Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publicznego P. S.

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2017 r. sprawy

H. U. (1)

s. B. i Z. z domu F.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 01 października 2016r. na drodze krajowej nr (...) na wysokości miejscowości K., gmina B. kierując pojazdem marki T. o nr rej. (...) wykonując manewr wyprzedzania nie zastosował się do znaku P-21 „powierzchnia wyłączona”

- tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego H. U. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92 § 1 kw skazuje go, zaś przy zastosowaniu art. 39 § 1 i 2 kw wymierza mu karę nagany;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych.

IX W 964/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Droga krajowa nr (...) w okolicach miejscowości K. posiada dwa pasy ruchu. Następnie za tą miejscowością i znajdującą się w pobliżu drogi stacją paliw lewy pas ruchu zanika. Na końcu lewego pasa ruchu znajduje się powierzchnia wyłączona z ruchu oznaczona poziomym znakiem drogowym P-21.

W dniu 01 października 2016 r. obwiniony H. U. (1) poruszał się pojazdem marki T. o nr rej. (...) drogą krajową nr (...) od strony O. w kierunku B.. Wraz z nim na miejscu pasażera jechała żona H. U. (2). W tym samym czasie i w tym samym kierunku G. S. (1) poruszał się pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...). Jechał początkowo lewym pasem ruchu na dwupasmowym odcinku drogi, wyprzedził kilka pojazdów i w miejscu gdzie zaczyna się zwężenie lewego pasa ruchu zajął prawy pas ruchu w kolumnie innych pojazdów. Gdy znajdował się w miejscu gdzie zaczyna się powierzchnia wyłączona z ruchu zauważył w lewym lusterku jadący z dużą prędkością pojazd matki T. o nr rej. (...), którym kierował obwiniony H. U. (1). Pojazd ten wyprzedzał pojazdy jadące prawym pasem ruchu. Pojazd T. zrównał się z samochodem G. S. jadąc po powierzchni wyłączonej z ruchu i zaczął zjeżdżać na prawy pas ruchu. Kierujący V. (...) widząc, że pojazd T. wjeżdża na prawy pas ruchu zwolnił i zjechał do prawej krawędzi jezdni aby uniknąć zderzenia pojazdów. Obwiniony wjechał na prawy pas ruchu przed pojazdem G. S. i kontynuował jazdę w stronę B.. G. S. powiadomił o nieprawidłowym zachowaniu obwinionego Dyżurnego Komisariatu Policji w B. wskazując iż kierujący pojazdem T. wyprzedzał inne pojazdy w miejscu niedozwolonym i zajechał mu drogę. Policjantom nie udało się zatrzymać pojazdu obwinionego.

(dowody: notatka urzędowa k. 2, informacja z (...) k. 29, wydruki z mapy G. k. 36-39, zeznania H. U. (2) k. 40v., zeznania G. S. k. 40v., akta IX W (...))

Wobec powyższego H. U. (1) został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 92 § 1 kw. W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i wyjaśnił, że wykonując manewr wyprzedzania nie wjechał na powierzchnię wyłączoną z ruchu ani inny element zabroniony. Zaprzeczył aby utrudnił komukolwiek ruch. Obwiniony podkreślił, że jadąc lewym pasem ruchu wyprzedzał kilka pojazdów. Gdy zauważył że kończy się lewy pas ruchu uznał, że musi wyprzedzić jeszcze pojazd, którym poruszał się G. S.. Obwiniony podkreślił, że to świadek zaczął przyśpieszać będąc wyprzedzanym. Obwiniony zaznaczył, iż za nim jechał sznur samochodów i po prostu musiał wyprzedzić ten pojazd. W jego ocenie był to rutynowy manewr wyprzedzania a z pojazdem świadka zrównał się jeszcze przed końcem lewego pasa ruchu. Wyprzedził go kilka metrów przed powierzchnią wyłączoną z ruchu.

Sąd nie podzielił wyjaśnień obwinionego ponieważ są nielogiczne i niespójne oraz pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami pozostałych świadków. W ocenie Sądu obwiniony poprzez swoje wyjaśnienia stara się przenieść odpowiedzialność za swoje nieprawidłowe zachowanie na innego uczestnika ruchu. Obwiniony widząc kolumnę samochodów na prawym pasie ruchu winien zmniejszyć prędkość i zwiększyć uwagę aby zakończyć wyprzedzanie i zjechać na prawy pas ruchu w miejscu dozwolonym. Wbrew temu co twierdził obwiniony nie musiał wyprzedzać kolejnych pojazdów i mógł zmienić pas ruchu z lewego na prawy wcześniej. Podkreślić należy, iż manewr swój obwiniony rozpoczął już daleko za znakiem F-16 „koniec pasa ruchu na drodze dwupasmowej”, który znajduje się około 300 metrów przed zwężeniem jezdni, zatem w miejscu, gdzie kierowcy zobowiązani są do zmiany pasa na prawy w bezpieczny sposób.

Odmiennie sposób wykonania manewru wyprzedzania przez obwinionego opisał G. S. (1), kierujący pojazdem V.. Świadek podkreślił, że obwiniony wyprzedzał jego pojazd znajdując się już na powierzchni wyłączonej z ruchu. Zeznał, że obwiniony kończąc swój manewr zjechał wprost na jego samochód zmuszając go do zjechania na pas awaryjny. G. S. podkreślił, że obwiniony zjechał na prawy pas gdyż inaczej jechałby pod prąd, pasem dla kierunku przeciwnego. Świadek zaznaczył, że on także wcześniej jechał lewym pasem ruchu i wyprzedzał inne pojazdy. Na pas prawy zjechał w miejscu gdzie zaczyna się zwężenie pasa lewego. O zaistniałej sytuacji powiadomił dyżurnego KP B.. Ponadto wskazał, że wobec niego było prowadzone postępowanie za utrudnianie obwinionemu wykonania manewru wyprzedzania. Został uniewinniony od popełnienia tego czynu prawomocnym wyrokiem.

Sąd w pełni podzielił powyższe zeznania i w całości dał im wiarę. Świadek w jasny i spójny sposób opisał manewr jaki wykonał obwiniony. Zaznaczyć należy iż był na tyle zbulwersowany jego zachowaniem, że o zdarzeniu natychmiast powiadomił dyżurnego KP B. opisując zachowanie obwinionego na drodze i wskazując numer rejestracyjny jego pojazdu. Treść zeznań G. S. koresponduje z treścią notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy KP B..

W ocenie Sądu nie sposób podzielić zeznań H. U. (3), żony obwinionego która w postepowaniu o sygn. akt IX W (...) prowadzonym przeciwko G. S. zeznała, że obwiniony wykonując manewr wyprzedzania musiał zjechać na powierzchnię wyłączoną z ruchu. Jednocześnie zaznaczyła iż nie zauważyła aby w czasie wyprzedzania wydarzyło się coś szczególnego. Natomiast w obecnym postępowaniu zeznała, że w czasie wyprzedzania nie wydarzyło się nic szczególnego i manewr wyprzedzania obwiniony wykonał prawidłowo. Sąd uznał powyższe zeznania za niewiarygodne ponieważ są wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne. Sąd miał na uwadze także fakt iż H. U. jest żoną obwinionego i niewątpliwie swoimi zeznaniami starała się uchronić osobę bliską przed poniesieniem odpowiedzialności za popełnione wykroczenie.

Wobec wskazanych powyżej dowodów Sąd uznał obwinionego H. U. (1) za winnego tego, że w dniu 01 października 2016 r. na drodze krajowej nr (...) na wysokości miejscowości K. gmina B. kierując pojazdem marki T. o nr rej. (...) wykonując manewr wyprzedzania nie zastosował się do znaku P-21 „powierzchnia wyłączona”. Swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 kw.

Warunkiem przypisania odpowiedzialności z art. 92 § 1 kw jest niezastosowanie się do znaku lub sygnału, czyli takie zachowanie, które narusza wynikający ze znaku lub sygnału obowiązek. Znak P-21 wyznacza „powierzchnię wyłączoną”. Jest to powierzchnia drogi na którą wjazd i zatrzymanie są zabronione. Obwiniony wyprzedzał pojazd świadka w miejscu gdzie obowiązywał ten znak, lewy pas ruchu zanikł i kończył się wyznaczeniem powierzchni wyłączonej. Zatem kierujący nie powinni podejmować w tym miejscu tak niebezpiecznego manewru, jakim jest wyprzedzanie. Tym bardziej że odpowiednio wcześniej są informowani o zanikaniu lewego pasa ruchu i przejście drogi z dwupasmowej w jednopasmową o dwóch kierunkach ruchu.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że wyprzedzanie należy do najniebezpieczniejszych manewrów w ruchu drogowym i przy jego wykonywaniu należy zachować szczególną ostrożność. Kierujący pojazdem wyprzedzającym może podjąć ten manewr gdy jest pewien, że ma dostateczną widoczność i miejsce do wykonania tego manewru bez utrudniania komukolwiek ruchu.

Obwiniony podjął manewr wyprzedzania pojazdu G. S. (1) nie upewniwszy się, że zakończy go w miejscu dozwolonym i czy na dostatecznie miejsce do jego wykonania. W konsekwencji musiał nagle zjechać naprawy pas ruchu gdzie poruszał się świadek. Pokrzywdzony podkreślił, że cały manewr wyprzedzania jego pojazdu obwiniony wykonał będąc już na powierzchni wyłączonej z ruchu.

Sąd miał na uwadze także okoliczność, że świadek G. S. zgłosił na Policję fakt nieprawidłowego wykonywania manewru wyprzedzania innych pojazdów przez obwinionego, był bowiem na tyle zbulwersowany zachowaniem obwinionego, że nadał sprawie dalszy bieg. Obwiniony mimo iż w toku postępowania zgłaszał zastrzeżenia do sposobu jazdy G. S. nie zainicjował żadnego postępowania. Okoliczności te zaczął wskazywać dopiero gdy dowiedział się o zgłoszeniu złożonym przez G. S..

Sąd miał na uwadze, iż kierujący na odcinakach dwupasmowych, wręcz nagminnie jadą lewym pasem ruchu do końca odcinka wyprzedzając jadące nim inne pojazdy, aby potem w ostatniej chwili zająć pas prawy. W miejscach gdzie zwężają się pasy ruchu tworzą się kolumny pojazdów i ruch pojazdów zwalnia. Kierujący starają się w ten sposób umożliwić sobie wyprzedzenie jak największej liczby samochodów.

Okolicznością łagodzącą jest niewątpliwie fakt iż obwiniony nie był dotychczas karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał obwinionego H. U. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i wymierzył mu karę nagany. W ocenie Sądu kara ta jest wystarczającą reakcją na popełnione przez obwinionego wykroczenie i zmotywuje go do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego i obowiązujących zasad ruchu drogowego.

Z uwagi na fakt skazania Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania uznając, iż osiągane przez obwinionego dochody i jego sytuacja majątkowa pozwalają mu na ich uiszczenie.