Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – asystent Sędziego Katarzyna Kij-Piskorz

bez obecności oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniach 9 listopada, 09 grudnia 2016 r. i 13 stycznia 2017 r. oraz 10 lutego 2017 r., sprawy

M. G. (1)

córki S. i H. z domu B.

ur. (...) w G.

obwinionej o to, że:

I.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. nie dopełniła obowiązku terminowego opłacania składek na Fundusz Pracy należnych za dany miesiąc do dnia 15 następnego miesiąca tj. składek za kwiecień 2016 r. w kwocie 1044,74 zł i za maj 2016 r., w kwocie 897,37 opłaconych podczas kontroli w dniu 14.07.2016 r., i składki za czerwiec 2016 r. w kwocie 872,92 zł opłaconych podczas kontroli w dniu 20.07.2016 r.

- tj. za wykroczenie z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zmianami oraz z 2016 r., poz. 868) w zw. z art. 104 ust. 1 pkt 1, art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zmianami oraz z 2016 r., poz. 868), art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13.10.1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2016 r., poz. 963)

II.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. zawarła z młodocianymi: A. S. (1) w okresie od 01.06.2016 r. do 25.07.2016 r., D. O. (1) w okresie od 01.06.2016 r. do 25.07.2016 r., K. K. (1) w okresie od 01.07.2016 r., do 25.07.2016 r., A. G. (1) w okresie 25.06.2016 r. do 29.06.2016 r., umowy zlecenia w warunkach, w których zgodnie z prawem pracy powinny być zawarte umowy o pracę przy wykonywaniu prac lekkich

– tj. za wykroczenie z art. 281 pkt 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 22 § 1 ¹, art. 200 ¹§1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960)

III.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. dopuściła w dniu 29.06.2016 r. do wykonywania pracy na terenie restauracji (...) w O. młodocianą A. G. (1) bez zapewnienia bezpiecznych warunków pracy, co mogło mieć wpływ na zaistnienie wypadku przy pracy tj. poprzez nie wyposażenie stanowiska zmywania usytuowanego na zapleczu kuchennym restauracji (...) w środki/zmywaki umożliwiające bezpieczne mycie głębokich szklanek od piwa o poj. 0,5 l oraz poprzez dopuszczenie A. G. (1) do pracy bez przeszkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy

- tj. za wykroczenie z art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z § 39 ust. 1, ust. 2 pkt 4 i pkt 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r., w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zmianami oraz z 2011 r. Nr 173, poz. 1034)

IV.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. dopuściła w dniu 29.06.2016 r. do wykonywania pracy na terenie restauracji (...) w O. młodociane A. G. (1) i A. S. (1) w przekroczeniu dopuszczalnej liczby godzin na dobę dozwolonej młodocianym w porze nocnej

- tj. za wykroczenie z art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 202 § 2 i art. 203 § 1 i § 1 ¹ ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960)

V.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. dopuściła do wykonywania pracy na terenie restauracji (...) w O. osoby młodociane bez badań lekarskich profilaktycznych potwierdzających brak przeciwskazań do pracy tj.

- A. S. (1) w okresie od 01.06.2016 r. do 25.07.2016 r., przy pracach pomocniczych w kuchni i przy obsłudze klientów,

- D. O. (1) w okresie od 01.06.2016 r. do 25.07.2016 r., przy pracach pomocniczych w kuchni i przy obsłudze klientów,

- K. K. (1) w okresie od 01.07.2016 r., do 25.07.2016 r., przy pracach pomocniczych w kuchni i przy obsłudze klientów,

- A. G. (1) w okresie 25.06.2016 r. do 29.06.2016 r., przy pracach pomocniczych w kuchni i przy obsłudze klientów,

- tj. za wykroczenie z art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 201 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960)

VI.  Działając jako pełnomocnik pracodawcy R. G. (1) (...) w W. dopuściła do zatrudniania w restauracji (...) w O. bez orzeczenia lekarskiego o braku przeciwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku P. R. (1) – w okresie od 01.06.2016 r. do 13.07.2016 r. na stanowisku młodszy kucharz

- tj. za wykroczenie z art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 229 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960)

ORZEKA

I.  obwinioną M. G. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zmianami oraz z 2016 r., poz. 868) w zw. z art. 104 ust. 1 pkt 1, art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zmianami oraz z 2016 r., poz. 868), art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13.10.1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2016 r., poz. 963), art. 281 pkt 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 22 § 1 ¹, art. 200 ¹§1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960), art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z § 39 ust. 1, ust. 2 pkt 4 i pkt 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r., w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zmianami oraz z 2011 r. Nr 173, poz. 1034), art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 202 § 2 i art. 203 § 1 i § 1 ¹ ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960), art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 201 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960), art. 283 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) w zw. z art. 229 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r poz. 1502 ze zmianami oraz z 2016 r. Dz. U poz. 960) i za to z mocy art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zmianami oraz z 2016 r., poz. 868) w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 3000,- (trzech tysięcy) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 300 (trzysta) złotych;

III.  na podstawie art. 118 § 1 kpw zasądza od obwinionej na rzecz A. G. (1) kwotę 633,- (sześćset trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Obwiniona M. G. (1) jest pełnomocnikiem firmy (...) R. G. (1)” z siedzibą w W.. Firma ta w ramach działalności gospodarczej prowadzi restaurację (...) w O. przy ul. (...).

W dniach 8, 11, 15, 18 i 27 lipca oraz 01 sierpnia 2016 r. w restauracji tej kontrolę przestrzegania przepisów prawa pracy przeprowadzili inspektorzy Okręgowego Inspektoratu Pracy w O. A. S., W. F. i M. B.. W jej trakcie ujawnili, że w podmiocie tym zatrudnionych było 56 osób, z czego 31 na podstawie umów cywilnoprawnych – umów zlecenia, a 23 w ramach stosunku pracy. Jednym z dodatkowych powodów kontroli był wypadek w pracy jakiego w dniu 29 czerwca 2016 r., doznała młodociana pracownica A. G. (1). W ocenie kontrolujących zarówno ta młodociana, jak i inni młodociani pracownicy restauracji – (...), D. O. (1) i K. K. (1) mimo, że formalnie zatrudnieni byli na podstawie umów zlecenia to z uwagi na wykonywanie przez nich pracy na rzecz pracodawcy w miejscu i czasie wyznaczonym przez niego oraz pod jego kierownictwem była pracą, która spełniała cechy pracy, która powinna być świadczona na podstawie umowy o pracę. Kontrolujący ustalili, że ci młodociani zostali dopuszczeni do pracy w restauracji bez profilaktycznych badań lekarskich potwierdzających brak przeciwskazań do pracy. Ponadto kontrolujący ustalili, że obwiniona nie dopełniła obowiązku opłacania składek za pracowników na Fundusz Pracy za miesiące kwiecień, maj i czerwiec 2016 roku. Składki te obwiniona uregulowała w trakcie kontroli po dniach 14 lipca i 20 lipca 2016 r.

Badając okoliczności wypadku w pracy jakiego doznała A. G. kontrolujący ustalili, że dzień, w którym doszło do wypadku to był 4 dzień jej pracy. Tego dnia pracowała ona od godziny 14-tej i miała pracować do 22.30. Jej praca w tym dniu miała polegać na ręcznym myciu naczyń w specjalnym pomieszczeniu przy kuchni. Około godziny 22-ej kiedy myła szklankę do piwa, w trakcie kiedy myła jej środek, doszło do pęknięcia szklanki i ostre krawędzie szkła głęboko rozcięły jej prawą rękę. Udzielono jej pierwszej pomocy, pokrzywdzona telefonicznie wezwała ojca, który zawiózł ją do szpitala gdzie zszyto jej ranę. W pomieszczeniu w którym pracowała pokrzywdzona nie było zmywaków przeznaczonych do mycia głębokich szklanek, a takie myjki znajdowały się w składziku na zapleczu. W restauracji znajdowało się wprawdzie specjalistyczne urządzenie do mycia szklanek – myjka (...) jednak nie była ona w praktyce używana, w tym w szczególności przez młodocianych pracowników zajmujących się myciem naczyń. Według pokrzywdzonej nie była ona przeszkolona przed rozpoczęciem pracy w zakresie prawidłowego sposobu mycia wysokich szklanek i nikt jej też nie uświadomił o zagrożeniach związanych z takimi czynnościami. Zdaniem kontrolujących dwie młodociane pracownice tj. A. G. (1) i A. S. (1) w dniu 29 czerwca 2016 r., zostały dopuszczone do pracy z przekroczeniem zarówno dopuszczalnej liczby godzin na dobę dozwolonej młodocianym oraz w porze nocnej. Jak ustalono również jedna z pracownic zatrudnionych na podstawie umowy o pracę – P. R. (1) została dopuszczona do pracy pomimo braku zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku. Zaświadczenie to zostało dostarczone podczas trwania kontroli.

W związku z tym, po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających oskarżyciel skierował przeciwko obwinionej wniosek o ukaranie w którym zarzucił jej naruszenie szeregu przepisów Prawa Pracy.

(dowody: protokół kontroli k. 23-27 i dokumentacja fotograficzna k. 28-29, 43; kserokopie raportów fiskalnych – k. 15, kopia faktury k. 16, fotografie myjki i składziku k. 17-22; odpisy nakazów k. 44-45, wystąpienie k. 46-47, wydruk „zrzutu ekranu” z telefonu matki pokrzywdzonej k. 129;zestawienia połączeń z telefonów rodziców pokrzywdzonej k. 151 – 168; częściowo wyjaśnienia obwinionej – k. 88-88v, zeznania świadków – A. S. k. 89, D. O. k.96-96v, K. K. k. 96v, A. Ł. k. 96v-97, M. G. k. 97-97v, H. G. k. 97v, A. G. k. 98, A. S. k. 131-132, P. R. k. 132- 132v,P. R. k. 169-169v, W. G. k. 169, M. B. k. 170, D. G. k. 170-170v)

Obwiniona w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przyznała się do popełnienia czynów opisanych w p-kcie 1 i 6 stwierdzając, że zaległe składki na Fundusz Pracy zapłaciła jeszcze w trakcie kontroli. Odnośnie zarzutu dotyczącego dopuszczenie do pracy pracownicy P. R. bez dostarczenia przez nią zaświadczenia o braku przeciwskazań lekarskich do pracy na zajmowanym stanowisku stwierdziła, że brak ten został uzupełniony niezwłocznie jeszcze w trakcie kontroli. Odnośnie zarzutu zatrudnienia młodocianych na podstawie umów zlecenia wyjaśniła, że na takiej formie zatrudnienia zależało samym młodocianym, którzy zatrudniali się jedynie w wakacje. Mieli oni możliwość ustalania godzin pracy. Zaprzeczyła aby dwie młodociane pracowały w godzinach nocnych i z przekroczeniem dobowej normy czasu pracy. Tego dnia w którym doszło do wypadku pokrzywdzona uległa temu wypadkowi przed godzina 22-ą, co potwierdzają raporty kasowe. Wskazała że A. G. mogła swobodnie korzystać z myjek do szklanek głębokich znajdujących sią w składziku na terenie restauracji. Zwróciła również uwagę, że w restauracji znajdowało się specjalne urządzenie do mycia szklanek z którego pokrzywdzona mogła i powinna korzystać. Jej zdaniem pracownicy zatrudnieni na podstawie umów zlecenia nie muszą przedstawiać zaświadczeń o przejściu badań lekarskich potwierdzających brak przeciwskazań do pracy na zajmowanych stanowiskach.

(wyjaśnienia – k. 88-88v)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, w świetle przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów wyjaśnienia obwinionej poza jej stwierdzeniami dotyczącym zarzutów pierwszego i ostatniego nie zasługują na wiarę. Odnosząc się do zarzutu dotyczącego zatrudnienia pracowników młodocianych na podstawie umowy cywilnoprawnej – umowy o pracę zamiast na podstawie umowy o pracę należy stwierdzić, że w przypadku tej grupy pracowników, którzy nie osiągnęli pełnoletności w momencie zatrudnienia ustawodawca nie przewiduje innej formy zatrudnienia jak tylko umowa o pracę. Dla tej grupy pracowników przewidziano wyłącznie zatrudnienie przy wykonywaniu prac lekkich. Wobec kategoryczności i imperatywności norm przepisów art. 200 ¹ Kodeksu pracy jest oczywiste, że ustawodawca nie przewidział umów cywilnoprawnych dla takiej formy zatrudnienia - przepis art. 200 ¹ § 1 Kp przewiduje wyłącznie umowę o pracę jako formę takiego zatrudnienia. Tym samym wola nawet samych pracowników nie ma tutaj wiążącego znaczenia i cała czwórka zatrudnionych przez obwinioną młodocianych pracowników powinna była być zatrudniona na podstawie umów o pracę.

Jeśli chodzi o zarzut z p-ktu 3, to należy przyjąć, że faktycznie stanowisko pracy na którym pracowała młodociana pokrzywdzona A. G. (1) nie było wyposażone w odpowiednie środki do mycia głębokich szklanek. To, że takowe znajdowały się składziku, magazynie na terenie restauracji nie zmienia oceny, że stanowisko pracy pokrzywdzonej w takowe nie było wyposażone. Pokrzywdzona, jak deklaruje, i deklaracji tej nie podważają inne dowody, nie wiedziała, gdzie znajdują się te zmywaki i radziła sobie jak umiała, w konsekwencji ulegając wypadkowi. Jest rzeczą oczywistą, że to stanowisko pracy powinno być wyposażone w odpowiednie środki do wykonywania bezpiecznie pracy, a to, że środki takie znajdowały się w innym miejscu, bezpieczeństwa takiego nie zapewniało. Nie można również uznać, by wyposażenie stanowiska pracy do zmywania w gumowe rękawice, nawet te grubsze zabezpieczało pracownika w środki wystarczające do uniknięcia wypadku jakiego przydarzył się pokrzywdzonej, głębokiego rozcięcia ręki. Niewystarczające było też przeszkolenie tej młodocianej w zakresie instruktażu stanowiskowego, bo mimo, że czynności jakie miała wykonywać były nieskomplikowane, to jednak jej wiedza na temat ich bezpiecznego wykonywania okazała się dalece niewystarczająca. W konsekwencji ta kombinacja czynników doprowadziła do zaistnienia tego wypadku przy pracy. Mimo, że według deklaracji obwinionej w restauracji było specjalnie zakupione urządzenie do mycia wysokich szklanek, to jednak, ze zgodnych zeznań wszystkich pracowników zajmujących się myciem naczyń nie było ono przez nich używane, lub w ogóle nie wiedzieli o jego istnieniu.

Jeśli chodzi o przekroczenie dopuszczalnej dobowej liczby godzin pracy i pracy w godzinach nocnych, to wcale decydujące dla ustaleń Sądu nie były, tak podnoszone przez obronę, kwestie dotyczące dokładnej godziny wypadku przy pracy jakiemu uległa A. G.. Jest bowiem oczywiste, że jeśli nawet do wypadku przy pracy doszło przed godzina 22-ą, (czego nota bene dowody choćby z dokumentów nie potwierdzają) jak wywodziła obwiniona, to wcale to nie oznacza, że tego dnia pokrzywdzona nie miała pracować dłużej niż do godziny 22-ej, przekraczając tym samym, nie tylko dobową normę godzin pracy, jak i łamiąc zakaz pracy w godzinach nocnych. Za takim stanowiskiem przemawiają nie tylko wiarygodne zeznania świadka – A. G., ale o przekroczeniu norm dotyczących zarówno dobowego czasu pracy, jak i pracy w godzinach nocnych zeznawali wiarygodnie również inni młodociani pracownicy A. S. (1) i D. O. (1). Również i A. G., mimo, że pracowała w tej restauracji, do dnia wypadku dopiero czwarty dzień, to i tak zdążyła już pracować z przekroczeniem tych norm w dniu poprzednim.

Ustalenia dotyczące obowiązku zatrudniania młodocianych pracowników na podstawie umów o pracę a nie umów cywilnoprawnych poczynione wyżej wiążą się również z zrzutem opisanym w p-kcie 5, bo i w tym zakresie jest oczywiste, że wszyscy ci pracownicy przed zatrudnieniem u tego pracodawcy powinni przejść profilaktyczne badania lekarskie potwierdzające brak przeciwskazań do pracy u tego pracodawcy.

Sąd uznał, że zeznania wszystkich czworga młodocianych pracowników tj. A. G.. A. S., K. K. i D. O. zatrudnionych u obwinionej zasługują na wiarę.

W przekonaniu Sądu zeznania wyżej wymienionych świadków są logiczne i jasne, część z nich obecnie już nie pracuje w tej firmie a zatem nie można przyjąć aby składali zeznania czując swoistą presję ze strony pracodawcy i obawy o utratę pracy. Tym samym Sąd uznał, że relacje tychże mogą być podstawą ustaleń stanu faktycznego. Mimo, ze większość z nich twierdziła, że nie zależało im na zatrudnieniu na podstawie umów o pracę, to jednak w świetle wskazanych wyżej przepisów ich wola nie miała tutaj znaczenia i powinni byli być zatrudnieni zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi.

Jako wiarygodne Sąd uznał również zeznania inspektorów pracy, którzy przeprowadzali kontrolę w przedmiotowej restauracji. Są one rzeczowe i jasne, nie ma w nich żadnych cech świadczących o negatywnym nastawieniu świadków, wskazywali oni nie tylko na okoliczności, które przemawiały na niekorzyść obwinionej, ale również te, które w pewnej mierze usprawiedliwiały obwinioną.

Sąd, z dużą dozą ostrożności podchodził do zeznań pracowników restauracji (...) – zarówno menedżera H. G., jak i A. Ł., M. G. i P. R.. Czując pewną współodpowiedzialność za wypadek przy pracy jakiemu uległa pokrzywdzona starali oni przedstawiać wręcz wyidealizowany obraz przestrzegania przepisów bhp u tego pracodawcy. Ponadto H. G., w dużej mierze odpowiedzialna za zatrudnianie pracowników, mogła czuć się zagrożona współodpowiedzialnością za stwierdzone w trakcie kontroli naruszenia przepisów prawa pracy. Sąd nie miał natomiast podobnych zastrzeżeń do zeznań świadka P. R., która, mimo, że nadal pracuje w tej restauracji, to jednak zajmuje w niej na tyle szeregowe stanowisko, że nie starała się idealizować warunków w niej panujących zeznając zgodnie z ustaleniami Sądu. W ocenie Sądu zeznania rodziców pokrzywdzonej W i D. G. są szczere, spójne i logiczne. Ponadto znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentu w postaci bilingów połączeń telefonicznych. Z tych względów Sąd w całości dał im wiarę.

Jako mało przydatne dla ustaleń Sądu uznano natomiast zeznania świadka R. G. – męża obwinionej, który, mimo, że jest formalnie właścicielem firmy zarządzającej restauracją, to jednak wiedzę na temat jej funkcjonowania ma bardzo ograniczoną.

Za wiarygodne dowody Sąd uznał wymienione dokumenty zgromadzone w sprawie gdyż korespondują z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w niniejszej sprawie.

Tym samym Sąd uznał, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do tego, że obwiniona M. G. (1) dopuściła się wszystkich zarzucanych jej wnioskiem o ukaranie czynów.

Swoim zachowaniem wyczerpała znamiona wykroczeń z art. 122 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 104 ust. 1 pkt1, art. 107 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 281 pkt. 1 w zw. z art. 22 § 1 ¹ i art.200 ¹ Kodeksu pracy, art. 283 §1 w zw. z art. 304§1, art. 207 § 2Kodeksu pracy w zw. z § 39 ust. 1, ust. 2 pkt 4 i pkt 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, art. 283 § 1 Kp w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5, art. 202 § 2 i art. 203 § 1 i § 1 ¹ Kodeksu pracy, art. 283 § 1 Kp w zw. z art. 304 § 1, art. 207 § 2 pkt 1, pkt 5, art. 201 § 1 Kodeksu pracy, i art. 283 § 1 Kp w zw. z art. 229 § 1, § 2 i § 4 Kodeksu pracy.

Przy wymiarze kary za okoliczności łagodzące Sąd przyjął fakt częściowego usunięcia przez obwinioną szkodliwych następstw swych czynów poprzez uregulowanie zaległych płatności składek i uzupełnienia braku w zakresie zaświadczenia lekarskiego pracownika P. R. a także dotychczasową niekaralność obwinionej.

Nieprzestrzeganie zasad dotyczących zatrudniania młodocianych zarówno, w zakresie formy umowy jak i nieprzestrzeganie dobowych norm i zakazu pracy w porze nocnej to niewątpliwie ciężkie naruszenie norm prawa pracy przez obwinioną jednak w ocenie Sądu obwiniona jest w stanie wyciągnąć z tej sprawy prawidłowe wnioski na przyszłość i uniknąć w przyszłości podobnych błędów

Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd wymierzył obwinionej karę w wymiarze równym dolnemu progowi zagrożenia ustawowego przewidzianego za najsurowiej zagrożony czyn przypisany obwinionej.

Wymierzona obwinionej kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych jej czynów i zawinienia, a także spełni swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej.

Zgodnie z treścią art. 9 § 2 k.w. jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. W związku z powyższym Sąd wymierzył obwinionej karę z mocy art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 9 § 2 k.w.

Sąd uznał, że sytuacja materialna obwinionej pozwala jej również na poniesienie kosztów postępowania i opłaty a także kosztów zastępstwa procesowego oskarżycielki posiłkowej.

Przy wyliczeniu tych kosztów doszło do omyłki rachunkowej, bo w niniejszej sprawie pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej uczestniczył w 4 terminach rozpraw, a zatem wynagrodzenie to, według stawek minimalnych powinno wynosić 360 + 3x 72 zł, czyli 576 złotych, a nie jak wyliczono w p-kcie III wyroku 633 złotych.