Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. N. S.

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2016r., sprawy

K. R. (1)

córki M. i A. z domu Ł.

ur. (...) w D.

obwinionej o to, że:

I. w dniu 13 stycznia 2016 r. około godziny 23:25 w O. przy ul. (...) fałszywie zaalarmowała dyspozytora Wojewódzkiej (...) w O., wzywając pogotowie pod adres O. ul. (...), które to zgłoszenie okazało się bezpodstawne, czym wywołała niepotrzebną czynność załogi pogotowia ratunkowego

- tj. o czyn z art. 66 § 1 kw

II. w dniu 19 lutego 2016 r. około godziny 23:40 w O. przy ul. (...) fałszywie zaalarmowała dyżurnego Komendy Miejskiej Policji w O., wzywając Policję na interwencję pod adres O. ul. (...), która to okazała się bezpodstawna, czym wywołała niepotrzebną czynność funkcjonariuszy

- tj. o czyn z art. 66 § 1 kw

ORZEKA

I.  obwinioną K. R. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to na podstawie art. 66 § 1 kw w zw. z ar. 9 § 2 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 500,- (pięćset) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinioną od zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Obwiniona K. R. (1) mieszka w O.. Z wykształcenia jest(...). Obecnie utrzymuje się z renty w wysokości (...) złotych. Jest wdową i nie posiada żadnych osób na utrzymaniu. Obwiniona jest leczona (...), choruje na(...) i chorobę(...). Uprzednio nie była karana za wykroczenia i przestępstwa.

(dane osobopoznawcze k. 8, k. 24 oraz k. 54, opinia(...)k. 30-33)

W dniu 13 stycznia 2016 r. w O. policjanci sierż. Ł. K. (1) i sierż. sztab. L. O. (1) około godziny 23:25 otrzymali polecenie od operatora dyżurnego K. w O., aby udać się na ulicę (...), gdyż wcześniej pracownik pogotowia ratunkowego zgłosił bezpodstawne wezwanie pod podanym adresem. Na miejscu policjanci rozmawiali z zawiadamiającym K. R. (2), który oświadczył, iż otrzymali wezwanie, że obwiniona doznała kontuzji kończyny górnej. Funkcjonariusze Policji na miejscu usłyszeli od obwinionej, że kontuzji doznała tydzień temu i nie wie, dlaczego wezwała pogotowie. Obwiniona odmówiła przyjęcia zaproponowanego jej przez funkcjonariuszy mandatu w wysokości 500 złotych nałożonego na nią przez sierż. Ł. K. (1) podczas interwencji. Wobec powyższego została poinformowana o sporządzeniu wniosku o ukaranie i treści art. 38 kpow. Policjanci stwierdzili, iż obwiniona znajdowała się pod wyraźnym wpływem alkoholu.

(dowód: notatka urzędowa k 2- 2v, płyta ze zgłoszeniem k 14, zeznania świadków – Ł. K. – k. 54v, L. O. – k. 54v)

Obwiniona dnia 15.02.2016 roku zadzwoniła do Wydz. (...) w O., aby usprawiedliwić swoją nieobecność na przesłuchaniu, które miało się odbyć dnia 11.02.2016 r. W rozmowie z prowadzącą czynności wyjaśniające obwiniona oświadczyła, że wezwanie na przesłuchanie otrzymała, a także przyznała się do tego, że wezwała pogotowie, ale nie potrafiła powiedzieć, w jakim celu to zrobiła. Ponadto potwierdziła, że uraz powstał wcześniej. K. R. (1) zgodziła się na skierowanie sprawy do sądu bez przesłuchiwania jej.

(dowód: notatka urzędowa k 12)

W dniu 19 lutego 2016 r. w O. sierż. Ł. L. (1) oraz sierż. sztab. D. T. (1) o godz. 23:40 otrzymali polecenie od operatora dyżurnego K. w O., aby udać się na ul. (...), gdyż według zgłoszenia pochodzącego od obwinionej pod tym adresem na klatce schodowej osoby spożywają alkohol. Kiedy policjanci przyjechali na miejsce, obwiniona oświadczyła policjantom przez domofon, że nie wpuści ich do klatki, a także, że nie wzywała Policji. Operator dyżurny K. oświadczył, że osobą wzywającą była K. R. (1). Sporządzona została notatka, w celu ukarania za bezpodstawne wezwanie Policji.

