Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Jolanta Jarmołowicz

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 16/03/2017r., 18/04/2017r. 01/06/2017r.

sprawy P. R.

s. W. i T. z domu M.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że: w dniu 21 stycznia 2017r., o godz. 9:05 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki D. (...) o nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość o 45 km/h, jadąc prędkością 95 km/h na ograniczeniu do 50 km/h

- tj. za wykroczenie z art. 92a Kodeksu Wykroczeń z zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy „Prawo o Ruchu Drogowym”

ORZEKA:

I.  obwinionego P. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw z zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym skazuje go , wymierzając na podstawie art. 92a kw karę 500 (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IX W 597/17

UZASADNIENIE

Obwiniony P. R. mieszka w O., nie posiada stałego zatrudnienia, wykonuje dorywcze prace , nie określił osiąganego dochodu, jest rozwiedziony , płaci alimenty na syna w kwocie (...).

W dniu 21 stycznia 2017r funkcjonariusze policji P. N. (1) i G. M. (1) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie O.. W godzinach 8.50-9.40 dokonywali statycznej kontroli pomiaru prędkości pojazdów na ul (...) , w miejscu obowiązywania ograniczenia do 50km/h. Posługiwali się laserowym urządzeniem do pomiaru prędkości pojazdów (...) (...) o nr fabrycznym (...). P. N. (1) przed pomiarem dokonał testu urządzenia odnotowując ten fakt w notatniku służbowym. Urządzenie to posiadało ważne do 31 01 2017r świadectwo legalizacji wystawione 29 01 2016r .

Około godziny 9.05 P. N. (1) zmierzył prędkość pojazdu marki D. (...) o nr rej (...) nadjeżdżającego od strony J. w stronę centrum miasta lewym pasem ruchu . Pojazdem tym kierował obwiniony. Pomiar dokonany został z odległości 142,8m. Wynik pomiaru wynosił 95km/h w miejscu obowiązywania dozwolonej prędkości jazdy 50km/h. Obwiniony zatrzymany został do kontroli. Zaproponowany został mu mandat karny . Obwiniony odmówił jego przyjęcia.

P. N. (1) po przeniesieniu do Wydziału Ruchu Drogowego K. w O. , przed rozpoczęciem używania mierników prędkości (...) zapoznał się z instrukcją ich obsługi i przeszedł instruktarz z ich użytkowania .

(d. notatka k 3, świadectwo legalizacji k 4,wydruk z (...) k 7, zeznania G. M. k 15v-16, P. N. k 14v-15v, 112-114 kopia notatnika służbowego k 19-22, 103-105, instrukcja k 23-66, zdjęcia k 71-82, pisma k 83-85, 95-97, wyjaśnienia obwinionego k 14-14v, 15, 98-99, 113, pismo k 101, )

O. (...). Wyjaśnił, iż jechał sam, w kolumnie samochodów od strony J. lewym pasem ruchu. Bezpośrednio przed nim było kilka pojazdów w odległości 20-30m. Poruszał się z prędkością w granicach 60km/h. W tym miejscu było ograniczenie do 50km/h. Nie widział wyniku pomiaru, funkcjonariusz ”machnął mu urządzeniem przed nosem”. Policjant zatrzymał także inny pojazd, nie był więc pewien czyj jest wynik pomiaru. Zatrzymał się przed policjantem, a przy prędkości przekraczającej 90km/h na zatrzymanie potrzebowałby około 70m.O. powołał się na opinie biegłego i wyrok Sądu Okręgowego w Z. sygn. IIKa779/13. Podniósł, iż punkt celowniczy widoczny w wizjerze przyrządu (...) w rzeczywistości nie jest obrazem promienia lasera lecz symulowanym punktem celowniczym i może znacząco odbiegać od rzeczywistego miejsca padania wiązki pomiarowej. Wraz z odległością od przyrządu wiązka ulega dywergencji, rozbieżności; w odległości 500m od przyrządu wiązka pomiarowa ma średnicę około1m. Przyrząd do pomiaru winien być wyposażony w urządzenie celownicze z wizjerem. Podniósł, iż nie jest możliwe zapewnienie zbieżności wiązki w pionie , co może doprowadzić do sytuacji gdy funkcjonariusz będzie mierzył prędkość innego pojazdu niż wskazany przez punkt celowniczy w wizjerze. Aby pomiar był wiarygodny odległość auta od auta winna wynosić co najmniej 100m. W wyjaśnieniach złożonych na kolejnym terminie rozprawy obwiniony oświadczył, iż nie jechał 60km/h, lecz 50km/h. Zmiana wyjaśnień wynika z dokonanych przez niego obliczeń i stresu. Wskazał, iż ruch tego dnia był duży, warunki trudne, śliska nawierzchnia, przed nim jechało kilka aut. Zarzucono mu, że około 9.05 przekroczył prędkość, co wskazuje na to, że można domniemywać, iż pomiar nie dotyczy jego auta. Legalizacja urządzenia wygasła 10 dni później , można domniemywać że urządzenie był wyeksploatowane i nie dokonywało dokładnych pomiarów. Policjant powinien był dokonać testu urządzenia przy użyciu taśmy , a nie wózka, o którym nie ma mowy w instrukcji. Jego zdaniem policjant nie przeprowadzał kalibracji urządzenia przed służbą, , nie zostało to odnotowane w notatce służbowej , nie posiadał on taśmy mierniczej.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, uznając je za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Twierdzenia obwinionego pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków, dokumentacją sporządzona na miejscu zdarzenia w postaci notatki i zapisu w notatniku służbowym. Wyjaśnienia obwinionego cechuje zmienność w zakresie wskazania z jaka prędkością poruszał się jego pojazd. Podawał on pierwotnie , iż jechał 60km/h, a następnie zmienił wyjaśnienia twierdząc, iż była to prędkość 50km/h. Twierdzenie , iż zmiana ta wynikała z dokonanych obliczeń jest gołosłowna, nie została poparta rzeczowymi argumentami, nie zasługuje zatem na podzielenie. Powyższe wskazuje natomiast na nieobserwowanie przez obwinionego podczas jady prędkościomierza i niekontrolowanie prędkości jazdy przy uwzględnieniu istniejących ograniczeń prędkości .

Podobnie sąd ocenił twierdzenia, iż prędkość pojazdu nie mogła wynosić ponad 90km/h, gdyż nie zatrzymałby się przy radiowozie , droga hamowania byłaby bowiem dłuższa. Zważywszy na przedstawione przez obwinionego zdjęcia, z których wynika, iż zatrzymał się przy radiowozie stojącym już poza jezdnią, w zatoczce, w którą obwiniony musiał wjechać, a następnie zatrzymać się , mając także na uwadze , iż ustalona jest jedynie odległość z jakiej dokonano pomiaru-142,8m , nie sposób zaś wskazać dokładnie z jakiej odległości funkcjonariusz dał znak do zatrzymania się, a zatem na jakim odcinku obwiniony wykonywał manewr hamowania, , argument przez niego przestawiony nie jest miarodajny.

Twierdzenia obwinionego, iż P. N. nie dokonał testu urządzenia przed wykonaniem pomiaru w świetle zeznań w/w świadka i zapisu w notatniku (k 104) ”wykonano test urządz U.” nie są wiarygodne. Świadek opisał na rozprawie w jaki sposób test ten przeprowadził używając wózka pomiarowego. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania jego prawidłowości w świetle instrukcji obsługi urządzenia (...).

G. M. (1) zeznał, iż pomiaru dokonywał jego kolega z patrolu. On w tym czasie przebywał w radiowozie nie obserwował sytuacji na drodze. Zauważył jak obwiniony zatrzymał się przy radiowozie, równolegle z nim . Zeznał, iż na początku, przed pomiarem, przeprowadzany został test urządzenia pomiarowego przez P. N..

