Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: sekr. sąd. Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 r. sprawy

K. A.

syna J. i S. z domu Z.

ur. (...) w D.

obwinionego o to, że:

w dniu 06 maja 2015 r., ok. godz. 08 ⁵⁰ w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki V. o nr rej. (...) z przyczepą m-ki S. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” naruszył warunki dopuszczalności zatrzymania lub postoju pojazdu na chodniku czym utrudniał ruch pieszych a ponadto w miejscu publicznym używał słów powszechnie uznawanych za nieprzyzwoite

- tj. za wykroczenia z art. 92 § 1 kw, art. 90 kw i art. 141 w zw. z § 28 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i art. 47 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego K. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 92 § 1 kw, art. 90 kw i art. 141 w zw. z § 28 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych i art. 47 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 92 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 200,- (dwieście) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Obwiniony K. A. mieszka w O.. Otrzymuje świadczenie emerytalne. Na utrzymaniu posiada bezrobotnego syna. W przeszłości nie był karany za wykroczenia w ruchu drogowym (k. 4)

W dniu 06 maja 2015 r. funkcjonariusze Policji J. B. (1) oraz M. S. (1) pełnili służbę z patrolu zmotoryzowanym radiowozem oznakowanym. Około godz. 08:50 poruszali się ul. (...) od strony Ronda (...) w kierunku wyjazdu z miasta. Przy budynku na ul. (...) zauważyli poruszający się chodnikiem pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) z przyczepką lekką S. o nr rej. (...). Pojazd znajdował się na chodniku zajmując całą jego szerokość oraz utrudniając w znacznym stopniu poruszanie się po nim osób pieszych. Ponadto w miejscu tym obowiązywał znak B-36 „zakaz zatrzymywania”. Policjanci zawrócili i wjechali w bramę wjazdową do sąsiedniej posesji. J. B. udał się do obwinionego celem przeprowadzenia interwencji. Kierującym okazał się obwiniony K. A.. Podczas rozmowy z funkcjonariuszem kierujący używał słów powszechnie uznanych za nieprzyzwoite jak na k. 5. Obwiniony odmówił przyjęcia zaproponowanego mu za stwierdzone wykroczenia mandatu karnego kredytowanego.

(dowód: notatka urzędowa k. 5, płyta CD-R z monitoringu Przedsiębiorstwa (...) k. 27, wydruk z mapyG. k. 29-34, wyjaśnienia obwinionego k. 35-35v., zeznania M. S. k. 35v., zeznania E. N. k. 35v.-36, zeznania A. A. k. 36)

Wobec powyższego K. A. został obwiniony o popełnienie wykroczeń z art. 92 § 1 kw, art. 90 kw i art. 141 kw w zw. z § 28 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 47 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony początkowo nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Przyznał, iż wprawdzie wjechał na chodnik koło budynku ul. (...) jednak musiał wykonać taki manewr gdyż miał ciężkie elementy do budowy tablicy ogłoszeń. Obwiniony wyjaśnił, że materiały te przewoził na polecenie Przewodniczącego Rady Osiedla. K. A. podkreślił, że wykonuje prace społeczne na rzecz Rady Osiedla. Kategorycznie zaprzeczył aby podczas interwencji używał słów wulgarnych. W toku rozprawy obwiniony jednak przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń oraz złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze i wymierzenie kary grzywny w wysokości 200 złotych.

Oskarżyciel poparł wniosek obwinionego o dobrowolne poddanie się karze i wymierzenie kary grzywny w wysokości 200 złotych.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego złożone na rozprawie, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń zasługują na wiarę. Obwiniony potwierdził, że zatrzymał się przy budynku ul. (...) na chodniku, a następnie poruszał się chodnikiem aby włączyć się do ruchu.

