Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Sawicka

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 29 .09, 29.10,27.11. 2015 r. i 5 i 22 01.2016r

sprawy S. T.

s. A. i L. z domu S. , ur. (...) w O.

obwinionego o to, że: w dniu 26 kwietnia 2014r. o godz. 15:00 w O. na ulicy (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechał na zaparkowany samochód marki A. o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia, uszkodzenia pojazdu oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia

- tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego S. T. uznaje za winnego tego, że w dniu 26 kwietnia 2014r. około godziny 15:00 w O. na ulicy (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechał na zaparkowany samochód marki A. o nr rej. (...) i za to na podstawie art. 97 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym skazuje go, wymierzając na podstawie art. 97 kw karę 200 ( dwieście ) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

Sygn. akt IX W 2917/15

UZASADNIENIE

S. T. obwiniony został o to, że: w dniu 26 kwietnia 2014r. o godz. 15:00 w O. na ulicy (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechał na zaparkowany samochód marki A. o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia, uszkodzenia pojazdu oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

Obwiniony S. T. prowadzi własną działalność gospodarczą, osiąga dochód około (...) zł miesięcznie , jest żonaty, na utrzymaniu ma jedno dziecko – 3 lata .

W dniu 26 kwietnia 2014 r. około godziny 15:00, w O. na ul. (...) S. T. kierował samochodem marki M. o nr rej. (...). Jechał wraz z żoną K. T. (1) i dwuletnią córką , którą wcześniej odebrał od dziadków mieszkających przy ul (...). Rozpoczął manewr cofania. W czasie wykonywania tego manewru najechał na zaparkowany pojazd marki A. o nr rej. (...), użytkowany przez J. P. (1). Samochód obwinionego hakiem holowniczym uderzył w koło przednie lewe samochodu A.. Pojazd A. stał po prawej stronie wjazdu. Przed nim znajdowały się pojemniki do zbierania odpadów. S. T. i K. T. (1) wysiedli z samochodu, obejrzeli oba pojazdy. Podeszła do nich L. P. (1), która będąc na spacerze z psem usłyszała odgłos uderzenia. Obwiniony po obejrzeniu pojazdów odjechał z miejsca zdarzenia.

Odgłos uderzenia usłyszał także M. B. (1) znajdujący się wówczas w pojeździe zaparkowanym tyłem do miejsca zdarzenia. Spojrzał w lusterko zauważył samochód A. i M. . Spisał nr rej samochodu M. na kartce z adnotacją, iż dotyczą samochodu ciemno szarego , a „auto zostało uderzone w lewy błotnik przy cofaniu przez inny pojazd , który uciekł z miejsca” . Kartkę przekazał J. P. (1).

Na miejsce zdarzenia wezwany został patrol Policji w składzie (...). Funkcjonariusze policji przybyli o godzinie 16.25, na miejscu zastali zgłaszającego J. P. (1) i samochód marki A.. Dokonali oględzin w/w pojazdu. Sporządzili protokół oględzin , w którym opisali uszkodzenia A. w postaci : porysowanego zderzaka przedniego z lewej strony, pękniętego klosza kierunkowskazu lewego przedniego, wgniecionej pokrywy silnika. W notatce sporządzonej w dniu zdarzenia odnotowano także uszkodzenia A. w postaci zerwanego z mocowań reflektora lewego .

Do zdarzenia doszło na nawierzchni asfaltowej, w miejscu oznaczonym znakiem (...) „strefa zamieszkania”, o dopuszczalnej prędkości do 20km/h, widoczność ze względu na porę dnia była dobra, jezdnia sucha, o spadku .

Oględziny pojazdu marki M. zostały przeprowadzone 16 czerwca 2014 r. Ujawniono: porysowany zderzak tylny na wysokości 33cm od podłoża i na wysokości 34-39cm, otartą obudowę haka holowniczego, odpryski powłoki lakierniczej zderzaka tylnego prawa strona na wysokości 50 cm, zarysowanie lewych drzwi tylnych i przednich przy listwie, otarcie zderzaka przedniego z lewej strony z naniesioną substancją barwy (...) na wysokości 50-56 cm zerwany z mocowań zderzak przedni przy prawym reflektorze, otarta obudowa lustra prawego zewnętrznego. Obwiniony podczas oględzin oświadczył , że uszkodzenia te nie pochodzą z dnia zdarzenia.

J. P. (1) w dniu 1 maja 2014r przyszedł do mieszkania rodziców obwinionego. Rozmawiał z A. T. (1). Poinformował go o zdarzeniu z 26 kwietnia 2014r . A. T. (1) telefonicznie skontaktował się z obwinionym, który przebywał wówczas poza O., uzyskując od niego informację, iż miało miejsce zdarzenie podczas którego hakiem holowniczym swojego pojazdu dotknął koła innego pojazdu.

(dowody: wydruk z (...) k 4,26-27, kserokopia dokumentów k 9, notatka urzędowa: k. 11, protokół oględzin: 12-13, notatka k 14, 19, szkic k 15, 62, wydruki k 63-70, płyta k. 30, opinia biegłego: k. 79-89, 159-164, zdjęcia k 144-145 , wyjaśnienia obwinionego: k. 217-217v, 7v,49,77,147-147v, zeznania świadka J. P. k. 218-219, 219v, 16v-17,75-76, Ł. J. k 218, 49v, 173, L. P. k. 219-219v, 75-75v, 148-148v, A. T. k 219v-220, K. T. k 220,76v, A. B. k. 49v, 148v, M. B. k 303-303v)

O. T. w wyjaśnieniach złożonych w toku czynności wyjaśniających przyznał się częściowo do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, a mianowicie do najechania na zaparkowany samochód A. podczas manewru cofania i spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa swojej małżonki , a następnie odjechania z miejsca zdarzenia. Nie przyznał się natomiast do uszkodzenia samochodu A.. Wyjaśnił, że obejrzał oba pojazdy i nie stwierdził żadnych uszkodzeń, dlatego odjechał . Świadkiem była L. P. (1) .

W kolejnych wyjaśnieniach, złożonych na rozprawie , obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż uderzył hakiem holowniczym w koło przednie lewe A. lecz nie powstały żadne uszkodzenia. Manewr cofania wykonywał wolno, po łuku. Po uderzeniu wysiadł z samochodu i obejrzał pojazdy. Nie było na nich uszkodzeń. Potwierdziła to kobieta, która do niego podeszła. Dlatego oddalił się z miejsca zdarzenia. W dniu 1 maja 2014r zadzwonił do niego ojciec informując, iż zgłosił się do niego pokrzywdzony . Uznał, iż jest to próba wyłudzenia odszkodowania.

W kolejnych wyjaśnieniach obwiniony oświadczył, iż nie przyznaje się do stworzenia zagrożenia i odjechania z miejsca zdarzenia , a jedynie do najechania na zaparkowany samochód . Wyjaśnił, iż nie miał możliwości mocnego uderzenia, cofał wolno.

W ostatnich wyjaśnieniach obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia. Oświadczył, iż podczas wykonywania przez niego manewru cofania doszło do kontaktu jego pojazdu z samochodem A. , hak holowniczy dotknął lewego przedniego koła A. . Po wyjściu z samochodu upewnił się że nie powstały uszkodzenia.

W toku postępowania obwiniony konsekwentnie twierdził, iż podczas cofania najechał na zaparkowany pojazd marki A. , a hak holowniczy jego pojazdu miał kontakt jedynie z kołem przednim lewym A.. Sąd uznał , iż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób wykluczyć powyższej wersji przedstawionej przez obwinionego. Jego wyjaśniania korespondują z zeznaniami L. P. i K. T.. Samochód obwinionego nie został poddany oględzinom w dniu zdarzenia, a dopiero po upływie blisko 2 miesięcy , natomiast oględziny pojazdu A. przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji w dniu 26 kwietnia 2014r nie pozwoliły na ustalenie w sposób jednoznaczny i kategoryczny okoliczności powstania ujawnionych uszkodzeń oraz czy powstały w wyniku kontaktu z pojazdem obwinionego. Z opinii biegłego wynika, iż na podstawie stwierdzonych wówczas uszkodzeń nie można jednoznacznie wskazać toru ruchu pojazdu obwinionego, nie ustalono także miejsca postoju A.. Biegły nie wykluczył wersji zdarzenia przedstawionej przez obwinionego.

K. T. (1), żona obwinionego zeznała, iż była pasażerem pojazdu gdy obwiniony wykonywał manewr cofania. Wykonywał go wolno i ostrożnie, rozglądał się. Najprawdopodobniej nie zauważył zaparkowanego pojazdu marki A. i uderzył hakiem holowniczym w koło A.. Zeznała , że oglądali w/w pojazd i nie stwierdzili żadnych uszkodzeń , dlatego odjechali. Zeznania te pochodzą od osoby niewątpliwie zainteresowanej rozstrzygnięciem w sprawie, co Sąd miał na uwadze. Korespondują jednak z wyjaśnieniami obwinionego oraz zeznaniami L. P..

Świadek L. P. (1) na rozprawie zeznała , że około godziny 15 była na spacerze z psem , usłyszała puknięcie. Zauważyła, że samochód M. cofał i uderzył w A. , które stało bokiem. Określiła, iż A. zaparkowane było niefortunnie, było tam ciasno. Zapewniła, że nie było tam żadnego pojazdu dostawczego. Podeszła do pojazdu obwinionego. Oglądała A. i nie widziała na nim uszkodzeń, we wcześniejszych zeznaniach z września 2014r podawała, iż oglądała tył A.. Według niej pojazdy ustawione były tyłem do siebie. Puknięcie jakie słyszała było lekkie, według niej było to uderzenie w koło. Rozmawiała z obwinionym i jego pasażerką 5minut, potem w/w odjechali. W kolejnych zeznaniach oświadczyła, iż oglądała lewą stronę A., przodu nie oglądała bo przód stał przy śmietnikach i nie było go widać. To były duże pojemniki na odpady selektywne. Zeznała, iż nie było możliwości uderzenia w przód A.. Odgłos który usłyszała nie był metaliczny , tylko tępy jak uderzenie w koło.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków nie znajdując podstaw do podważenia ich wiarygodności. Pochodzą od osoby postronnej, niezainteresowanej rozstrzygnięciem.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania A. T. (1). Wynika z nich , iż o zdarzeniu dowiedział się 1 maja 2014r, gdy pokrzywdzony przyszedł do jego mieszkania w celu skontaktowania się z obwinionym. Nie widział natomiast samego zdarzenia. A od syna dowiedział się o uderzeniu hakiem w koło pojazdu zaparkowanego.

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadków: A. B., Ł. J.. Nie są oni w żaden sposób zainteresowani rozstrzygnięciem w sprawie , zeznawali na okoliczności wykonanych czynności na miejscu zdarzenia. Ł. J. zeznał, iż opisał te uszkodzenia które pokrzywdzony wskazał jako pozostające w związku ze zdarzeniem z 26 kwietnia 2014r .

Z zeznań J. P. (1) złożonych w toku czynności wyjaśniających wynika, iż w dniu 26 kwietnia 2014 r około 15:00 zaparkował swój pojazd przed blokiem przy ul (...) . O jego uszkodzeniu dowiedział się po powrocie do pojazdu około godziny 18.00. Podszedł do niego mężczyzna, który stwierdził, że pojazd marki M. cofając, uderzył w jego samochód, zostawił mu kartkę z numerem rejestracyjnym pojazdu sprawcy zdarzenia zaznaczając, iż końcówka nr rej może być nieprawidłowa gdyż pojazd szybko odjeżdżał . Od innego przechodnia dowiedział się gdzie mieszkają rodzice sprawcy i udał się pod ten adres. Po kilku dniach telefonicznie skontaktował się z nim mężczyzna przedstawiający się jako S. , przyznał się do najechania na jego pojazd i uszkodzenia go. W kolejnych zeznaniach pokrzywdzony wskazał, że zaparkował przed śmietnikiem równolegle do krawężnika, możliwe że poza strefą parkowania . Po 2,5 godzinach ujawnił, że pojazd został uszkodzony. Świadek zdarzenia powiedział mu, że kierowca pojazdu z „kolesiami z tyłu” bardzo się spieszył , wycofał i hakiem holowniczym uderzył w jego pojazd, następnie nie zatrzymał się i odjechał z piskiem opon. Podał mu nr rej tego pojazdu. Nie zgadzała się jedna cyfra . Po 10 minutach skontaktował się z rodzicami obwinionego, a sam obwiniony zadzwonił do niego po paru godzinach. W zeznaniach złożonych podczas kolejnego rozpoznania sprawy pokrzywdzony oświadczył, iż nie pamięta już szczegółów . Jego samochód nie posiadał wcześniej opisanych uszkodzeń. Gdy telefonicznie skontaktował się z obwinionym ten potwierdził, że cofał i uderzył w koło-oponę jego pojazdu ale nie powstały uszkodzenia. Podał, iż do rodziców obwinionego poszedł w dniu zdarzenia. Następnie oświadczył, iż nie pamięta dokładnie kiedy kontaktował się z A. T. (1).

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego . Wykazują one zmienność na kolejnych etapach postępowania. Zgromadzony materiał dowodowy - zeznania omówionych świadków, opinia biegłego potwierdzają je w zakresie rodzaju zgłoszonych uszkodzeń, daty i miejsca zdarzenia, spotkania obwinionego ze świadkiem M. B. (1). Jednocześnie relacja pokrzywdzonego stoi w sprzeczność z omówionymi dowodami w zakresie daty skontaktowania się J. P. z A. T. (1) i samym obwinionym oraz okoliczności w jakich miało dojść do uszkodzenia A., przestawionych przez M. B. i obwnionego. Z dowodów tych wynika, iż J. P. rozmawiał z A. T. (1) dopiero 1 maja 2014r , nie zaś jak pierwotnie twierdził pokrzywdzony w dniu zdarzenia. Także jego telefoniczna rozmowa z obwinionym miała miejsce po 1 maja 2014r. Obwiniony konsekwentnie podawał, iż doszło do kontaktu jedynie haka holowniczego jego pojazdu z kołem A.. Pokrzywdzony przyznał to w ostatnich zeznaniach, mimo, iż początkowo twierdził, iż obwiniony przyznawał się do uderzenia i spowodowania uszkodzeń jego pojazdu.

Brak jest podstaw do stwierdzenia , iż uszkodzenia ujawnione przez funkcjonariuszy policji w samochodzie A. powstały w innym dniu niż 26 kwietnia 2014r . Jednocześnie zgromadzony materiał dowodowy- zeznania świadków, wyjaśnienia obwinionego, opinia biegłego, oględziny samochodu obwinionego nie potwierdził, iż uszkodzenia A. powstały w wyniku kontaktu z samochodem obwinionego.

Kartkę z opisem zdarzenia i nr rej pojazdu sprawcy, obwiniony otrzymał od M. B. (1). Zaznaczenia wymaga, iż pokrzywdzony zeznał, iż nr ten był niepełny.

Z zeznań M. B. (1) wynika , iż siedział w pojeździe pod blokiem na ul. (...). Nie widział cofania, bo jego pojazd stał tyłem. Usłyszał hałas świadczący o zderzeniu aut. Dopiero wtedy spojrzał w lusterko . Zeznał, iż M. cofając uderzyło w zaparkowane A. , następnie wysiadły z niego dwie osoby. Z tego co zdołał zauważyć w lusterku M. uderzyło w A. tylnym lewym zderzakiem, rogiem pojazdu . Uszkodzenia były znikome.

Sąd nie dał wiary zeznaniom w/w świadka odnośnie wzajemnego usytuowania pojazdów podczas zdarzenia jako stojącym w sprzeczności z omówionymi dowodami, w tym z opinią biegłego. Istotne znaczenia dla oceny wiarygodności powyższej relacji ma fakt, iż świadek , jak sam stwierdził, nie widział samego manewru cofania, a usytuowanie pojazdów ocenił po usłyszeniu odgłosu uderzenia patrząc w lusterko, stał bowiem tyłem do miejsca zdarzenia.

Biegły z zakresu ruchu drogowego w wydanej opinii pisemnej zwrócił uwagę na brak dokumentacji fotograficznej przedstawiającej uszkodzenia samochodu A. oraz bardzo lakoniczny i mało precyzyjny opis tych uszkodzeń, a także dokonanie oględzin M. dopiero 1,5 miesiąca po zdarzeniu. Zdaniem biegłego na podstawie śladów materialnych nie można w sposób jednoznaczny i kategoryczny określić toru ruchu pojazdu M., ani miejsca postoju A. . Biegły przeanalizował dwie wersje zdarzenia przedstawione przez obwinionego ( i świadka L. P. ) oraz przez pokrzywdzonego i M. B.. Stwierdził, iż hak holowniczy M. mógłby oddziaływać na boczną część lewego, przedniego koła A. powodując niewielkie uszkodzenia opony . Przy założeniu, że cofajacy samochód M. podczas kontaktu z A. przemieścił się na większą odległość niż 0,06m( odległość końca główki haka holowniczego od tylnej części nadwozia), to elementami które mogły oddziaływać na siebie powinny być elementy lewej tylnej części nadwozia M. (...) lewej bocznej przedniej części nadwozia A. . Brak dokumentacji fotograficznej powoduje, iż nie można jednoznacznie wypowiedzieć się czy do takiego kontaktu doszło i dokonania analizy porównawczej uszkodzeń. Biegły stwierdził, iż przebieg zdarzenia przedstawiony przez M. B. prowadzi do wniosku , iż lewy tylny narożnik M. musiałby oddziaływać na przedni lewy narożnik A. . Bardzo lakoniczny opis uszkodzeń A. nie pozwala jednak na określenie obrazu tych uszkodzeń . Biegły podjął próbę wskazania jakie elementy pojazdów powinny oddziaływać na siebie przy takim przebiegu zdarzenia. Stwierdził, iż jedynymi elementami które mogłyby na siebie oddziaływać przy wskazanym usytuowaniu pojazdów były lewa tylna skrajna część nakładki zderzaka tylnego M., lewa boczna część nakładki zderzaka przedniego A. , wówczas jednak brak byłoby możliwości wytłumaczenia pojawienia się uszkodzeń lewego reflektora A. oraz przedniego lewego naroża pokrywy komory silnika.

Po przeprowadzeniu oględzin samochodu A. w dniu 6 marca 2015r biegły podtrzymał swoja opinię podkreślając, iż większa cześć uszkodzeń A. została naprawiona co uniemożliwia stwierdzenia jakie uszkodzenia powstały.

Sąd dał wiarę opinii biegłego jako logicznej, wykonanej rzetelnie przy uwzględnieniu wszystkich możliwości przebiegu zdarzenia wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem jest obowiązany przy cofaniu ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda a w razie trudności w osobistym upewnieniu się kierujący jest obowiązany zapewnić sobie pomoc innej osoby.

