwa.