Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. K. (1) wniósł o dokonanie zniesienia współwłasności następujących rzeczy:

a. lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w miejscowości (...), gm. G., dla której Sąd Rejonowy w Olsztynie prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...) – o wartości 40 000 zł,

b. samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...) – o wartości 6850 zł,

c. komputera F. – o wartości 1000 zł,

d. kwoty 20 000 zł

poprzez przyznanie składników majątkowych wymienionych w pkt a. i b. na wyłączną własność wnioskodawcy, zaś składników majątkowych wymienionych w pkt c. i d. – na wyłączną własność uczestniczki oraz zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy stosownej kwoty tytułem dopłaty.

Ponadto, wnioskodawca wniósł o rozliczenie następujących nakładów i wydatków poczynionych przez niego na rzeczy stanowiące współwłasność:

1.  kwoty 1283,42 zł – zapłaconej przez wnioskodawcę tytułem podatku od nieruchomości w latach 2009 – 2013 (żądanie rozszerzone w związku z uiszczeniem dodatkowo kwoty 100 zł – k. 222)

2.  kwoty 19 344,12 zł – zapłaconej przez wnioskodawcę tytułem zaciągniętego przez strony kredytu na samochód marki O. (...) (żądanie rozszerzone w związku z dodatkową wpłatą kwoty 3894,80 zł – k. 223 - 224)

3.  kwoty 5785,61 zł – stanowiącej opłacone przez wnioskodawcę wydatki na samochód marki O. (...): koszt zamontowania instalacji gazowej, koszty badań obowiązkowych, ubezpieczenia OC itp. (żądanie rozszerzone w związku z wpłatą kwoty 376 zł tytułem ubezpieczenia – k. 225),

4.  kwoty 2199 zł - zapłaconej przez wnioskodawcę tytułem zaciągniętego przez strony kredytu na zakup komputera F.,

5.  kwoty 28 673,06 zł - zapłaconej przez wnioskodawcę tytułem zaciągniętego przez strony kredytu konsolidacyjnego (żądanie rozszerzone o kwotę 3308,36 zł – k. 226).

Wnioskodawca żądał także zasądzenia od uczestniczki wynagrodzenia za korzystanie z komputera marki F. ponad posiadany udział w wysokości 4300 zł wobec faktu, że został pozbawiony jego posiadania (żądanie rozszerzone do kwoty 5400 zł – k. 225, następnie – do kwoty 6100 zł + 700 zł za każdy kolejny miesiąc – k. 312 odw.).

Uzasadniając wniosek wnioskodawca wskazał, że w dniu 17 czerwca 2000r. strony zawarły małżeństwo, w wyniku czego powstał między nimi ustrój wspólności majątkowej. W dniu 27 kwietnia 2007r. strony zawarły umowę o ustanowienie rozdzielności majątkowej. Jedynym wartościowym składnikiem majątku stron był wówczas lokal mieszkalny nr (...), położony w Ł. w budynku nr (...), otrzymany w drodze darowizny od ojca uczestniczki J. Ś. (1) w dniu 28 lutego 2007r. Środki na zakup tego mieszkania przez J. Ś. (1) pochodziły z zaciągniętego przez strony kredytu, spłaconego w całości z wynagrodzenia za pracę wnioskodawcy.

W dniu 4 lipca 2007r. strony nabyły samochód marki O. (...) za środki pochodzące z kredytu, które we wskazanej wyżej wysokości spłacił wnioskodawca. Wnioskodawca poniósł także szereg wydatków na ten samochód, o wymienionej wyżej wartości. Wprawdzie uczestniczka złożyła pismo, w którym oświadczyła, że zrzeka się własności samochodu, jednakże wnioskodawca nie wyraził na to zgody.

W dniu 4 sierpnia 2007r. strony zaciągnęły kredyt na zakup komputera F., które wszystkie raty spłacił następnie wnioskodawca. W lipcu 2010r. uczestniczka zabrała ten komputer i już go wnioskodawcy nie oddała.

W maju 2007r., chcąc spłacić zadłużenie będące rezultatem rozrzutnego trybu życia uczestniczki, strony zaciągnęły kredyt konsolidacyjny w wysokości 40 000 zł, z którego otrzymały dodatkowo 20 000 zł. Uczestniczka w sposób lekkomyślny roztrwoniła te środki. Wnioskodawca nadal spłaca raty tego kredytu, mimo że ani on, ani dzieci z niego nie skorzystały. Wydatki z tego tytułu winny być traktowane jako nakłady z majątku osobistego wnioskodawcy na majątek osobisty uczestniczki i uwzględnione przy ustalaniu wysokości ewentualnej spłaty (k. 2 – 7).

Uczestniczka M. P. wniosła o oddalenie wniosku o zniesienie współwłasności lokalu podając, że w dniu 11 czerwca 2014r. darowała przysługujący jej udział we współwłasności tego lokalu ojcu – J. Ś. (1).

Ponadto wskazała, że zrzekła się praw wynikających ze współwłasności samochodu, na co wnioskodawca się zgodził. Przyznała, że w lipcu 2010r. zabrała komputer do pracy w Holandii za pozwoleniem wnioskodawcy, jednakże od 3 lat komputer ten nie istnieje.

Co do zniesienia współwłasności kwoty 20 000 zł uczestniczka oświadczyła, że zrzeka się tej kwoty na wyłączną własność wnioskodawcy.

W treści uzasadnienia odpowiedzi na wniosek uczestniczka podniosła ponadto, że w 2005r. otrzymała od ciotki znaczną sumę pieniędzy za którą została wyremontowana kuchnia, łazienka, wymienione okna, zakupiony sprzęt AGD, kosiarka i piła spalinowa. Póki dzieci były małe, uczestniczka nie mogła podjąć pracy, z uwagi na brak przedszkola i koszty opiekunek. W 2007r. sytuacja finansowa małżonków była tak zła, że namówili ojca uczestniczki, aby przepisał im mieszkanie na własność, dzięki czemu zyskają możliwość zaciągnięcia kredytu hipotecznego na spłatę długów (temu służyło ustanowienie rozdzielności majątkowej i zrzeczenie się służebności przez J. Ś. (1)).