P. N. (1) zeznał, iż to on dokonywał pomiaru prędkości pojazdu obwinionego urządzeniem laserowym stojąc przy ul (...) na wysokości ul (...) . Obwiniony jechał lewym pasem ruchu . Prędkość jego pojazdu znacznie wyróżniała się od innych pojazdów. Dokonał pomiaru. Wynik wykazał prędkość 95km/h. Oświadczył, iż jest pewien, że była to prędkość pojazdu obwinionego. Dał mu znak do zatrzymania . W tym czasie nie był zatrzymywany inny pojazd do kontroli. Aby zatrzymać obwinionego musiał przejść z prawego pobocza przez prawy pas na lewą stronę, wówczas jakiś pojazd zatrzymał się. Pojazd obwinionego wyprzedzał inne pojazdy. Jechał szybciej od pozostałych. Oświadczył, iż zapoznał się z instrukcją obsługi urządzenia pomiarowego, a przed pomiarem wykonał test urządzenia-pomiar prędkości i odległości, która sprawdzana jest przy użyciu wózka . Na kolejnym terminie rozprawy świadek zeznał, iż przed pojazdem obwinionego poruszał się jeden pojazd w odległości 70-120m lewym pasem ruchu, a prawym pasem jechały jeden lub dwa pojazdy. To było wzniesienie, prosty odcinek. On stał przed wierzchołkiem wzniesienia. Wydaje mu się że za obwinionym nie jechały pojazdy. Podkreślił, iż dokonał testu urządzenia co zapisał w notatniku służbowym . Nie posiadał taśmy mierniczej, użył wózka mierniczego. Obwiniony poruszał się samochodem typu S., inne pojazdy to były samochody osobowe. Przejrzystość powietrza była dobra, bez opadów , było pochmurno, jezdnia była mokra. Według oceny świadka pomiar wykonał prawidłowo, identyfikacja pojazdu z tej odległości nie sprawiała problemu. Obwiniony zjechał przed nim z jezdni w wyznaczone miejsce i stanął obok radiowozu jak na zdjęciu k 71.

Sąd podzielił zeznania świadków uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe i konsekwentne. Z zeznań wyżej wymienionych wynika, że obwiniony przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 45 km/h. P. N. oświadczył, iż nie ma wątpliwości, iż dokonał pomiaru prędkości pojazdu obwinionego. Relacja w/w świadków koresponduje z dokumentacją sporządzoną w dniu zdarzenia z notatką -k 3, zapisami w notatnikach służbowych. Funkcjonariusze policji dokonujący pomiaru prędkości działali w ramach czynności służbowych, nie byli zainteresowani rozstrzygnięciem w sprawie, nie znali wcześniej obwinionego, zeznawali na okoliczność przeprowadzonej kontroli prędkości nie mając powodu by bezpodstawnie obciążać obwinionego.

Sąd uznał obwinionego za winnego popełnia zarzucanego mu czynu polegającego na przekroczeniu dozwolonej prędkości jazdy o 45km/h .

Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art 92a kw

Dobrem chronionym przez art. 92a kw jest bezpieczeństwo w komunikacji, ponieważ ograniczenie prędkości niezależnie od tego, czy będzie określone ustawą, czy znakiem drogowym, służy przede wszystkim bezpieczeństwu w komunikacji. Poruszanie się z prędkością 95km/h znacznie przekroczyło dozwolona na danym odcinku prędkość 50km/h. Pomiar dokonany był urządzeniem o ważnym świadectwie legalizacji. Dokonanie przedmiotowego pomiaru poprzedzone zostało wykonaniem testu urządzenia, co wynika z zapisu w notatniku służbowym. Urządzenie laserowe (...) (...) jest precyzyjne, posiada celownik, który pozwala na namierzenie kontrolowanego pojazdu. Do dokonywania pomiaru wykorzystuje się wiązkę świetlną, a nie fale radiowe. Urządzenie to, jak wynika z instrukcji obsługi, emituje impuls światła laserowego w kierunku celu , którego prędkość jest mierzona. Odbita porcja energii powraca w kierunku urządzenia , gdzie zostaje przetworzona na sygnał elektryczny. Następnie urządzenie emituje kolejny sygnał. Urządzenie przelicza odległość od celu w momencie wystrzelenia wiązki pierwszej i drugiej . Urządzenie to mierzy prędkość na podstawie zmiany pozycji konkretnego obiektu . U. emituje około 60 impulsów podczas jednego pomiaru w łącznym czasie trwania około 1/3s, co gwarantuje pewność pomiaru w każdych warunkach panujących na drodze.

Funkcjonariusz dokonujący pomiaru , jak wynika z jego zeznań , zapoznał się z instrukcją obsługi urządzenia pomiarowego, wykonał jego test przed wykonaniem pomiaru, a sam pomiar wykonał w sposób zgodny z instrukcją obsługi. Wskazanie odległości z jakiej dokonano pomiaru świadczy o poruszaniu się wówczas pojazdu obwinionego na odcinku, gdzie obowiązywało ograniczenie do 50km/h.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 500 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Na podstawie na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 50 złotych.