Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. M. R.

po rozpoznaniu w dniach 21 czerwca, 30 sierpnia 2017 r., i 20 września 2017r., sprawy

K. M.

syna T. i G. z domu B.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 22 kwietnia 2017 r., o godz. 06 ²² w O. przy ul. (...) w sklepie (...) dokonał kradzieży 30 czekolad o wartości 94,24 zł na szkodę (...) S. A.

- tj. za wykroczenie z art. 119 § 1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego K. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, ustalając, iż dokonał zaboru jedynie 3 czekolad o wartości 9,87 (dziewięć 87/100) złotych i za to na podstawie art. 119 § 1 kw skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S. A. kwoty 9,87 (dziewięć 87/100) złotych;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lipca 2017 r., po przyjściu do pracy pracownik działu ochrony hipermarketu (...) w O., przy ul. (...) dokonał przeglądu zapisu z monitoringu sklepowego z dnia poprzedniego w związku z informacją o dokonaniu w tym dniu kradzieży czekolad. Jak się okazało kamery monitoringu zarejestrowały o godzinie 06 ²² mężczyznę, który z działu cukierniczego tego sklepu zabrał niewidoczną dokładnie ilość czekolad (...) i (...), za które nie zapłacił i z którymi minął linię kas opuszczając sklep. W dniu 23 kwietnia 2017 r., ten sam mężczyzna ok. godz. 13-tej pojawił się ponownie w sklepie i został wówczas zatrzymany. Okazało się tam, że zatrzymanym jest obwiniony K. M. a skradzione przez niego czekolady, których ilość określono na 30 sztuk mają łączną wartość 94,24 zł.

(dowody: zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia - k. 1; notatka służbowa - k. 3, płyta z nagraniem z monitoringu sklepu – k. 11; wyjaśnienia obwinionego k. 21, zeznania świadków – S. B. – k. 21v, P. S.- k. 21v; opinia sądowo –psychiatryczna –k. 24, wyjaśnienia B. K. k. 37, pismo agencji ochrony k. 38)

Obwiniony w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie formalnie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednak stwierdził, że znajoma prosiła go aby kupił czekolady w promocji w tym sklepie. On robiąc tam zakupy wziął 3 lub 4 czekolady i włożył je do torby i wyszedł ze sklepu nie płacąc za nie. Kiedy po powrocie do domu zorientował się że ma te czekolady na drugi dzień poszedł ponownie do tego sklepu. Podszedł do ochroniarza aby powiedzieć mu o tym, a ten zarzucił mu że ukradł 30 czekolad, co było nieprawdą, bo musiałby poczuć taką ilość. (k. 21-21v)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego jedynie częściowo zasługują na wiarę. Mimo, że obwiniony formalnie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jego nieprzyznanie dotyczyło nie samego faktu kradzieży a ilości czekolad, których zaboru miał dokonać. W ocenie Sądu wobec braku jednoznacznych dowodów pozwalających na zweryfikowanie faktycznej ilości zagarniętych przedmiotów Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie za wiarygodne i dokonał korekty opisu przypisanego mu czynu. Nawet w pełni obiektywny dowód w postaci nagrania z monitoringu sklepu, nie pozwala na pewne ustalenia w tym zakresie. Z nagrania tego nie sposób bowiem dokładnie ustalić ilości zabranych przez obwinionego czekolad. Jakość tego nagrania pozwala jedynie na stwierdzenie, że obwiniony chowa czekolady zabierając je z półki sklepowej i wkładając bezpośrednio do nieprzejrzystej torby wykonanej z materiału, mimo, że posiada również koszyk sklepowy na zakupy, który w tym momencie odstawia na ziemię. Z nagrania tego wynika również, że po podejściu do kasy obwiniony wykłada jedynie produkty z koszyka sklepowego na taśmę kasową, a do siatki z czekoladami dokłada dodatkowo gazetki reklamowe zabrane z sąsiedniej kasy. Tym samym obwiniony doskonale musiał wiedzieć i widzieć, że w tej torbie znajdują się zabrane wcześniej czekolady. Zatem jego twierdzenia o nieświadomym zabraniu tych produktów należy uznać za całkowicie niewiarygodne, a nagranie to potwierdza przemyślane i zaplanowane działanie obwinionego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania obu przesłuchanych w tej sprawie świadków, pracowników ochrony, bowiem ich zeznania są spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają. Jedynie przekonanie świadków, co do ilości zabranych przez obwinionego czekolad musi budzić wątpliwości co do ich zgodności z rzeczywistością. Z zeznań świadka S. B. wynika również, że kiedy następnego dnia obwiniony pojawił się w sklepie to on podszedł do obwinionego, a nie odwrotnie.

Należy wskazać, że wyżej wymienieni świadkowie są osobami zupełnie obcymi dla obwinionego, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które wskazywałby na to, iż świadkowie byliby zainteresowani składaniem fałszywych zeznań bezpodstawnie obciążających obwinionego.

Sąd dał wiarę opinii sądowo – psychiatrycznej. Jest ona jasna, pełna, biegły w sposób wyczerpujący odpowiedział na stawiane przed nią zagadnienia, a swe stanowisko w sposób wyczerpujący i przekonywujący uzasadnił.

W świetle tych dowodów zarówno wina obwinionego jak i okoliczności popełnienia przezeń tego czynu są oczywiste i nie budzą wątpliwości.

Czyn ten wyczerpuje znamiona przepisu art. 119 § 1 kw i z mocy tego przepisu w Sąd skazał obwinionego i wymierzył mu karę.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające leżące po stronie obwinionego. Z analizy wskazanego wyżej nagrania wynika premedytacja działania obwinionego, który wiedząc o umiejscowieniu kamer sklepowych odwraca się do nich plecami w momencie chowania czekolad do przygotowanej torby, która przysuwa do półek. Również jego dalsze zachowanie przy kasach sklepowych może wskazywać, że broszurki reklamowe wkłada do siatki ze skradzionymi czekoladami tylko po to, aby dodatkowo je ukryć.

Jedyną okolicznością łagodzącą leżącą po stronie obwinionego zdaniem Sądu, jest przyznanie się do winy, którego jednak z uwagi na oczywistość dowodów nie można przeceniać.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przezeń czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo i spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Z uwagi na fakt, iż obwiniony do tej pory nie naprawił szkody wyrządzonej swoim czynem Sąd nałożył na niego taki obowiązek.

Ze względu na aktualną sytuację materialną, Sąd zwolnił obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i opłaty.