Uczestniczka podała także, że w lipcu 2010r. wyjechała do pracy w Holandii, przy czym od końca 2008r. do lipca 2010r. pracowała legalnie w Polsce. Do momentu wyjazdu strony prowadziły wspólne gospodarstwo. Uczestniczka zaprzeczyła, aby wnioskodawca sam regulował wymienione we wniosku zobowiązania. Twierdziła nie tylko, że sama dokonywała szeregu wpłat, ale również – że w miarę możliwości przekazywała wnioskodawcy zarobione za granicą pieniądze na ich regulowanie. Wobec faktu, iż nie przebywa w Polsce, nie jest jednak w stanie przedstawić dokumentów z banku oraz świadectwa pracy.

Ponadto, w 2010r. zostało zakupione (...), które nie wiadomo gdzie się obecnie znajduje. Wnioskodawczyni zaciągnęła także kredyt w imieniu własnym, który musiała spłacić sama.

Uczestniczka twierdziła, że w okresie posiadania pojazdu marki O. (...) ponosiła wszelkie związane z nim koszty, w tym – ubezpieczenia. Dwa miesiące po przeprowadzce do Niemiec (w marcu 2011r.) do Niemiec syna J., a miesiąc później komputer tak się popsuł, że koszty naprawy przewyższyły jego wartość. Nie jest też prawdą, że prowadziła rozrzutny tryb życia (k. 178 – 183).

W piśmie z dnia 24 listopada 2014r. (k. 196), wnioskodawca wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika J. Ś. (1), uzasadniając to faktem zbycia na jego rzecz udziału w prawie własności lokalu przez uczestniczkę. Ponadto wniósł o nakazanie J. Ś. (1) opuszczenia, opróżnienia i wydania przedmiotowej nieruchomości w terminie 7 dni od dnia wydania postanowienia o przysądzeniu na rzecz wnioskodawcy tej nieruchomości (k. 196 – 197).

Zdaniem wnioskodawcy można wnioskować, że tego rodzaju działanie uczestniczki miało na celu „ucieczkę” przed możliwością zaspokojenia się przez wnioskodawcę z tytułu przysługujących mu względem niej wierzytelności przez potrącenie ich z ewentualną kwotą spłaty.

Wnioskodawca wskazał, że w zamieszkuje w tym mieszkaniu wraz z żoną I. K. i piątką małoletnich dzieci oraz J. Ś. (1). Swoim postępowaniem J. Ś. utrudnia wspólne zamieszkiwanie.

Postanowieniem z dnia 28 maja 2015r., Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika J. Ś. (1) (k. 256).

W piśmie z dnia 9 czerwca 2015r., wnioskodawca zgłosił dodatkowe żądania z tytułu poniesionych nakładów i wydatków z jego majątku osobistego na majątek osobisty uczestniczki i uczestnika w łącznej wysokości 8378,01 zł, żądając zasądzenia od nich połowy tej kwoty (k. 259 – 261). Żądanie to dotyczyło poniesionych przez wnioskodawcę opłat za media, kosztów remontu klatki schodowej, podatku od nieruchomości (100 zł), wydatków na benzynę do kosiarki, zakup węgla, drewna opałowego, oleju do piły i kosiarki, środków czystości – szczegółowo wymienionych w treści pisma.

Na rozprawach w dniu 16 września 2016r. (k. 553 i n.) oraz w dniu 22 lutego 2017r. (k. 590 i n.), wnioskodawca rozszerzył to żądanie, domagając się dodatkowo rozliczenia kwot 2423,91 zł i 1551,80 zł z tytułu poniesionych kosztów utrzymania nieruchomości.

Ponadto, wnioskodawca wniósł dodatkowo o rozliczenie kwoty 1660 zł z tytułu spłaty dalszych rat kredytu zaciągniętego w Banku (...) S.A.

Na rozprawie w dniu 10 lipca 2015r. (k. 312 – 315), wnioskodawca sprecyzował, iż żąda zasądzenia od uczestniczki kwoty 20 000 zł (a nie zniesienia jej współwłasności – jak wskazano we wniosku). Zdaniem wnioskodawcy, uczestniczka pobrała tę kwotę (pochodzącą z kredytu) z rachunku bankowego i zużyła na własne potrzeby. Wyjaśnił także, że domaga się od uczestniczki zapłaty całości wydatków poniesionych przez wnioskodawcę z tytułu spłaty zaciągniętego przez strony kredytu konsolidacyjnego (31 998,06 zł).

Uznając, że powyższe żądania (dotyczące zwrotu pobranej części kredytu w wysokości 20 000 zł oraz zwrotu uiszczonych przez wnioskodawcę rat kredytu zaciągniętego po ustaniu wspólności małżeńskiej - nie pozostające w związku z żądaniem podziału majątku oraz zniesieniem współwłasności wskazanych we wniosku ruchomości) nie mogą być rozpoznawane w postępowaniu nieprocesowym, Sąd wydał postanowienie jak na k. 316.

Podkreślenia wymaga fakt, że Sąd nie traktował powyższego żądania (z uwagi na sposób jego sformułowania) jako odnoszącego się do rozliczenia dokonanej wyłącznie przez wnioskodawcę spłaty zobowiązań powstałych w okresie wspólności po jej ustaniu.

Uczestnik J. Ś. (1) wnosił o oddalenie wniosku o podział majątku w części dotyczącej nieruchomości i o jego eksmisję z lokalu. Domagał się również oddalenia kierowanych do niego żądań o zwrot wydatków związanych z utrzymaniem mieszkania. Twierdził, że ewentualnie mógłby coś zapłacić po okazaniu przez wnioskodawcę rachunków. Podnosił także, że nie korzysta z kuchni, nie ma również dostępu do piwnicy i strychu, łazienki i kuchni, a w mieszkaniu mieszka wiele osób, na okrągło chodzi pralka i inne sprzęty. Kwestionował wskazywane przez wnioskodawcę koszty paliwa do koszenia trawy (k. 312 – 315, k. 554).

Rozważając możliwość ewentualnego orzekania o uprawnieniu do lokalu socjalnego, Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika Gminę G. w G. (k. 501). Doszedłszy do wniosku, że potrzeba taka w niniejszej sprawie nie zachodzi, Sąd zwolnił Gminę G. w G. od udziału w sprawie (k. 594).