(dowód: notatka urzędowa k 16, zeznania świadków- D. T. – k. 54; Ł. L. k. 54v)

Obwiniona w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie nie przyznała się do zarzucanych jej wykroczeń. Oświadczyła, że zarzut zrozumiała. Wyjaśniła, że nie pamięta, po co zadzwoniła na pogotowie w dniu 13.01. 2016 r. Natomiast przyznała, ze 19.02. tego roku zadzwoniła na Policję, gdyż przed blokiem trzy osoby spożywały alkohol. Jednak, gdy na miejsce przyjechała Policja, tych ludzi oraz obwinionej nie było na miejscu zdarzenia. Obwiniona przyznała, że ma problem alkoholowy i raczej nie była trzeźwa.

(wyjaśnienia k. 54)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionej praktycznie w całości nie zasługują na wiarę, gdyż w ocenie Sądu stanowią jedynie wyraz przyjętej przez nią linii obrony. Twierdzenia obwinionej pozostają w oczywistej sprzeczności z w pełni wiarygodnymi dowodami w postaci zeznań wszystkich przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków – funkcjonariuszy Policji oraz dowodem w postaci nagrania telefonicznych zgłoszeń interwencji.

Świadkowie D. T. (1) i świadek Ł. L. (1), którzy dokonali interwencji w dniu 19 lutego 2016 r. przedstawili taką samą wersję zdarzenia. Z zeznań tych wynika, że tego dnia z polecenie operatora dyżurnego (...) w O. udali się pod adres obwinionej, gdyż otrzymali zgłoszenie, że rzekomo pod tym adresem na klatce schodowej jakieś osoby spożywają alkohol. Funkcjonariusze Policji rozmawiali z obwinioną jedynie przez domofon. Obwiniona nie wpuściła świadków do klatki zaprzeczając przy tym, że to ona miała wzywać ich na interwencję. Świadkowie zgodnie dodali, że przez domofon ciężko było poznać, czy osoba była pod wpływem alkoholu. Zaprzeczyli przy tym aby faktycznie kw tym czasie ktoś był na klatce schodowej tego budynku.

W ocenie Sądu nie ma żadnych racjonalnych powodów, aby odmówić wiarygodności zeznaniom przesłuchiwanym tej sprawie funkcjonariuszy Policji, gdyż ich zeznania są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają, a także są zgodne z notatką urzędową sporządzoną przez sierż. Ł. L. (1) bezpośrednio po zakończeniu tej interwencji.

Świadek Ł. K. (1) z kolei przeprowadzał interwencję w mieszkaniu obwinionej wraz ze świadkiem L. O. (1) dnia 13 stycznia 2016 r. Świadek zeznał, że interwencja była skutkiem zgłoszenia przez pracownika pogotowia bezpodstawnego wezwania, z którym funkcjonariusze rozmawiali na miejscu, a który oświadczył, że obwiniona zadzwoniła na pogotowie z powodu rzekomego urazu kończyny górnej. Funkcjonariusz Policji zeznał także, że K. R. oznajmiła im, że doznała wprawdzie urazu ręki, ale nie w dniu interwencji, tylko dużo wcześniej. Dodał także, iż obwiniona podczas interwencji mówiła niewyraźnie, ale zachowując przy tym sens wypowiedzi. Treść zeznań świadka – drugiego interweniującego tego dnia Policjanta - L. O. (1) pokrywa się z treścią zeznań świadka Ł. K. (1). L. O. (1) zeznał dodatkowo na rozprawie, że obwinionej został zaproponowany mandat, lecz odmówiła jego przyjęcia. Ponadto świadek zeznał, że obwiniona była pod wpływem alkoholu.

Sąd uznał za wiarygodne również powyższe zeznania funkcjonariuszy Policji. Ich zeznania są jasne, spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Ponadto funkcjonariusze zeznawali wyłącznie na okoliczności związane z ich służbą, więc nie ma powodu do kwestionowania ich prawdziwości.

Sąd uznał również za w pełni wiarygodny dowód z opinii biegłego lekarza (...) M. P..