Z okoliczności niniejszej sprawy, w tym z wyjaśnień obwinionego i zeznań pasażerki jego pojazdu , wynika, iż obwiniony nie zastosował się do powyższego obowiązku. Jak przyznał obwiniony najechał na zaparkowany pojazd marki A. podczas wykonywania manewru cofania. K. T. (1) zeznała, obwiniony najprawdopodobniej nie zauważył zaparkowanego pojazdu marki A. i uderzył hakiem holowniczym w koło A. , mimo , iż wykonywał manewr cofania wolno i ostrożnie, rozglądał się.

Do zdarzenia doszło w czasie dnia, przy dobrej widoczności . Przy właściwej obserwacji drogi obwiniony miał zatem możliwość zauważenia zaparkowanego samochodu A. , a tym samym uniknięcia zderzenia. Ponadto mógł poprosić o pomoc przy wykonywaniu tego manewru swoją żonę – pasażerkę pojazdu.

W toku postępowania obwiniony konsekwentnie wskazywał, iż pomiędzy pojazdami doszło do kontaktu w czasie wykonania manewru cofania, a hak holowniczy samochodu którym kierował miał uderzyć w koło A.. Po obejrzeniu obu pojazdów był przekonany, iż nie spowodował żadnych uszkodzeń i dlatego oddalił się z miejsca zdarzenia.

Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy, w tym wyjaśnienia obwinionego, Sąd uznał S. T. za winnego tego, że w dniu 26 kwietnia 2014r. około godziny 15:00 w O. na ulicy (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechał na zaparkowany samochód marki A. o nr rej. (...) .

Z opisu czynu zarzucanego obwinionemu Sąd, mając na uwadze treść opinii biegłego, a także zasadę wyrażona w art. 443kpk, wyeliminował spowodowanie uszkodzeń pojazdu A. oraz oddalenie się z miejsca zdarzenia .

Podczas pierwszego rozpoznawania sprawy przez Sąd I instancji obwiniony został uznany za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 86§1kw skazany na karę 300zł grzywny. Podczas drugiego rozpoznania sprawy przez Sąd I instancji obwiniony został uznany za winnego tego, że w dniu 26 kwietnia 2014r. około godziny 15:00 w O. na ulicy (...) kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechał na zaparkowany samochód marki A. o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86§1kw w zw z art 23 ust 1pkt3 prawa o ruchu drogowym skazany na grzywnę 200zł . Wyrok ten został uchylony , a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. Apelacja wniesiona była na korzyść obwinionego przez jego obrońcę.

Zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, iż jedynym bezspornym przejawem zachowania obwinionego było niezachowanie szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania, co stanowi naruszenie przepisów prawa o ruchu drogowym –art. 23ust 1 pkt3, a także wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97kw. Z relacji obwinionego, K. T. i L. P. wynika, iż manewr cofania obwiniony wykonywał z niewielka prędkością, a uderzenie nie było silne. Nie wywołało ono żadnych skutków dla zdrowia siedzących w samochodzie pasażerów. W drugim pojeździe nie był w tym czasie nikogo. Art. 86§1kw przewiduje odpowiedzialność za stworzenie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym na skutek niezachowania należytej ostrożności. Dla przypisania odpowiedzialność za w/w wykroczenie nie jest zatem wystarczające niezachowanie należytej ostrożności. Koniecznym elementem jest stworzenie konkretnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, znamiennego skutkiem sytuacyjnym. Może być to skutek rzeczowy lub doprowadzenie do sytuacji w której istnieje rzeczywista groźbą jego powstania . Zagrożenie to musi być realne i konkretne. Mając na uwadze dokonane ustalenia Sąd uznał, iż obwinionemu nie sposób przypisać powyższego skutku .

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienie obwinionego . Sąd uznał, iż dla osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych kary właściwe będzie orzeczenie wobec obwinionego kary grzywny w wysokości 200 złotych. Orzeczona kara grzywny, jest karą adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oraz możliwości zarobkowych obwinionego.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.