Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniach 13 marca i 24 kwietnia 2017 r. sprawy

K. S.

s. Z. i Z. z domu S.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 1 listopada 2016r. o godz. 13.30 w O. na ul. (...) kierując samochodem m – ki B. o nr rej. (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania nie zachował szczególnej ostrożności oraz bezpiecznego odstępu od kierującego samochodem m – ki O. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw. z art. 24 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego K. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1kw skazuje go na karę 300 (trzysta) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych oraz kosztami opinii biegłego w kwocie 671,37 (sześćset siedemdziesiąt jeden 37/100) złotych.

Sygn. akt IX W 598/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 listopada 2016 r. około godz. 13.30 w O. na ul. (...) kierował samochodem m –ki O. o nr rej. (...). Poruszał się z prędkością około 50km/h prawym pasem ruchu w kierunku ul. (...). Wraz z nim podróżowała M. B. oraz ich syn. W tym samym czasie i w tym samym kierunku pojazdem m – ki B. o nr rej, (...) (...) jechał K. S..

Ulica (...) jest jezdnią dwupasmową, w tym dniu jednokierunkową, szerokość pasów ruchu wynosi 2,7 i 2,8m. Obowiązywało ograniczenie prędkości do 40 km/h, widoczność było dobra, nawierzchnia mokra, padał deszcz.

W okolicach nieruchomości nr(...), K. S. poruszając się lewym pasem ruchu podjął manewr wyprzedzania samochodu m – ki O.. W trakcie tego manewru, w jego drugiej fazie, zmienił tor ruchu na przebiegający w kierunku prawego pasa. W wyniku tego doszło do kontaktu luster zewnętrznych – prawego B. i lewego O., lustro tego pierwszego zostaje złożone, a obudowa pęknięta, zaś drugiego wyłamane. Podczas dalszego przemieszczania się pojazdów, uszkodzone lustro pojazdu O. zarysowało poszycie drzwi tylnych prawych samochodu B..

Na miejsce zdarzenia został wezwany patrol Policji. Obaj kierujący byli trzeźwi. Kierującemu K. S. został zaproponowany mandat karny za popełnienie wykroczenia z art. 86§1kw, którego ten odmówił przyjęcia.

(dowody: zeznania świadków W. K. k.34v, M. K. (B.) k. 34v – 35, K. W. k. 35, M. O. k. 35, opinia biegłego k. 36 -50, 55v-56, notatka urzędowa k. 3, protokoły oględzin k. 4,5, szkic k. 6, zdjęcia k. 22)

Obwiniony K. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż poruszał się lewym pasem. ul. (...) z prędkością około 40 km/h. Jechał w odległości około 15-20 cm od lewej krawędzi jezdni. W trakcie wyprzedzania pojazdu m – ki O., gdy zrównał się z nim, kierujący wyprzedzanym samochodem nieoczekiwanie zjechał w lewo, doprowadzając do zderzenia lusterkami. Obwiniony zapewnił, iż on sam poruszał się tym samym torem ruchu, nie zmieniał go, nie miał zamiaru też zmieniać pasa ruchu po wyprzedzeniu pojazdu O..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, albowiem pozostają w oczywistej sprzeczności w pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, są wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne. Deklarowana przez niego prędkość poruszania się jest znacznie niższa od rzeczywistej, bowiem sam pokrzywdzony przyznaje się do prędkości 50km/h, przy 40km/h dopuszczalnej na tym odcinku. Również deklarowany tor poruszania się przy lewej krawędzi jezdni może budzić uzasadnione wątpliwości, wobec ustalonej przez biegłego pozycji kolizyjnej pojazdów, w której samochody znajdują się w pozycji zbliżonej do równoległej. Wykluczyć należy, mając na względzie uszkodzenia pojazdów, twierdzenia obwinionego, jakoby pokrzywdzony miał gwałtownie zmienić tor ruchu swego pojazdu w lewo, a tym bardziej, iż po tym miał równie gwałtownie „odbić w prawo”.

Świadkowie W. K. (2) i M. K. (2) zgodnie zeznali, iż poruszali się prawym pasem jezdni ul. (...). W pewnym momencie usłyszeli huk. W. K. (2) wcześniej zauważył pojazd, który ich wyprzedzał. Jego małżonka zauważyła pojazd w momencie kolizji, bowiem wcześniej żaden inny samochód nie jechał lewym pasem, a wszystkie poruszały się prawym pasem w kolumnie. Oboje twierdzili, iż nie zmieniali toru ruchu, poruszali się przy prawej krawędzi. Świadek W. K. (2) twierdził, iż elementy lustra, znalazł po kolizji około 10 -15 metrów za swoim samochodem, na środku jezdni. Ze względu na wzmożony ruch, uprzątnął te elementy.

Świadkowie K. W. (2) i M. O. opisali czynności jakie wykonywali na miejscu zdarzenia oraz stwierdzone uszkodzenia pojazdów.

Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionych świadków, albowiem są one jasne, spójne, wzajemnie się uzupełniają. Przebieg zdarzenia przedstawiony przez pokrzywdzonych został potwierdzony przez biegłego.

Biegły z zakresu ruchu drogowego, po przeanalizowaniu materiału dowodowego zawartego w aktach sprawy oraz ponownych oględzinach obu pojazdów, stwierdził, iż najbardziej prawdopodobną wersją zdarzenia jest wersja przedstawiona przez kierującego pojazdem m – ki O. i jego pasażerki. W ocenie biegłego, ujawnione w obu pojazdach uszkodzenia w zakresie charakteru i umiejscowienia korespondują ze sobą. Uszkodzenia lusterek bocznych samochodów wskazują, iż w momencie ich kontaktu pojazd B. poruszał się z większą prędkością niż O., przy likwidacji odległości bocznej między nimi. Biegły wykluczył wersję obwinionego, jakoby to W. K. (2) miał gwałtownie zmienić tor w ruchu w lewo. Przy znacznej odległości bocznej przed kontaktem kolizyjnym, na który wskazywał obwiniony, zmiana toru ruchu przez kierującego spowodowałaby inne uszkodzenia niż stwierdzone w trakcie oględzin, bowiem elementem pojazdu O. najbardziej wysuniętym w kierunku pojazdu B. byłby lewy przedni narożnik. W ocenie biegłego pojazdy poruszały się torami zbliżonymi do równoległych.

Sąd dał wiarę opinii biegłego, albowiem jest ona jasna i spójna, biegły w sposób wyczerpujący odpowiedział na stawiane przed nim zagadnienia, a swoje stanowisko przekonywująco a swoje stanowisko przekonywująco uzasadnił.

Zgodnie przepisem art. 24 ust 2 Prawa o ruchu drogowym, kierujący pojazdem jest obowiązany przy wyprzedzaniu zachować szczególną ostrożność, a zwłaszcza bezpieczny odstęp od wyprzedzanego pojazdu lub uczestnika ruchu.

„Szczególna ostrożność” jest kwalifikowaną postacią „ostrożności”, tzn. podwyższoną do granic gwarantujących skuteczność reakcji, Ustanowiony przez ustawodawcę – w myśl dyrektywy art. 24 ust. 2 p.r.d. – obowiązek zachowania szczególnej ostrożności podczas realizacji manewru wyprzedzania – rozciągający się na wszystkie jego fazy, począwszy od zasygnalizowania rozpoczęcia manewru, poprzez jego trwanie, do chwili zakończenia powrotem na poprzednio zajmowany pas ruchu i zaprzestanie sygnalizowania – jest proporcjonalny do niebezpieczeństwa ściśle z nim związanego. Jednym z podstawowych elementów bezpieczeństwa jest uzyskanie i utrzymywanie w czasie wyprzedzania właściwego odstępu od pojazdu wyprzedzanego w zależności od jego rodzaju, uwzględniającego rejestrowanie poprzez intensywną obserwację zachowania kierującego pojazdem wyprzedzanym. Warunkiem rozpoczęcia wyprzedzenia jest poza wymogiem określonym w ust. 1 art. 24 p.r.d. dostateczna widoczność całego odcinka drogi potrzebnego do wyprzedzenia.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, wina obwinionego jest ewidentna i została mu udowodniona. W dniu 1 listopada 2016r. około godziny 13.30 w O. przy ul. (...) kierując samochodem m – ki B. nr rej. (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania nie zachował szczególnej ostrożności i bezpiecznego odstępu od pojazdu m – ki O. nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 86§ 1 kw w zw z art. 24 ust 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym i z mocy tego przepisu obwiniony został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.

W ocenie Sądu kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo, tym bardziej, iż jest on młodym, dotychczas niekaranym kierowcą. Kara grzywny spełni również swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania, obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.