Biegły w swojej opinii sądowo- psychiatrycznej stwierdził u obwinionej zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. Natomiast nie stwierdził u niej objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Według biegłego u obwinionej wystąpiły przejawy koncentracji życia wokół działań związanych z piciem alkoholu z zaniedbywaniem alternatywnych zainteresowań i sposobów spędzania wolnego czasu, upośledzenie kontroli picia alkoholu, silne pragnienie picia. Biegły stwierdził, że obwiniona podczas popełniania wykroczeń znajdowała się jedynie w stanie upojenia alkoholowego zwykłego. Ponadto zdaniem opiniującego obwiniona w czasie popełniania wykroczeń miała zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem, nie była ograniczona w rozumieniu art. 17 §1 lub §2 kw. Biegły stwierdził, że chociaż sprawność intelektualna obwinionej jest niska, to mieści się w obszarze normy. Obwiniona w ocenie biegłego rozumie podstawowe normy społeczno- moralne, zna konsekwencje ich łamania, a w okresie objętym zarzutem u obwinionej nie wystąpiły zaburzenia świadomości, mogące mieć wpływ na poczytalność. Biegły stwierdził też, że w powyższym okresie obwiniona prawdopodobnie każdorazowo znajdowała się pod wpływem alkoholu, ale brak jest przesłanek sugerujących na upojenie o patologicznym lub atypowym obrazie. Według biegłego stan zdrowia obwinionej pozwala jej na udział w czynnościach sądowych oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Sąd dał wiarę opinii biegłego. W ocenie Sądu powyższa pisemna opinia biegłego jest wiarygodna, logiczna i rzeczowa, a także wyczerpująco odpowiada na wszystkie postawione jej pytania, dlatego zrezygnowano z żądania ustnego wyjaśnienia danej opinii na rozprawie oraz z dodatkowej opinii od tego biegłego lub innych biegłych.

Reasumując, zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, że obwiniona w wyżej wymienionych okolicznościach dokonała dwukrotnie bezpodstawnego wezwania pogotowia, a także bezpodstawnego wezwania Policji. Mając na uwadze powyższe okoliczności, wina obwinionej nie budzi wątpliwości, a polega na tym, że w dniu 13 stycznia 2016 r. w O. bezpodstawnie zaalarmowała dyspozytora Wojewódzkiej (...) w O., wzywając pogotowie pod adres O. ul. (...), a także na tym, iż w dniu 19 lutego 2016 r. około godziny 23:40 w O. przy ulicy (...) fałszywie zaalarmowała dyżurnego Komendy Miejskiej Policji w O., wzywając Policję na interwencję pod adres ul. (...), która to okazała się bezpodstawna, czym wywołała niepotrzebną czynność funkcjonariuszy.

Obwiniona swoim zachowaniem wyczerpała w pełni znamiona wykroczenia określonego w przepisie art. 66 §1 kw.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 66 § 1 kw jest wywołanie niepotrzebnej czynności fałszywą informacją lub wprowadzeniem w błąd lub w inny sposób przez instytucje użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia.

Zgłoszenie obwinionej interwencji było w ocenie Sądu w znacznym stopniu spowodowane tym, iż w tym czasie obwiniona była w stanie nietrzeźwości, co potwierdzają zgodnie świadkowie w swych zeznaniach. Nawet obwiniona przyznała, że „raczej nie była trzeźwa” i „tak jakby mam problem alkoholowy”, co potwierdził także biegły w swej opinii. Zdarzenia, o których zawiadomiła obwiniona nie tylko nie zaistniały, ale prawdopodobnie w ogóle nie miały miejsca. W związku z brakiem zdarzeń, czynności służb zostały wykonane bez potrzeby. W efekcie tego fałszywego zawiadomienia być może ktoś inny został pozbawiony pomocy funkcjonariuszy Policji czy pogotowia, którzy musieli zająć się tym bezpodstawnym zgłoszeniem.

Wymierzając obwinionej karę, Sąd miał na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości jej wykroczenia. Ustawodawca, przewidując za czyn z art. 66 §1 kw alternatywne zagrożenie karami grzywny, ograniczenia wolności i aresztu, zadecydował o powadze zjawiska bezzasadnego

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu K. R. (1) należy również mieć na uwadze jej beztroski stosunek do działań organów ochrony bezpieczeństwa publicznego. Obwiniona sama przyznała, że często wzywa Policję, jeśli się czymś zaniepokoi.

Jako obciążające należy potraktować okoliczności, iż obwiniona w czasie wezwania pogotowia, jak i w czasie wezwania Policji nie była trzeźwa. Obwiniona świadomie spożywała alkohol w tych dniach i wprowadziła się w stan nietrzeźwości. Obwiniona jest w stanie pokierować swoim postępowaniem i zdać sprawę z konsekwencji swoich czynów.

Sąd mając na uwadze całokształt powyższych okoliczności, doszedł do wniosku, iż wymierzona obwinionej kara grzywny w kwocie 500 złotych jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisywanych jej wykroczeń oraz zawinienia. Jednocześnie spełnia ona też cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej. Kara ta ma uświadomić obwinionej naganność jej postępowania i wdrożyć ją do przestrzegania porządku prawnego.

Z uwagi na warunki materialne i stan zdrowia, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinioną od zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty, gdyż nie jest ona w stanie ich ponieść bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania.