Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 5022,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu podał, że pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, na podstawie umowy bankowej zawartej z (...) Bank (...) S.A. w dniu 19 listopada 2007r. i zobowiązała się do jej zwrotu. Pozwana jednak nie wywiązała się z przyjętego na siebie w umowie zobowiązania. Na podstawie umowy cesji z dnia 4 lutego 2016r. powód nabył wierzytelność przysługującą z tego tytułu (...) Bank S.A. Na dochodzone pozwem roszczenie składa się: zaległa kwota należności głównej w wysokości 2459,80 zł, odsetki naliczone przez wierzyciela pierwotnego w wysokości 169,84 zł, odsetki karne naliczone przez wierzyciela pierwotnego w wysokości 2208,13 zł oraz odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone przez powoda od dnia cesji do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w wysokości 184,45 zł (k. 3 – 5).

Pozwana U. Ż. prawidłowo zawiadomiona nie stawiła się na termin rozprawy i nie zajęła stanowiska merytorycznego w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy, powód dochodził od pozwanej zwrotu pożyczki wraz z odsetkami (art. 720 par. 1 k.c., art. 481 par. 1 k.c.), powołując się na nabycie wierzytelności z tego tytułu w drodze umowy cesji (art. 509 par. 1 k.c.).

Wobec braku aktywności pozwanej w sprawie, zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego (art. 339 par. 1 k.c.). W takim wypadku, Sąd uznaje za prawdziwe twierdzenia zawarte w pozwie i pismach procesowych powoda, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 par. 2 k.c.).

W ocenie Sądu jednak, już samo istnienie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki budzi poważne wątpliwości.

Należy zauważyć, że – poza wystawionym przez siebie dokumentem prywatnym w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych – nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego zawarcie umowy z pozwaną przez swojego poprzednika prawnego. W szczególności, powód nie przedstawił samej umowy, będącej podstawą dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia.

Sąd stoi na stanowisku, że dokument prywatny w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych nie posiada znaczącego waloru dowodowego, pozwalającego na ustalenie faktu zawarcia umowy przez pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda oraz wysokości wynikających z niej zobowiązań. Zwraca uwagę fakt, że z dokumentu tego nie wynika, w jaki sposób wyliczono wskazane w nim odsetki (od jakiej kwoty, za jaki okres, według jakiej stopy procentowej i na jakiej podstawie). Brak jest zatem także możliwości zweryfikowania prawidłowości ustalenia wysokości tych odsetek.

W istocie brak umowy nie pozwala stwierdzić w rozpatrywanej sprawie, czy jej zawarcie w ogóle miało miejsce, a jeżeli tak – czy pozwana występuje w niej jako konsument, jaki charakter ma ta umowa i jakie przepisy do niej stosować.

Tymczasem w sporach z konsumentami, zwłaszcza w przypadku gdy konsument nie podejmuje jakiejkolwiek obrony, obowiązek przedstawienia umowy stanowiącej źródło zobowiązania wydaje się być pewnym minimum.

Na marginesie należy jedynie odnotować, że powód złożył do akt dodatkowe kopie dokumentów już po odbyciu się rozprawy i wydaniu wyroku zaocznego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

SSR Anna Kabzińska