Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Karolina Lustyk

bez obecności oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 r. sprawy

S. S.

syna J. i W.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

będąc płatnikiem składek prowadząc działalność gospodarczą w zakresie: transportu drogowego towarów z siedzibą w O., do czasu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie tj. do dnia 12.04.2016 r., nie dopełnił obowiązku opłacenia składek na:

- ubezpieczenie społeczne za okres:(...)

- powszechne ubezpieczenie zdrowotne za okres: (...)

- Fundusz Pracy za okres (...) – (...);

- tj. za wykroczenia z art. 98 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 98 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 193 pkt 3 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

ORZEKA:

I.  obwinionego S. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynów z art. 98 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 193 pkt 3 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i za to na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 3000,- (trzy tysiące) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony S. S. mieszka w O., prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) S. S.. Aktualnie działalność została zawieszona. Według oświadczenia w przeszłości nie był karany

(dane osobopoznawcze k. 16)

S. S. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie opłacał składek na ubezpieczenia społeczne za okresy: (...), (...)r., oraz na Fundusz Pracy za okres(...).;

Łączne zadłużenie za w/w okresy wynosi 3 927,28 zł w tym odsetki naliczone na dzień (...)r. w kwocie 130 zł.

W związku z tym Zakład Ubezpieczeń Społecznych skierował przeciwko obwinionemu do tut. Sądu wniosek o ukaranie.

(dowody: zeznania J. T. k. 21, wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej k. 1, karta z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych k. 2, 3, pismo informujące Zakładu Ubezpieczeń Społecznych k. 4, zawiadomienie z 15.10.2015 r. k. 5, zapytanie o udzielenie informacji o osobie k. 6, pismo z 17.09.2015 r. k. 7, pismo z 11.09.2015 r. k. 8, potwierdzenie odbioru k. 9, 10, wydruk przeglądu danych – stany należności k.13)

Obwiniony S. S. nie stawił się na rozprawę w dniu 25 maja 2016 r. Wezwanie dla obwinionego zostało wysłane na adres przez niego wskazany tj. ul. (...), (...)-(...) O.. Wezwanie było dwukrotnie prawidłowo awizowane, a obwiniony nie podjął go(k. 18). Obwiniony został prawidłowo pouczony o skutkach wynikających z treści art. 38 § 2 kpw. W żaden sposób nie usprawiedliwił swojej nieobecności. W tych warunkach zaistniały podstawy do zaocznego rozpoznania sprawy w rozumieniu art. 71 § 4 kpw.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym jest, że obwiniony S. S. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) S. S. i że nie dopełniał obowiązku opłacania składek z tytułu ubezpieczenia społecznego, ubezpieczenia zdrowotnego oraz na Fundusz Pracy. W świetle przedstawionych przez oskarżyciela dowodów –wydruków stosownych dokumentów okoliczność ta jest bezsporna i niekwestionowana.

Sąd uznał tym samym obwinionego winnym tego, że będąc płatnikiem składek prowadząc działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego(...) z siedzibą w O. do czasu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie tj. do dnia 12.04.2016 r., nie dopełnił obowiązku opłacania składek na: ubezpieczenie społeczne za okres:(...).; powszechne ubezpieczenie zdrowotne za okres:(...) r.; Fundusz Pracy za okres(...).

Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona z art. 98 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 98 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 193 pkt 3 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji, zatrudnieniu instytucjach na rynku pracy.

Przepis art. 24 § 1 kw wskazuje, że karę grzywny wymierza się „od 20 do 5000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej". Ten ostatni zwrot wskazuje, że nie chodzi tylko o kwestię dolnej, ale i górnej jej granicy, zatem każda z nich może być także wyższa, niż wynika to z tego przepisu kodeksu, w sytuacji gdy przepis szczególny tak stanowi. W konsekwencji jest możliwe, że ustawa szczególna może za wykroczenie przewidzieć karę wyższą niż 5.000 zł grzywny, i tak też się dzieje w przedmiotowej sprawie.

Przepis art. 98 ust. 1 pkt 1 lit. a wskazuje, że kto, jako płatnik składek albo osoba obowiązana do działania w imieniu płatnika nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w przewidzianym przepisami terminie podlega karze grzywny do 5000,- złotych. Zgodnie z art. 98 ust. 3 w/w ustawy tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynów określonych w ust. 1 przy opłacaniu składek lub dokonywaniu wpłat z innych tytułów, do których poboru jest obowiązany Zakład.

W świetle przepisu art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r . o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. kto nie odprowadza w terminie składek na ubezpieczenie zdrowotne podlega karze grzywny.

Zgodnie, zaś z przepisem art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji, zatrudnieniu instytucjach na rynku pracy, kto nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie, podlega karze grzywny nie niższej niż 3000,- zł.

Podsumowując, w świetle przepisu art. 33 § 1 kw sąd ma swobodę w orzekaniu kary lub środka karnego, orzeka je bowiem według swojego uznania. Dotyczy to zarówno samego wyboru rodzaju kary i środka karnego, jak i skorzystania z fakultatywnych złagodzeń (art. 39 i 42) lub obostrzeń odpowiedzialności (art. 38). Ograniczony jest jednak granicami (kary lub środka) przewidzianymi przez ustawę.

Dlatego też Sąd mógł wymierzyć obwinionemu karę grzywny w wysokości od 3.000 złotych do nawet 5.000 złotych za zarzucane mu czyny. Należy w tym miejscu, jednak również zwrócić uwagę na przepis art. 47 § 6 kw, który określa, jakie czynniki należy brać pod uwagę przy ocenie stopnia szkodliwości społecznej czynu. Szkodliwość społeczna czynu stanowi materialny substrat wykroczenia (art. 1 § 1 kw), a jej brak eliminuje zaistnienie wykroczenia, mimo że zachowanie wypełnia znamiona określonego przepisu,. Ponadto ocena stopnia tej szkodliwości ma znaczenie przy wymiarze kary (art. 33 kw).

Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w najniższej przewidzianej przez ustawodawcę wysokości za popełnione m. in . wykroczenie z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji, zatrudnieniu instytucjach na rynku pracy, uwzględniając przy tym rodzaj i charakter naruszonego przez obwinionego dobra, rozmiar grożącej lub wyrządzonej przez szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych obowiązków, postać zamiaru i motywację sprawcy.

W tym stanie rzeczy wymierzona obwinionemu kara grzywny w wymiarze 3000 złotych jest karą adekwatną do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona aż 3 wykroczeń określonych w różnych przepisach. Sąd, poza deklarowaną przez obwinionego niekaralnością nie dopatrzył się żadnych innych istotnych okoliczności łagodzących w postawie obwinionego.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania i opłaty uznając, że ich uiszczenie przez obwinionego byłoby dla niego nadmiernym ciężarem.