Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Powód P. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 5 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 listopada 2014 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 14 października 2014 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia posiadał wykupione ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał i wypłacił odszkodowanie w kwocie 4 862,52 zł. Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i bezskutecznie wezwał pozwanego do dopłaty do przyznanej kwoty odszkodowania.

Pismem procesowym z dnia 17 stycznia 2017 r. powód rozszerzył powództwo do kwoty 6 108,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15 listopada 2014 r. do dnia zapłaty (k. 66).

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał, że ubezpieczał odpowiedzialność cywilną sprawcy zdarzenia z dnia 14 października 2014 r. Wskazał, że prawidłowo przeprowadził postepowanie likwidacyjne w trakcie którego ustalił, że szkoda w pojeździe powoda wyniosła 4 862,52 zł, którą to kwotę wypłacił na rzecz powoda. Podniósł, że brak jest podstaw do stosowania w kosztorysie naprawy hipotetycznej stawki za jedną roboczogodzinę prac blacharsko – lakierniczych jeśli powód naprawił pojazd.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 października 2014 r. doszło do kolizji drogowej, w następstwie której uszkodzeniu uległ stanowiący własność powoda pojazd marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Sprawca zdarzenia zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym obejmujące ochroną dzień zdarzenia.

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 14 października 2014 r. Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji szkody przyznał i wypłacił powodowi kwotę 4 862,52 zł tytułem odszkodowania.

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i bezskutecznie wezwał pozwanego do dopłaty.

(dowód: bezsporne, kalkulacja naprawy k. 8-12)

W następstwie zdarzenia z dnia 14 października 2014 r. w pojeździe powoda marki P. (...) uszkodzeniu uległy w stopniu kwalifikującym do wymiany: wzmocnienie czołowe, podstawa reflektora prawego, błotnik przedni lewy, pokrywa komory silnika, zderzak przedni, listwa zderzaka przedniego, krata zderzaka przedniego, znak fabryczny przedni, reflektor szt. 2, przekaźnik wentylatora oraz w stopniu kwalifikującym do naprawy: belka przednia górna, błotnik przedni prawy, drzwi przednie lewe i wspornika prawy zderzaka przedniego.

Brak jest danych wskazujących, że części w pojeździe powoda uszkodzone w wyniku zdarzenia z dnia 14 października 2014 r. były wcześniej uszkodzone bądź naprawiane.

Brak jest danych aby części konieczne do wymiany były przed szkodą nieoryginalne, stąd zastosowanie w procesie jego naprawy części zamiennych typu P nie przywróciłoby go do stanu, jak sprzed szkody.

Z części uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany na krajowym rynku są dostępne tylko trzy części zamienne typu (...) - reflektor lewy, reflektor prawy i przekaźnik wentylatora.

Średnia stawka jednej roboczogodziny prac blacharsko – lakierniczych stosowana na terenie województwa (...) w nieautoryzowanych zakładach naprawczych spełniających wymagania techniczne i kadrowe do wykonania danych prac na dzień szkody wynosiła 120 zł.

Naprawa wykonana prawidłowo, zgodnie z technologią zalecaną przez producenta pojazdu, przy użyciu części zamiennych typu O i (...) w stacji napraw spełniającej kryteria techniczne i kadrowe do wykonania danych prac, przywróciłaby pojazd powoda do stanu, jak sprzed szkody.

Wartość rynkowa pojazdu w stanie, jak przed szkodą na dzień 14 października 2014 r. wynosi 17 500 zł.

Koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu, jak sprzed szkody na dzień 14 października 2014 r. wynosi 10 971,45 zł przy użyciu części zamiennych typu O i Q.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. M. D. k. 43-62)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy niniejszej oraz aktach szkody pojazdu powoda albowiem nie zostały one skutecznie podważone przez żadną ze stron. Sąd uwzględnił również opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego M. D. (2), uznając ją co do zasady za jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności oraz fachową. Biegły wskazał rzeczowe argumenty na poparcie swoich końcowych wniosków w zakresie wyliczenia kosztów naprawy samochodu powoda.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność powoda uległ uszkodzeniu w wyniku zderzenia, do którego doszło dnia 14 października 2014 r. Nie budził także wątpliwości fakt, iż odpowiedzialny za zdarzenie, posiadał ubezpieczenie u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Tym samym podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei stanowi, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia ( § 3). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4). Ubezpieczyciel nie może przeciwko uprawnionemu do odszkodowania podnieść zarzutu naruszenia obowiązków wynikających z umowy lub ogólnych warunków ubezpieczenia przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nastąpiło ono po zajściu wypadku ( § 5).

Przesłanką odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest natomiast, zgodnie z treścią art. 361 k.c., istnienie związku przyczynowego pomiędzy normalnymi następstwami działania lub zaniechania ubezpieczonego a zaistniałą szkodą. W świetle art. 363 § 1 k.c. w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty. Efekt naprawienia szkody zostaje osiągnięty, gdy uszkodzony pojazd zostaje doprowadzony do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Obowiązek naprawienia szkody obejmuje zatem wszelkie straty, które poniósł poszkodowany.

W przedmiotowej sprawie sporem objęta była wysokość szkody w pojeździe powoda. Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. M. D. (2).

Jak wynika z opinii biegłego, celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda w przypadku przeprowadzenia jej z uwzględnieniem stawki roboczogodziny na poziomie średnim w regionie tj. 120 zł i zastosowaniem cen części zamiennych o jakości O i (...) wynosi 10 971,45 złotych.

Przedstawiona przez biegłego M. D. (2) opinia stanowiła główny dowód w niniejszej sprawie w zakresie ustalenia wysokości zaistniałej po stronie powoda szkody. Sąd uwzględnił rzeczony dowód, ponieważ była ona opinią jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności. Sąd uznał za słuszne rozumowanie biegłego przedstawione w opinii i jej uzasadnieniu, jak również stwierdził poprawność poszczególnych elementów opinii, składających się na trafność jej wniosków końcowych, które nie zostały w ogóle zakwestionowane przez strony postępowania. Podkreślić należy, iż pozwany nie złożył akt szkody stąd biegły przyjął, że wszystkie części konieczne do wymiany były w pojeździe przed szkodą oryginalne.

Sąd Najwyższy m.in. w uchwałach z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01 (OSNC 2002, nr 6, poz. 74) i z dnia 17 maja 2007 r., III CZP 150/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 144) oraz w wyrokach z dnia 11 czerwca 2001 r., V CKN 226/00 (OSP 2002, nr 3, poz. 40) i z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01 (LEX nr 141410), a także w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11 (LEX nr 1011468) wielokrotnie wypowiadał pogląd, że naprawa uszkodzonego pojazdu nie jest warunkiem wypłaty odszkodowania, bo istotne znaczenie ma sam fakt powstania szkody, a nie jej naprawienie.

Sąd oddalił wobec powyższego wnioski dowodowe pozwanego zawarte w punkcie 4 , 5 , 6 i 7 odpowiedzi na pozew jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W tych warunkach, wobec wypłaty powodowi kwoty 4 862,52 zł, na zasadzie art. 805 i n. k.c., art. 361 k.c., art. 34 i nast. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r., nr 124, poz. 1152) powództwo o zapłatę kwoty 6 108,93 zł było zasadne ( 10 971,45 zł – 4 862,52 zł).

Odsetki od zasądzonej kwoty Sąd zasądził od dnia 15 listopada 2014 r., zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. mając na względzie, że wskazana przez powoda data zgłoszenia szkody-14 października 2014 r. nie była przez pozwanego kwestionowana.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, nakazując pozwanemu zwrócić powodowi kwotę 3 173 zł tytułem kosztów procesu (punkt II wyroku). Na koszty procesu składa się opłata od pozwu -275 zł, koszty zastępstwa procesowego -2.400 zł ( par.2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17 zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego -450 zł.

W punkcie III wyroku nakazano ściągnąć na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 336,46 zł tytułem kosztów sądowych pokrytych tymczasowo ze Skarbu Państwa w postaci wynagrodzenia biegłego.