Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

X C 665/17 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Olsztynie z 2017-09-07

Sygn. akt X C 665/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o. o. w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. R. kwoty 2.196 zł z umownymi odsetkami w wysokości 10% rocznie od dnia 20.09.2016 r. do dnia zapłaty lecz nie więcej niż czterokrotność stopy lombardowej NBP. W uzasadnieniu podniósł, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika z umowy pożyczki, którą pozwany zawarł za pośrednictwem serwisu internetowego dostępnego pod adresem (...) , którego właścicielem jest powód. Powód podał, że pozew dotyczy kolejnej pożyczki, której powód udzielił pozwanemu.

Pozwany jak podał powód, pragnąc zawrzeć pierwszą umowę pożyczki z powodem, po zapoznaniu się z ofertą dokonał rejestracji na podanej stronie internetowej podając swoje dane identyfikacyjne i teleadresowe czym założył indywidualne Konto internetowe. Następnie złożył wniosek o udzielenie pierwszej pożyczki gotówkowej, co jednocześnie stanowiło wniosek o zawarcie Umowy Ramowej Udzielania (...). Pozwany zaakceptował warunki umowy i regulamin przewidujące, że za udzielenie pożyczek przewidziane są opłaty (§ 2 pkt 4 Umowy).

Powód dokonał weryfikacji potencjalnego pożyczkobiorcy m.in. poprzez sprawdzenie możliwości kontaktu z nim. Wysłał do pozwanego na podany adres elektroniczny Formularz Informacyjny, Tabelę opłat, tekst Umowy Ramowej i Regulaminu oraz przesłał mu informację o pozytywnym rozpatrzeniu jego wniosku.

Kolejnym warunkiem umowy udzielenia pierwszej pożyczki był przelew przez pozwanego kwoty 0,01 zł ze swojego dowolnie obranego rachunku bankowego na rachunek powoda w celu identyfikacji jego tożsamości i wskazania rachunku bankowego na jaki mają być przelewane pożyczki. Pozwany dokonał takiego przelewu, w tytule którego potwierdził swój unikalny numer klienta i zaakceptował warunki zawieranej umowy. Natomiast Powód niezwłocznie wysłał pocztą pisemne potwierdzenie warunków umowy w postaci dwóch egzemplarzy Umowy Ramowej Udzielania (...), Regulaminu, Tabeli opłat oraz Formularza informacyjnego. Pozwany odesłał podpisany przez siebie egzemplarz Umowy Ramowej. Umowa pożyczki została zawarta w momencie wypłaty pożyczki przez powoda co wynika z § 4 pkt 11 Regulaminu. Powód wypłacił pożyczkę w dniu 19.08.2016 r. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota pożyczki -1800 zł, opłata za udzielenie pożyczki -396 zł. Termin zwrotu pożyczki określony został na 30 dni tj.19.06.2017 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż nie kwestionuje zawarcia umowy pożyczki ale nie wynika z niej konkretna kwota pożyczki ani termin jej zwrotu. Ponadto pozwany przyznał, że kwotę pożyczki otrzymał i nie zwrócił powodowi kwoty 1800 zł. Podał nadto, że nie otrzymał wezwania do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany w dniu 09 sierpnia 2016 r., za pośrednictwem serwisu internetowego dostępnego pod adresem (...) zawarł z powodem umowę pożyczki nr (...), na zasadach określonych w umowie i załącznikach w szczególności Regulaminie, który zgodnie z umową ramową stanowił jej integralną część. Środki w wysokości 1800 zł przelane zostały w dniu 19 sierpnia 2016 r. na rachunek bankowy pozwanego posługującego się numerem klienta (...)- (...). Całkowita kwota do zapłaty przez pozwanego została określona w załączniku nr 3 do umowy na kwotę 2196 zł. Okres obowiązywania umowy pożyczki określony został na 30 dni. Wysokość odsetek za czas opóźnienia niespłaconej pożyczki określona została w umowie na 10 % rocznie lecz nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP ( § 5 ust.6 umowy).

(dowód: umowa ramowa pożyczki z załącznikiem nr 3 k. 15-16,22-23 , potwierdzenie wykonania przelewu k. 17-18, regulamin udzielenia pożyczek k. 19-20, tabela opłat k. 21).

Pozwany nie zwrócił kwoty pożyczki.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez powoda, albowiem ich prawdziwość nie była kwestionowana, a także ich walor dowodowy należało uznać za niewątpliwy.