Na rozprawie w dniu 16 września 2016r. pełnomocnik wnioskodawcy stwierdził, że wnioskodawca chce dokonać podziału nieruchomości, zaś podstawę pozostawia do uznania Sądu. Wyjaśnił, że wnosi o zniesienie współwłasności wymienionych we wniosku rzeczy, ewentualnie – o potraktowanie sprawy jako sprawy o podział majątku wspólnego w jakiejś części. Podkreślał, że nie żąda podziału udziału w nieruchomości gruntowej (k. 553)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. K. (1) i uczestniczka M. P. zawarli związek małżeński w dniu 17 czerwca 2000r. w O.. Ze związku tego posiadali dwoje dzieci (urodzonych: W. K. – 1 września 2000r., J. K. – 29 maja 2004r.).

bezsporne

Wnioskodawca i uczestniczka zamieszkiwali wspólnie z ojcem uczestniczki J. Ś. (1), w mieszkaniu wynajmowanym przez ojca uczestniczki od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Opłaty związane z tym mieszkaniem nie były w pewnych okresach regulowane na bieżąco.

Jako pracownik PGR i w związku z wieloletnim najmem lokalu, J. Ś. (1) miał możliwość nabycia lokalu na własność za zapłatą niewygórowanej ceny.

W dniu 14 listopada 2002r. została ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w Ł., w budynku nr (...). Na mocy zawartej umowy, J. Ś. (1) nabył od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa za cenę 1100 zł (przy zastosowaniu ulg wskazanych w par. 4 umowy) wymieniony lokal oraz udział w 1/36 w działce gruntu nr (...).

Jednocześnie, J. Ś. (1) ustanowił na rzecz wnioskodawcy i uczestniczki dożywotnią bezpłatną służebność mieszkania, polegającą na prawie korzystania z jednego pokoju, kuchni, łazienki i przedpokoju.

Środki na spłatę zadłużenia i zakup mieszkania pochodziły co najmniej w części z majątku wspólnego stron.

W dniu 28 lutego 2007r. J. Ś. (1) darował wnioskodawcy i uczestniczce do ich majątku wspólnego powyższy lokal mieszkalny oraz udział w 1/36 w działce nr (...), w zamian za ustanowienie na jego rzecz nieodpłatnie i dożywotnio służebności osobistej, której treścią było zamieszkiwanie w całym lokalu.

W dniu 27 kwietnia 2007r. strony zawarły umowę w formie aktu notarialnego, na mocy której ustanowiły z tym dniem rozdzielność majątkową. Tego samego dnia uczestnik J. Ś. (1) złożył oświadczenie o zrzeczeniu się przysługującej mu służebności mieszkania.

W dniu 29 maja 2007r. Bank (...) S.A. w W. zawarł z wnioskodawcą umowę kredytu konsolidacyjnego, którego celem była: spłata kredytu samochodowego w wysokości 7424,40 zł, spłata kart kredytowych w wysokości 3100 zł, spłata kredytu konsumpcyjnego w wysokości 12 877 zł i spłata linii debetowej w wysokości 650 zł, a także – sfinansowanie innych potrzeb konsumpcyjnych wnioskodawcy w wysokości 15 948,52 zł.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka ustanowiona na przysługującym małżonkom prawie własności lokalu.

Wpłaty na poczet rat kredytu były dokonywane przez wnioskodawcę.

Wyrokiem z dnia 23 września 2011r., wydanym w sprawie sygn. akt VI RC 842/11, Sąd Okręgowy w Olsztynie, VI Wydział Cywilny Rodzinny orzekł rozwiązanie małżeństwa wnioskodawcy i uczestniczki przez rozwód, bez orzekania o winie. Sąd Okręgowy w Olsztynie powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi W. K. – ojcu, a nad J. K. – matce). Wyrok ten uprawomocnił się 15 października 2011r.

dowód: umowy w formie aktu notarialnego z k. 9, 10 – 11, 12, wyrok z k. 13, odpis z księgi wieczystej z k. 14 – 16, dowody wpłat z k. 22 – 55, dokumentacja z k. 90 – 95, 212, 244 – 246, 252 – 254, 309, dokumenty w aktach księgi wieczystej KW Nr (...) – w szczególności oświadczenie na k. 21, umowa kredytu z k. 33 i n.

W dniu 4 lipca 2007r., wnioskodawca zaciągnął w (...) Banku S.A. kredyt na sfinansowanie zakupu samochodu marki O. (...), rok produkcji 1998, na okres 65 miesięcy. Cena sprzedaży pojazdu wynosiła 16 200 zł, zaś kwota kredytu – równowartość 8582,87 CHF. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w terminach i kwotach określonych w harmonogramie spłat.

Zabezpieczeniem kredytu było m.in. przewłaszczenie pojazdu na zabezpieczenie. Umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie zawarli z bankiem oboje małżonkowie oświadczając, że są właścicielami pojazdu. W dniu 29 grudnia 2014r. bank przeniósł na nich zwrotnie własność pojazdu, po dopełnieniu warunków przewidzianych umową kredytową.

W dniu 4 sierpnia 2007r. wnioskodawca zaciągnął w (...) Banku S.A. kredyt na sfinansowanie zakupu komputera F., na okres od 4 sierpnia 2007r. do 4 sierpnia 2008r. Cena sprzedaży komputera wynosiła 2199 zł, kwota kredytu - 2308,95 zł, zaś wysokość miesięcznej raty – 205,24 zł.

Kredyty te zostały spłacone przez wnioskodawcę.

Wnioskodawca opłacał także koszty związane z założeniem w pojeździe instalacji gazowej, jego ubezpieczeniem, obowiązkowymi badaniami.

dowód: faktury z k. 57 – 66, umowy ubezpieczenia wraz z dowodami uiszczenia składki z k. 67 – 73, umowa kredytu z k. 86 – 88, umowa kredytu z załącznikami z k. 96 – 102, umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z k. 103 – 104, potwierdzenia wpłat z k. 105 – 142, 203 – 2011, faktura z k. 215, umowa z k. 216, umowa ubezpieczenia z k. 227 – 228, umowa z k. 241, zaświadczenie z k. 242, potwierdzenie wpłaty z k. 243

Przez okres trwania małżeństwa i później wnioskodawca uzyskiwał dochody z tytułu świadczonej pracy (wykonywał prace budowlane).

Po urodzeniu dzieci, uczestniczka przez dłuższy okres czasu nie pracowała zawodowo, prowadziła dom i opiekowała się dziećmi.

W lipcu 2010r. uczestniczka wyjechała do pracy do Holandii. Do chwili wyjazdu wnioskodawca i uczestniczka prowadzili wspólne gospodarstwo domowe.

W marcu 2011r. M. K. (2) zamieszkała w Niemczech, dokąd zabrała także syna J.. Córka W. pozostała w Polsce wraz z ojcem. Po uzyskaniu rozwodu, uczestniczka wyszła ponownie za mąż.

Także wnioskodawca ponownie zawarł związek małżeński

bezsporne – potwierdzone dowodami w postaci odpisu skróconego aktu małżeństwa z k. 202 oraz odpis skróconego aktu małżeństwa na k. 36 w aktach księgi wieczystej KW Nr (...), zeznania świadka I. K. (1) z k. 313 – 313 odw. i 591 – 592, zeznania M. K. z k. 314 – 314 odw. i 592 – 593 oraz M. P. z k. 314 odw. - 315

Wyjeżdżając do Holandii w lipcu 2010r., uczestniczka zabrała ze sobą komputer F..

Kilka miesięcy później zabrała również samochód marki O. (...). Małżonkowie wspólnie zakupili dla wnioskodawcy samochód marki O. (...), który jednak szybko się popsuł. Później zakupiony został samochód marki V. (...).

Pismem z 12 stycznia 2012r. wnioskodawca wezwał uczestniczkę do zwrotu m.in. użyczonego samochodu marki O. (...) i komputera.

W 2012r. uczestniczka poinformowała wnioskodawcę, że komputer jest zepsuty.

bezsporne – potwierdzone dowodami w postaci kopii pisma z k. 187, zeznań M. K. (1) z k. 314 – 314 odw. i M. K. (2) z k. 314 odw. - 315

W dniu 3 marca 2012r. uczestniczka M. P. złożyła oświadczenie na piśmie, iż przekazała (...) uczestnikowi w stanie nienaruszonym, z pełną dokumentacją i zapasowym kluczykiem. Ponadto oświadczyła, iż zrzeka się udziału we współwłasności auta.

W treści pisma, pod oświadczeniem uczestniczki, wnioskodawca poczynił adnotację, iż otrzymał auto i zgadza się z powyższym wpisem.

dowód: oświadczenie na k. 56

W dniu 11 czerwca 2014r. uczestniczka darowała przysługujący jej udział w nieruchomości lokalowej oraz udział w 1/72 w nieruchomości gruntowej ojcu.

dowód: odpisy z ksiąg wieczystych z k. 341 – 345, dokument w aktach księgi wieczystej KW Nr (...) – umowa darowizny z k. 53 - 55

Powołany w niniejszej sprawie biegły z zakresu szacowania nieruchomości wyliczył obecną wartość (według stanu z chwili ustania wspólności majątkowej małżeńskiej):

- prawa własności lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w Ł. w budynku nr (...), dla którego Sąd Rejonowy w Olsztynie prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...) – na kwotę 95 000 zł,

- udziału w 1/36 w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Olsztynie prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...) – na kwotę 15 800 zł.

dowód: opinia biegłego pisemna z k. 360 – 412 oraz ustna uzupełniająca z k. 500 - 501

Po ustaniu wspólności małżeńskiej, w okresie do czerwca 2014r. uczestnik spłacił wspólne zobowiązania stron z tytułu podatku od nieruchomości w wysokości 1383,42 zł złotych oraz poniósł koszty związane z opłacaniem mediów w łącznej wysokości 2596,44 zł.

Następnie, w okresie od czerwca 2014r., uczestnik opłacił tytułem podatku od nieruchomości kwotę 100 zł oraz poniósł koszty związane z opłacaniem mediów oraz ogrzewaniem lokalu (zakup węgla, drewna opałowego) w łącznej wysokości 9218,68 zł.

dowód: potwierdzenie przelewu z k. 18, informacja z k. 19 – 20, potwierdzenie wpłaty z k. 229 , dokumenty na k. 263 – 299, 307 – 308, 310 – 311, 548 – 551, 579 – 582 i 586

Obecnie (od lutego 2014r.), w lokalu nr (...), położonym w budynku nr (...) w Ł. zamieszkuje wnioskodawca wraz z żoną I. K. (1), córka wnioskodawcy i uczestniczki – W. K., dwoje dzieci I. K. (1) oraz dwoje małoletnich (ur. w (...)r.) córek I. i M. K. (1), a także J. Ś. (1).

Uczestnik J. Ś. (1) zajmuje jeden pokój. Do dyspozycji pozostałych osób pozostają dwa pokoje. Zachowanie J. Ś. (1) bywa uciążliwe dla pozostałych osób zamieszkujących w tym mieszkaniu.

dowód: potwierdzenia zameldowania z k. 230 – 233, zeznania świadka I. K. (1) z k. 313 – 313 odw. i 591 – 592, zeznania M. K. z k. 314 – 314 odw. i 592 – 593, zeznania J. Ś. (1) z k. 315 i 593 - 594

Wnioskodawca pracuje i zarabia miesięcznie 2500 – 2900 zł na rękę. Łączne świadczenia otrzymywane na dzieci wynoszą co najmniej 3.300 zł. Zarówno on, jak i jego żona spłacają kredyty hipoteczne i inne, zaciągnięte przed zawarciem przez nich małżeństwa, ponoszą również koszty związane z utrzymaniem mieszkania.

Żona wnioskodawcy jest współwłaścicielem mieszkania, które nabyła wspólnie z poprzednim mężem w czasie trwania ich małżeństwa. Lokal ten wymaga gruntownego remontu.

dowód: zeznania świadka I. K. (1) z k. 313 – 313 odw. i 591 – 592, zeznania M. K. z k. 314 – 314 odw. i 592 – 593

Uczestnik J. Ś. (1) pracuje i zarabia miesięcznie około 1600 złotych na rękę.

Uczestniczka M. P. nie pracuje, pobiera zasiłki na dzieci, zamieszkuje w niewielkim mieszkaniu.

dowód: zeznania świadka J. Ś. (1) z k. 593 - 594

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, zarówno prywatnych jak i urzędowych oraz kopii dokumentów, a także – częściowo - na podstawie zeznań świadka I. K. i zeznań stron. Dokumenty będące podstawą ustalenia stanu faktycznego nie były przez strony kwestionowane.

Wiarygodność zeznań świadka (obecnej małżonki wnioskodawcy) oraz stron budziła wątpliwości Sądu. Powstawały one w związku z charakterem, przebiegiem i źródłami konfliktu pomiędzy nimi. Stąd, Sąd oceniał te zeznania z daleko idącą ostrożnością, zwłaszcza że były wielokrotnie sprzeczne ze sobą. Widoczna jest w nich także wzajemna niechęć i determinacja w uzyskaniu dla siebie jak najkorzystniejszego rozstrzygnięcia.

Ostatecznie Sąd dał wiarę świadkowi i stronom w części, w jakiej ich relacje nie pozostawały ze sobą w sprzeczności oraz znajdowały oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i zasadach doświadczenia życiowego.

W szczególności, Sąd dał wiarę wnioskodawcy co do faktycznego pokrycia co najmniej w części kosztów zakupu lokalu. Zważywszy na aktualne podejście J. Ś. (1) do obowiązków współwłaściciela nieruchomości (pomimo posiadanych możliwości finansowych) należy domniemywać, że jego postawa była podobna także w przeszłości.

Natomiast zbieżność czasowa darowizny lokalu na rzecz małżonków, zawarcia umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową, zrzeczenia się służebności przez J. Ś. (1) i zaciągnięcia kredytu hipotecznego pozwala na wniosek, że fakty te pozostawały ze sobą w związku.

Podstawą ustaleń Sądu była również opinia biegłego z zakresu wyceny nieruchomości, która jest jasna, logiczna i rzetelna. W ocenie Sądu, biegły wyczerpująco odniósł się do zastrzeżeń zgłaszanych przez wnioskodawcę. Sąd nie znajduje zatem podstaw do podważenia tej opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o „zniesienie współwłasności” nieruchomości, potraktowany przez Sąd ostatecznie jako wniosek o podział majątku wspólnego oraz wniosek o zniesienie komputera marki F. zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd oddalił natomiast wniosek o zniesienie współwłasności samochodu marki O. (...).

W świetle twierdzeń stron oraz przedstawionych przez strony dokumentów nie ulega wątpliwości, że w okresie od 17 czerwca 2000r. istniał pomiędzy małżonkami ustrój wspólności majątkowej i że wspólność ta następnie ustała z chwilą zawarcia umowy o ustanowienie rozdzielności majątkowej tj. w dniu 27 kwietnia 2007r.

Wnioskodawca i uczestniczka nie wskazywali na okoliczności, które powodowałyby wcześniejsze ustanie wspólności ustawowej (sądowe ustanowienie rozdzielności majątkowej, ubezwłasnowolnienie małżonka, ogłoszenie jego upadłości, orzeczenie separacji).

Nie ulega także wątpliwości, że w okresie trwania wspólności strony uzyskały w drodze darowizny prawo własności wymienionego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności nieruchomości, służącej do racjonalnego korzystania z tego lokalu. Twierdzenia wnioskodawcy i uczestniczki nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie, aby w skład majątku wspólnego małżonków weszły jeszcze inne składniki majątkowe.

W kontekście powyższego, Sąd od początku traktował niniejsze postępowanie po części jako sprawę o podział majątku wspólnego (w zakresie żądania „zniesienia współwłasności” prawa do lokalu). W innym wypadku wniosek o zniesienie współwłasności podlegałby na tym etapie oddaleniu.

W związku ze zbyciem przez uczestniczkę w toku sprawy udziału w nieruchomości na rzecz J. Ś. (1), sytuacja uległa zmianie, bowiem zniesienie współwłasności istniejącej pomiędzy M. K. (1) i J. Ś. (1) stało się możliwe.

W ocenie Sądu powstała zatem wątpliwość, czy wnioskodawca nadal zgłasza żądanie podziału majątku wspólnego małżonków, połączone jednak z wnioskiem o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej, polegającej na zbyciu udziału w nieruchomości przez uczestniczkę, czy też żądanie na tym etapie dotyczy zniesienia współwłasności nieruchomości.

Sprecyzowanie treści żądania miało o tyle znaczenie w niniejszej sprawie, że wywierało wpływ na sposób rozliczenia pomiędzy stronami. W ocenie Sądu, w przypadku zniesienia współwłasności, spłata mogła być zasądzona wyłącznie na rzecz współwłaściciela, zaś w przypadku podziału majątku wspólnego – na rzecz współmałżonka.

Treść żądania przesądzała także o tym, na ile Sąd był obowiązany do działania z urzędu w niniejszej sprawie. W szczególności należy zauważyć, że wnioskodawca zmierzał do podziału wyłącznie nieruchomości lokalowej, z wyraźnym pominięciem nieruchomości, służącej do racjonalnego korzystania z niej (tymczasem w przypadku podziału majątku wspólnego Sąd musi z urzędu wziąć pod uwagę wszystkie składniki majątkowe, które weszły w jego skład).

Ostatecznie, wnioskodawca pozostawił Sądowi wybór co do tego, jak traktować to żądanie (por. twierdzenia pełnomocnika wnioskodawcy na rozprawie w dniu 16 września 2016r. – k. 553). Z uwagi na fakt, że wnioskodawca nie zmienił swoich żądań co do dokonania kompleksowego rozliczenia przede wszystkim z uczestniczką i traktował zbycie przez nią udziału w nieruchomości jako chęć uniemożliwienia potrącenia wzajemnych roszczeń byłych małżonków Sąd uznał, że w pierwszej kolejności wnioskodawca zgłasza wniosek o podział majątku wspólnego. Niezależnie od tego należy stwierdzić, że w taki sposób rozumiała żądanie zawarte we wniosku także uczestniczka (k. 239).

W konsekwencji zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej, istniejąca pomiędzy małżonkami współwłasność łączna, obejmująca cały ich majątek wspólny, z mocy samego prawa przekształciła się we współwłasność ułamkową. Zatem stosownie do treści art. 210 – 212 kc (których odpowiednie stosowanie nakazuje art. 1035 kc w zw. z art. 46 kro), każdy z małżonków może obecnie żądać zniesienia tej współwłasności i podziału majątku wspólnego.

Jak wskazano powyżej, ustalenie składu i wartości majątku wspólnego jest w niniejszym postępowaniu obowiązkiem Sądu (art. 684 w zw. z art. 567 par. 3 kpc).

W pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymagało żądanie uznania czynności, polegających na nieodpłatnym przeniesieniu udziałów w nieruchomościach na J. Ś. (1) za bezskuteczne. W ocenie Sądu, żądanie takie zawiera się w samym wniosku o podział majątku wspólnego.

Zbycie przez małżonka po ustaniu wspólności ustawowej jego udziału w przedmiocie, który był objęty wspólnością ustawową, jest bezskuteczneo tyle, o ile narusza uprawnienia drugiego małżonka, wynikające z przepisów o podziale wspólnego majątku małżonków (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1997 r., sygn. II CKN 357/97).

Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2007r. (sygn.. IV CSK 139/07), zgodnie z art. 46 k.r.o. i art. 567 § 3 k.p.c., od chwili ustania wspólności ustawowej małżeńskiej do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku, a do postępowania o podział majątku wspólnego stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o dziale spadku. W związku z tym w doktrynie i orzecznictwie jednolite i utrwalone jest stanowisko, że do majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej ma odpowiednie zastosowanie także art. 1036 k.c. stanowiący, że rozporządzenie przez spadkobiercę udziałem w przedmiocie należącym do spadku wymaga zgody pozostałych spadkobierców, a w braku zgody któregokolwiek z nich rozporządzenie jest bezskuteczne o tyle, o ile naruszałoby uprawnienia przysługujące temu spadkobiercy na podstawie przepisów o dziale spadku.

Powoduje to możliwość dokonania podziału majątku tak, jakby rozporządzenie to - w zakresie uznanym za bezskuteczne - nie zostało w ogóle dokonane. Zbyty udział może być zatem objęty aktywami dzielonego majątku i podlegać podziałowi.

Sąd ustalił zatem, że w chwili ustania wspólności majątkowej w skład majątku wspólnego stron wchodziły prawa do nieruchomości, opisane w pkt II ppkt 1 - 2 postanowienia, o wartości tam wskazanej.

Powyższe ustalenie oparł po części na treści zeznań stron, dokumentach znajdujących się w aktach sprawy ( i w aktach ksiąg wieczystych), informacji o wysokości pozostającego do spłaty kredytu zabezpieczonego hipotecznie (dołączonej do pisma wnioskodawcy z 24 lutego 2017r.) oraz opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości.

Decyzja o przyznaniu tych składników wnioskodawcy była podyktowana faktem, że wnioskodawca obecnie zamieszkuje tam wraz z bardzo liczną rodziną. Trudno jest przyjąć w sposób jednoznaczny, że potrzeby mieszkaniowe tej rodziny mogłyby zostać zaspokojone w inny sposób (np. poprzez zamieszkanie w dwupokojowym lokalu, którego współwłaścicielem jest I. K. (1)), a przynajmniej należy uznać, że byłoby to skomplikowane, wymagałoby dokonania uzgodnień z byłym małżonkiem I. K. (1) oraz poniesienia znacznych nakładów na remont.

Tymczasem uczestniczka zamieszkuje wraz z obecną rodziną na stałe w Niemczech, jej rzeczywiste możliwości uiszczenia kwoty spłaty są – przynajmniej w świetle oświadczeń jej ojca – wątpliwe (brak jest danych co do dokonania bliższych ustaleń w tym zakresie). Jak się wydaje, uczestniczka jest zainteresowana jedynie tym, aby jej ojciec nie utracił miejsca zamieszkania w Polsce. Nie bez znaczenia jest kwestia możliwości egzekucji w przypadku braku dokonania dobrowolnej spłaty (egzekucja w Polsce mogłaby dotyczyć co najwyżej udziału w nieruchomości, zaś szanse skutecznej egzekucji na terenie Niemiec byłyby zapewne nikłe).

Również zresztą uczestnik J. Ś. nie posiada realnych możliwości uiszczenia na rzecz wnioskodawcy kwoty odpowiadającej połowie wartości nieruchomości (po odjęciu kwoty zadłużenia).

W ocenie Sądu, mimo braku zdolności kredytowej wnioskodawca ma większe możliwości spłaty.

Analizując okoliczności opisane przez uczestników, w szczególności – fakt darowania lokalu małżonkom przez J. Ś. (1) i zrzeczenia się przysługującej mu służebności mieszkania (w ocenie Sądu, bezsprzecznie zmierzające do udzielenia pomocy małżonkom, umożliwienia im spłaty zadłużenia) – Sąd rozważał możliwość zastosowania art. 5 k.c.

Ustalone okoliczności sprawy nie dają postawy do jednoznacznych wniosków co do słuszności takiego rozstrzygnięcia. W świetle twierdzeń wnioskodawcy, nabycie przez uczestnika prawa do lokalu było tak naprawdę rezultatem podjęcia przez wnioskodawcę szeregu osobistych starań. Zdaniem wnioskodawcy, gdyby nie te starania, zamiast do nabycia lokalu, doszłoby do eksmisji osób go zamieszkujących. Już z twierdzeń uczestniczki wynika ponadto, że po zamieszkaniu w tym lokalu małżonków były przeprowadzane prace remontowe ze środków nie pochodzących od uczestnika J. Ś. (1).

Ponadto, nie ulega wątpliwości, że pomiędzy uczestnikiem i rodziną wnioskodawcy istnieje konflikt, który utrudnia wspólne zamieszkiwanie. Zdaniem wnioskodawcy jest on spowodowany w dużej mierze postępowaniem uczestnika J. Ś., które jest uciążliwe dla pozostałych zamieszkujących w tym lokalu osób (por. ostatnie zeznania I. K. i wnioskodawcy).

Należy wreszcie zauważyć, że decyzja o przyznaniu nieruchomości wnioskodawcy za spłatą na rzecz uczestniczki (po odjęciu od niej pozostającego do spłaty kredytu, zabezpieczonego hipoteką na nieruchomości lokalowej), prowadzi do uzyskania znacznych środków finansowych przez uczestniczkę, która – o ile taka będzie jej wola – może przy ich pomocy zrekompensować J. Ś. utratę możliwości zamieszkiwania w lokalu.

Mając na uwadze powyższe, na postawie powołanych przepisów, Sąd przyznał opisane nieruchomości na wyłączną własność wnioskodawcy, zaś na rzecz uczestniczki zasądził od wnioskodawcy tytułem spłaty połowę ich wartości tj. kwotę 46 164,16 zł (pkt II i pkt III sentencji postanowienia).

Ustalenie wysokości spłaty obrazują następujące wyliczenia:

wartość lokalu tj. 95 000 zł – niespłacone zadłużenie zabezpieczone hipoteką na tym lokalu tj. 18 471,68 zł = 76 528,32 zł

76 528,32 zł + wartość udziału w nieruchomości gruntowej tj. 15 800 zł = 92 328, 32 zł

92 328, 32 zł : 2 = 46 164,16 zł

Rozpatrując żądanie wnioskodawcy rozliczenia spłaty zobowiązań związanych ze wspólną nieruchomością w okresie po ustaniu wspólności majątkowej, gdy współwłaścicielem lokalu była jeszcze uczestniczka, Sąd ustalił, że wnioskodawca zapłacił:

- 1383,42 zł (tytułem podatku od nieruchomości – kwoty wskazane w zaświadczeniu na k. 19 – 20 oraz k. 222), z czego wnioskodawczyni winna mu zwrócić połowę tj. 691,71 zł.

- 2596,44 zł (tytułem kosztów utrzymania nieruchomości, w związku z zamieszkiwaniem w niej osoby wywodzącej swoje prawa od uczestniczki – zgodnie z żądaniem zgłoszonym na k. 259 w pkt 1; należy zauważyć, że do lutego 2014r. w mieszkaniu tym zamieszkiwały 3 osoby (wnioskodawca, córka stron – W. i uczestnik J. Ś. (1)), zatem uczestniczka M. P. winna ponieść 1/3 tych kosztów tj. 865,48 zł.

Zatem łącznie uczestniczka winna zwrócić wnioskodawcy kwotę 1557,19 zł (691,71 zł + 865,48 zł = (...),19).

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 207 k.c., Sąd orzekł jak w pkt IV postanowienia.

W dalszej kolejności Sąd odniósł się do żądań wnioskodawcy kierowanych wobec J. Ś. (1), w związku z faktem wyłącznego ponoszenia przez wnioskodawcę wydatków związanych z nieruchomością w okresie, gdy uczestnik ten był współwłaścicielem nieruchomości.

Sąd ustalił, że rozliczeniu z tego tytułu podlega kwota:

- 100 zł, zapłaconych przez wnioskodawcę tytułem podatku od nieruchomości (uczestnik jako współwłaściciel w ½ winien zwrócić połowę tej kwoty),

- 5405,77 zł, zapłaconych tytułem mediów (bez kosztów remontu klatki schodowej, kosztów związanych z obsługą piły i kosiarki, zakupu środków czystości – k. 259), z czego uczestnik winien w ocenie Sądu zwrócić 1/6 tj. 900,96 zł,

- 2423,91 zł, zapłaconych tytułem dalszych kosztów mediów (k. 553), z czego uczestnik winien w ocenie Sądu zwrócić 1/7 tj. 346,27 zł (w (...) urodziło się kolejnych dwoje dzieci),

- 1389 zł, zapłaconych tytułem dalszych kosztów mediów (k. 590), z czego uczestnik winien w ocenie Sądu zwrócić 1/7 t. 198,42 zł.

Zatem łącznie uczestnik winien zwrócić wnioskodawcy kwotę 1495,65 zł (50 zł + 900,96 zł + 346,27 zł + 198,42 zł = 1495,65 zł).

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 207 k.c., Sąd orzekł jak w pkt V sentencji postanowienia.

Żądania wnioskodawcy z tytułu rozliczenia spłaty zobowiązań związanych ze wspólną nieruchomością w pozostałym zakresie nie zasługiwały na uwzględnienie (pkt VI sentencji postanowienia).

Zważywszy na możliwości finansowe wnioskodawcy, który spłaca także inne zobowiązania (co wpływa na jego aktualną zdolność kredytową) oraz dążąc do równego potraktowania stron niniejszego postępowania, na podstawie art. 212 par. 3 k.c. i 320 k.p.c., Sąd odroczył spełnienie świadczeń, o których mowa w pkt III, pkt IV i pkt V sentencji postanowienia.

W związku z przyznaniem wnioskodawcy prawa do lokalu, uczestnik utracił uprawnienie do zajmowania lokalu. Żądanie jego eksmisji zasługiwało zatem na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, przepisy ustawy o ochronie lokatorów, przewidujące możliwość przyznania osobie eksmitowanej uprawnienia do lokalu socjalnego nie znajdą w omawianym wypadku zastosowania, bowiem uczestnik nie może zostać uznany za lokatora w rozumieniu tych przepisów (formalnie jest współwłaścicielem nieruchomości, zaś czynność prawna darowizny została uznana za bezskuteczną jedynie w stosunku do wnioskodawcy).

Analiza podanych przez uczestnika informacji co do jego sytuacji majątkowej prowadzi ponadto to wniosku, że uczestnika będzie stać na zapewnienie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Uzasadnionym jest wniosek, że wynajęcie stancji na terenie O. pozwoli mu na uniknięcie ponoszonych obecnie wydatków na dojazdy do O..

Mając to na uwadze, na podstawie art. 222 par. 1 k.c., Sąd orzekł jak w pkt VIII sentencji postanowienia.

Sąd uzależnił możliwość eksmisji od dokonania spłaty na rzecz uczestniczki uznając, że istnieje prawdopodobieństwo, iż w związku z zaistniałą sytuacją uczestniczka będzie chciała wesprzeć J. Ś. (1) w zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych.

Jak wskazano powyżej, Sąd oddalił żądanie zniesienia współwłasności pojazdu marki O. (...) (art. 210 par. 1 k.c.).

Bezspornym było, że uczestniczka początkowo była współwłaścicielem tego samochodu. Fakt ten znajdował ponadto potwierdzenie w treści umów dotyczących przewłaszczenia na zabezpieczenie pojazdu oraz zwrotnego przeniesienia jego własności na małżonków.

Podstawą rozstrzygnięcia oddalającego wniosek o zniesienie współwłasności było jednak ustalenie, że uczestniczka skutecznie zrzekła się na rzecz wnioskodawcy współwłasności tego pojazdu (co najmniej na podstawie art. 180 k.c.), w związku z czym to on pozostaje jego wyłącznym właścicielem.

Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy treść przedstawionego dokumentu zawierającego oświadczenie uczestniczki świadczy o tym, że wnioskodawca zaakceptował to oświadczenie.

Sąd uwzględnił natomiast wniosek o zniesienie współwłasności komputera F.. Uczestniczka nie kwestionowała, że komputer ten był przedmiotem współwłasności (choć w istocie nie wypowiadała się w tej sprawie i nie jest oczywistym, czy rozumiała znaczenie tego słowa).

Z twierdzeń uczestniczki wynikało, że rzecz ta istnieje, ale jest obecnie bezwartościowa, z uwagi na to, iż uległa awarii (co do przyczyn awarii twierdzenia uczestniczki są niekonsekwentne – czy był nią brak zabezpieczeń antywirusowych, czy też zalanie przez wspólnego syna stron). Pomimo deklaracji, uczestniczka jednak nie przywiozła komputera do Polski celem okazania go wnioskodawcy i sprawdzenia powyższego faktu. W związku z tym, że oświadczenia wnioskodawcy na rozprawie w dniu 10 lipca 2015r. (k. 315) są niejasne (wnioskodawca początkowo rezygnuje ze zniesienia współwłasności komputera, a potem wnosi by go przyznać uczestniczce) należało uznać, że żądanie wnioskodawcy w tym zakresie pozostaje aktualne.

W oparciu o doświadczenie życiowe Sąd doszedł do przekonania, że komputer w tym wieku (zwłaszcza taki, który nie działa) jest praktycznie pozbawiony wartości.

Mając to na uwadze, Sąd postanowił jak w pkt IX i X sentencji postanowienia.

Odnosząc się do żądań uczestnika rozliczenia dokonanych przez niego spłat kredytów zaciągniętych celem nabycia samochodu i komputera należy zauważyć, że w treści umów kredytu jako kredytobiorca figuruje wyłącznie wnioskodawca, zaś daty zawarcia kredytów przypadają po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

W tych okolicznościach brak jest podstaw do ustalenia, aby uczestniczka była zobowiązana z tytułu powyższych umów solidarnie z uczestnikiem i aby w związku z tym, wnioskodawcy przysługiwało obecnie wobec niej obecnie roszczenie regresowe (art. 376 par. 1 k.c.).

Sam fakt istnienia współwłasności nabytych za te kredyty składników majątkowych nie przesądza odmiennych wniosków.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że od chwili zakupu w 2007r. do chwili obecnej, przez większość czasu samochód był użytkowany przede wszystkim przez wnioskodawcę (okres wyłącznego posiadania prze uczestniczkę obejmował 1- 1,5 roku). Wszelkie zgłaszane przez wnioskodawcę nakłady (np. zamontowanie instalacji gazowej w pojeździe) dotyczyły rzeczy, z której korzystał przede wszystkim wnioskodawca i które przypadły mu w rezultacie zrzeczenia się współwłasności przez uczestniczkę. W ocenie Sądu uczestniczka winna jednak zwrócić wnioskodawcy zapłacone przez niego wydatki na pojazd w okresie, gdy w sposób wyłączny z niego korzystała (445 zł tytułem rocznego ubezpieczenia OC + 162 zł tytułem obowiązkowych badań technicznych).

Na marginesie tylko należy zauważyć, że uczestniczka sygnalizowała fakt zaciągania w tym okresie także zobowiązań we własnym imieniu oraz fakt istnienia i użytkowania przez małżonków jeszcze innego samochodu (marki O. (...)). Nie wyjaśnione pozostają okoliczności nabycia i sprzedaży pojazdu marki V. (...) (por. umowa na k. 305). Nie można także ostatecznie wykluczyć, pomimo braku jakichkolwiek dowodów w tym zakresie, że uczestniczka przekazywała wnioskodawcy pewne kwoty na utrzymanie rodziny (przynajmniej do czasu pogłębienia się problemów małżeńskich). Jak wskazuje doświadczenie życiowe, w stosunkach między małżonkami, przynajmniej do czasu gdy istnieje pomiędzy nimi wzajemne zaufanie, z reguły nie ma zwyczaju dokumentowania przekazywania środków pieniężnych gotówką. Ponadto, fakt ten znajduje pewne potwierdzenie w zeznaniach świadka I. K., która stwierdziła, że „póki trwał związek małżeński to była płynność tj. póki przebywali razem w gospodarstwie”.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w pkt XI i XII sentencji postanowienia.

Żądanie wnioskodawcy zasądzenia od uczestniczki wynagrodzenia za korzystanie z komputera ponad przypadający jej udział zostało oddalone, wobec jego nieudowodnienia tak co do zasady, jak i wysokości (art. 206 i art. 225 w zw. z art. 224 par. 2 k.c.).

W oparciu o zebrany materiał dowodowy nie sposób jednoznacznie stwierdzić, aby uczestniczka zabrała komputer do Niemiec wbrew woli wnioskodawcy. Należy w tym miejscu przypomnieć, że uczestniczka zamieszkuje w Niemczech wraz ze wspólnym dzieckiem stron.

Brak jest także jakichkolwiek dowodów potwierdzających wysokość żądanego wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Wobec ustalonej wartości samego komputera, żądanie to co najmniej należy uznać za wygórowane, jeżeli nie za całkowicie niezasadne.

O przekazaniu żądania zasądzenia od uczestników kwoty 1660 zł Sąd orzekł stosownie do treści art. 201 w zw. art. 191 k.p.c. uznając, że żądanie to nie pozostaje w związku z podziałem majątku, ani ze zgłoszonymi żądaniami zniesienia współwłasności samochodu i komputera.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli art. 520 par. 1 k.p.c.

Zważywszy trudną sytuację majątkową wnioskodawcy i uczestników, na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nie obciążał ich kwotą nie uiszczonych kosztów sądowych.

SSR Anna Kabzińska