Najważniejszym i najbardziej obiektywnym dowodem w sprawie jest niewątpliwie nagranie z monitoringu Przedsiębiorstwa (...). Na nagraniu tym wyraźnie widać sposób zaparkowania pojazdu obwinionego na chodniku, czas postoju oraz przeprowadzaną interwencję. Obwiniony wjechał bezpośrednio na chodnik znajdujący się na wprost wejścia do budynku zajmowanego przez Radę Osiedla. Obwiniony poruszał się samochodem dostawczym z przyczepką, który z uwagi na rozmiar zablokował całą szerokość chodnika, uniemożliwiając poruszanie się po nim pieszych. Zaznaczyć należy, iż miejsce przed budynkiem przy ul. (...) od strony jezdni oraz od strony budynku posiada zamontowane barierki uniemożliwiające parkowanie przy budynku i wjazd na chodnik. Dodatkowo ustawiony jest tam znak B-36 „zakaz zatrzymywania się” z uwagi na przystanek autobusowy i duży ruch pieszych.

Ukształtowanie chodnika oraz oznakowanie obowiązujące na ul. (...) potwierdzają wydruki z map G.. Na mapie widoczne są barierki umieszczone przy krawędzi jedni uniemożliwiające zatrzymywanie pojazdów na chodniku w tym miejscu. Dodatkowo barierki umieszczone są przy samym budynku. W świetle tych dowodów jest również oczywiste, ze aby ustawić swój pojazd w ustalony sposób obwiniony musiał co najmniej kilkanaście metrów przejechać wzdłuż po chodniku.

Z nagraniem z monitoringu korespondują także zeznania funkcjonariusza Policji M. S. (1), który wskazał, iż podczas przejazdu ul. (...) zauważył pojazd obwinionego stojący na całej szerokości chodnika i blokujący przejście. Gdy podjechali do pojazdu obwiniony jechał środkiem chodnika w kierunku G. aby włączyć się do ruchu. Świadek podkreślił, że znajduje się tam także ścieżka rowerowa. M. S. zeznał, że obwiniony podczas interwencji tłumaczył, że musiał wyładować jakieś rzeczy. Użył w czasie interwencji słowa wulgarnego i zarzucał funkcjonariuszom, że się go czepiają a on pracuje społecznie. Podkreślił, że radiowóz zatrzymał we wjeździe na sąsiednią posesję. Sąd w pełni podzielił powyższe zeznania ponieważ są jasne, pełne i spójne. Świadek nie miał przy tym żadnego uzasadnionego interesu w tym aby posądzać obwinionego o zachowania, które w istocie nie miały miejsca.

Fakt wjazdu obwinionego na chodnik przy budynku (...) potwierdzają również zeznania A. A., brata obwinionego, który był razem z obwinionym. A. A. potwierdził, iż obwiniony pod budynek podjechał po chodniku. Przyznał, że pojazd który się poruszali był typu bus, i dodatkowo miał dużą przyczepkę – lawetę. Odnośnie używania słów wulgarnych zeznał, że nie słyszał aby obwiniony użył słów wskazanych przez funkcjonariusza, jednocześnie potwierdził, iż obwiniony wskazywał iż pracuje społecznie na rzecz Rady Osiedla. Jednak w jego ocenie mówił o tym nie używając słów wulgarnych.

W ocenie sądu na podzielenie zasługują także zeznania E. N. (2), który wprawdzie nie był obecny przy interwencji i nie widział sposobu poruszania się obwinionego, potwierdził on jednak konieczność transportu przez obwinionego materiałów służących do montażu tablicy ogłoszeń.

Wobec powyższego Sąd uznał obwinionego K. A. za winnego tego, ze w dniu 06 maja 2015 r. ok. godz. 08:50 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) z przyczepą S. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” naruszył warunki dopuszczalności zatrzymania lub postoju na chodniku czym utrudniał ruch pieszych, a ponadto w miejscu publicznym używał słów powszechnie uznanych za nieprzyzwoite. Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona wykroczeń z art. 92 § 1 kw, art. 90 kw oraz art. 141 kw w zw. z § 28 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 47 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Znak B-36 „zakaz zatrzymywania” stosuje się w celu wyeliminowania zatrzymywania się na tych odcinkach drogi, na których nawet chwilowe unieruchomienie pojazdu może powodować pogorszenie płynności ruchu, zmniejszenie przepustowości i wzrost zagrożenia bezpieczeństwa ruchu. Znak ten stosowany jest m. in. na wąskich ulicach dwukierunkowych o dużym natężeniu ruchu. Podkreślić należy, że znaki drogowe nie są stawiane przypadkowo, sytuowane są w miejscach koniecznych, po przeprowadzeniu przewidzianej prawem procedury. Podkreślić należy, że w okolicach budynku(...) ustawione są także barierki uniemożliwiające zatrzymywanie pojazdów na chodniku wzdłuż jezdni oraz przy samym budynku.

Obwiniony zatrzymując pojazd w miejscu objętym zakazem dodatkowo utrudniał ruch osobom pieszym. Pojazd, którym kierował obwiniony jest pojazdem dostawczym, dodatkowo w tym dniu przyczepiona była do niego przyczepka – laweta. Z uwagi na rozmiary pojazd zajmował całą szerokość chodnika. Przy budynku znajduje się przystanek autobusowy do którego przejście przebiega właśnie wzdłuż budynku (...). Zaznaczyć przy tym należy, iż wzdłuż chodnika biegnie także ścieżka dla rowerów.

Art. 90 kw przewiduje odpowiedzialność za tamowanie lub utrudnianie ruchu na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu. W przepadku utrudniania ruchu działanie sprawcy jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami i zasadami obowiązującymi w ruchu drogowym jednak nie powoduje zatrzymania ruchu ale uniemożliwia jego płynną ciągłość, wprowadza dezorientację innych uczestników ruchu drogowego i powoduje komplikacje w ruchu drogowym. Obwiniony zatrzymał swój pojazd na całej szerokości chodnika, w okolicach przystanku dla pieszych czym niewątpliwie , co najmniej utrudniał ruch zarówno pieszych jak i rowerzystów.

Odpowiedzialność z art. 141 kw powstaje w przypadku używania słów nieprzyzwoitych w miejscu publicznym. Za słowa nieprzyzwoite uważa się słowa nieobyczajne, bezwstydne, niezgodne z panującymi normami czy zasadami. Niewątpliwie słowa wypowiadane przez obwinionego odnośnie jego pracy na cele społeczne były słowami nieprzyzwoitymi i są do takich zaliczane. Słowa wypowiadane przez obwinionego powszechnie są uznawane za wyrażenia negatywne.

Wymierzając karę Sąd miał na uwadze okoliczność, że popełniony przez obwinionego czyn charakteryzuje znaczną szkodliwość społeczna, gdyż nagminnie w ostatnim czasie kierujący parkują swoje pojazdy nie zwracając uwagi na obowiązujące znaki drogowe ani na innych uczestników ruchu. To iż obwiniony wykonywał transport elementów nieodpłatnie, w czynie społecznym nie zwalniał go z obowiązku przestrzegania podstawowych przepisów ruchu drogowego. Obok budynku znajduje się brama wjazdowa i mimo, że była ona tego dnia zamknięta można było zorganizować jej otwarcie na czas dostarczenia i rozładunku przewożonych materiałów. Ponadto po przeciwnej stronie ulicy znajdują się specjalnie wyznaczone do tego celu zatoki postojowe i przy dołożeniu jedynie nieco większego wysiłku można było właśnie z nich przenieść przywiezione elementy, które nie były aż tak ciężkie.

W ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i w świetle wskazanych powyżej okoliczności nie może być postrzegana jako rażąco surowa tym bardziej, ze obwiniony w toku rozprawy sam złożył wniosek o wymierzenie mu kary grzywny w takiej właśnie wysokości.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od kosztów postępowania i opłaty. ą