W niniejszej sprawie powód opierał swoje roszczenie na zapisach umowy łączącej go z pozwanym, na podstawie której pozwany zobowiązany był do zwrotu kwoty pożyczki oraz całkowitych jej kosztów. Pozwany nie kwestionował, że zawarł umowę ramową pożyczki z powodem. Przyznał nadto, że otrzymał od powoda przelew kwoty 1800 zł i nie zwrócił tejże kwoty powodowi. Pozwany kwestionował jedynie, aby z umowy wynikała kwota pożyczki oraz termin jej zwrotu.

Odpowiedzialność pozwanego względem powoda wynika z art. 3 ust. 1. ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. (Dz.U.2011.126.715), w której przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, w zw. z art. 720 k.c., z którego wynika obowiązek zwrotu przez pożyczkobiorcę kwoty pożyczki.

Jak wynika z § 1 pkt 1 i 2 oraz § 9 umowy ramowej z dnia 09.08.2016 r. (k.15-16) powód udzielił pożyczki pozwanemu na zasadach określonych w umowie i załącznikach w szczególności Regulaminie, który zgodnie z umową ramową stanowi jej integralną część. Z § 2 pkt 3 umowy ramowej wynika, że pożyczkobiorca sam decyduje o wysokości kwoty i okresie pożyczki w granicach określonych w § 2 pkt 19 Regulaminu. Udzielenie pożyczki związane jest z pobraniem od pożyczkobiorcy opłaty za udzielenie pożyczki zgodnie z tabelą opłat stanowiącą załącznik do umowy. ( § 2 pkt 4) Z załącznika nr 3 do umowy ramowej udzielania pożyczek gotówkowych zawartej przez strony wynika zaś, że całkowita kwota pożyczki wynosi 1800 zł a czas obowiązywania umowy wynosi 30 dni (k.22-23). Zgodnie z § 4 pkt 11 Regulaminu umowa pożyczki została zawarta w momencie wypłaty pożyczki przez powoda. Jak wynika z dowodu przelewu (k.18) powód dokonał wypłaty pożyczki w dniu 19.08.2016 r. zatem termin jej zwrotu upłynął 19.09.2016 r.

Zgodnie z przepisem art.5 pkt 8) ustawy o kredycie konsumenckim całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta to suma całkowitego kosztu kredytu i całkowitej kwoty kredytu. Całkowita kwota do zapłaty przez pozwanego została określona w załączniku nr 3 do umowy na kwotę 2.196 zł ( k.22v).

Zdaniem Sądu mając powyższe na uwadze powód należycie wykazał, że dochodzona kwota rzeczywiście mu przysługuje. Na poparcie swojego stanowiska powód przedłożył bowiem szereg dokumentów świadczących o zasadności swojego roszczenia. Jak przyznał pozwany do dnia wydania wyroku w sprawie nie zwrócił powodowi dochodzonej pozwem kwoty.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 kc jest przepis art. 232 kpc, zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W myśl przytoczonych przepisów, w następstwie twierdzeń i dowodów złożonych przez powoda, to na pozwanym spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających brak istnienia wymagalnego roszczenia powoda. Zaniechanie możliwości obrony poprzez wskazywanie dowodów mających służyć uwolnieniu się od odpowiedzialności działa na niekorzyść pozwanego.

W realiach przedmiotowej sprawy podkreślić należy, iż w toku procesu pozwany nie tylko nie podjął aktywności w formie wniosków dowodowych celem podważenia zasadności roszczenia powoda, ale co istotne przyznał okoliczność zawarcia z powodem umowy pożyczki, jej wykonania przez powoda oraz nie dokonania zwrotu pożyczki.

O odsetkach umownych Sąd orzekł na podstawie art.481 § 1 i 2 (1) kc zgodnie z żądaniem pozwu z uwagi na to, że roszczenie było wymagalne w dniu 20.09.2016 r. i mając na względzie, iż wysokość odsetek za opóźnienie ustalona przez strony nie przekracza wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasada odpowiedzialności za jego wynik na podstawie art.98 § 1 i 3 kpc i składa się na nie opłata od pozwu 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 900 zł ( § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. ( Dz.U. z 2015r., poz.1804) w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

z/(...)

2.(...)

3.(...)

O., 07 września 2017 r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Barbara Roman
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Olsztynie
Data wytworzenia informacji: