Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. R. B.

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017 r. sprawy

I. K.

s. S. i K. z domu K.

ur. (...) w L.

obwinionego o to, że:

w dniu 13.12.2016r. o godz. 14:30 w O. przy skrzyżowaniu ulic M. C. S. (...)zaparkował pojazdem marki T. o nr rej. (...) w odległości mniejszej niż 10m od skrzyżowania ww. ulic czym naruszył porządek w komunikacji

- tj. za wykroczenie z art. 97 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego I. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 97 kw skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 104/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ulica (...) w O. jest ulicą dwukierunkową, jednojezdniową, o nawierzchni brukowanej. Od skrzyżowania z ul. (...) po lewej stronie, w kierunku ul. (...), znajdują się wyznaczone miejsca postojowe, najpierw dla rowerów, następnie dla pojazdów.

W dniu 13 grudnia o godz. 13.35.30 I. K. zaparkował pojazd marki T. o nr rej. (...) przed wyznaczonymi miejscami postojowymi, tym samym w obrębie skrzyżowania ul. (...) S. z ul. (...). Takie usytuowanie pojazdu utrudniało ruch pozostałym uczestnikom ruchu.

O godzinie 14.33, patrol straży miejskiej w składzie (...) w trakcie patrolu pieszego, zauważyli nieprawidłowo zaparkowany pojazd i podjęli interwencję. Po paru minutach podszedł do nich I. K., który potwierdził, że zaparkował ten pojazd, ale tylko na kilka sekund, bowiem chciał załatwić potrzebę fizjologiczną w pobliskim lokalu. Kierujący nie przyjął zaproponowanego mandatu karnego.

( dowody: zeznania świadków P. P. k. 28, J. R. k. 28 0 28v, notatka urzędowa k. 1-2, zdjęcia pojazdu k. 4, nagranie z monitoringu k. 14, szkic oznakowania pionowego i poziomego części ul. (...) S. k. 22)

Obwiniony I. K. nie stawił się na rozprawie, nie podjął prawidłowo dwukrotnie awizowanego wezwania, adresowanego na wskazany przez niego adres. Nadmienić należy, iż był pouczany o treści art. 38 kpw dwukrotnie - w dniu 13 i 27 grudnia 2016r.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w jego ocenie samochód był zaparkowany w odległości większej niż 10 m od skrzyżowania i nie utrudniało ruchu innym pojazdom. Stwierdził, iż zaparował na chwilę, aby załatwić potrzebę fizjologiczną w pobliskim lokalu. (k. 28, 10)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, albowiem stoją one w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności ze zdjęciami i nagraniem z monitoringu miejskiego. Przekonanie obwinionego, iż nie zaparkował w obrębie skrzyżowania całkowicie nie znajduje pokrycia w rzeczywistości, bądź wynika z niezrozumienia przez samego obwinionego przepisów w tym zakresie obowiązujących.

Skrzyżowaniem w myśl przepisu art. 2 pkt 10 Prawa o ruchu drogowym jest przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnie, ich połączenie, rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez te przecięcia lub rozwidlenia. Droga zaś to w myśl pkt 1 cytowanego przepisu – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów ( …) przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych (…). Zatem w realiach niniejszej sprawy, linie wyznaczające skrzyżowanie biegną wzdłuż kamienic przy ul. (...) i ul. (...) S.. Zakazane jest zatem parkowanie w świetle drogi ul. (...), ale również, zgodnie z art. 49 ust 1 pkt 1 cytowanej ustawy – w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania ( od linii wyznaczających obręb skrzyżowania). Oczywistym jest iż odległość ta ma być zachowana przez cały pojazd, a nie najdalej wysunięty od skrzyżowania jego element.

Świadkowie P. P. i J. R. zgodnie opisali usytuowanie pojazdu przebieg interwencji. Oboje stwierdzili, iż samochód był zaparkowany w obrębie skrzyżowania.

Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionych świadków albowiem są one jasne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Znajdują potwierdzenie w notatce sporządzonej bezpośrednio po interwencji oraz w fotografiach wykonanych przez strażników na miejscu zdarzenia.
Oskarżyciel do wniosku o ukaranie dołączył nagranie z monitoringu miejskiego, z którego wynika, iż obwiniony zaparkował pojazd o godz. 13.35, zaś odjechał po interwencji strażników około godz. 14.40. Przeczy to zapewnieniom obwinionego o kilkuminutowym zatrzymaniu. Nagranie przedstawia również miejsce i sposób postoju samochodu oraz utrudnienia dla innych kierujących, które powstały już w momencie jego parkowania.

Określone przepisie artykułu 49 Prawa o ruchu drogowym zakazy zatrzymania i postoju mają charakter bezwzględny; obowiązują niezależnie od okoliczności i warunków ruchu (Z. D., Prawo o ruchu drogowym..., s. 79). Zakazy zatrzymania wyrażają jednocześnie zakazy postoju pojazdów. Zakaz zatrzymania lub postoju pojazdu nie dotyczy jedynie unieruchomienia pojazdu wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego (ust. 4). Zakazy te dotyczą miejsc, w których zatrzymanie lub postój mogą spowodować utrudnienie ruchu lub zagrożenie jego bezpieczeństwa.

W ocenie Sądu, obwiniony zaparkował pojazd w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania. Wyznaczone miejsca postojowe zaprojektowane zostały zgodnie z przepisami, stąd znajdują się w przepisowej odległość od skrzyżowania. Pojazd obwinionego stał przed tymi miejscami, a analiza materiału zdjęciowego i filmowego, pozwala na przyjęcie, iż tył pojazdu znajdował się w odległości nie większej niż 3 – 5 metrów od skrzyżowania. W tym stanie rzeczy, zachowanie obwinionego wyczerpało znamiona wykroczenia z art. 97kw w zw z art. 49 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym, stąd też obwiniony został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i skazany na karę jak w sentencji wyroku.

Wymierzając obwinianemu karę, Sąd miał na uwadze przede wszystkim okoliczności obciążające leżące po jego stronie. I. K. był wielokrotnie karany za wykroczenia drogowe – przez ostatnie dwa lata obwiniony był karany mandatowo pięciokrotnie. ( k. 19) Zaparkował w miejscu newralgicznym ze względu na warunki drogowe, pomijając fakt postoju na skrzyżowaniu, ulica (...) S. w tym miejscu przebiega na znacznym wzniesieniu, jej nawierzchnia jest brukowana, a skrzyżowanie ze względu na rozmiary jezdni ul. (...) jest ograniczonych rozmiarów. Warunki te same z siebie utrudniają ruch dwukierunkowy w tym rejonie.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.