Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017r., sprawy

B. G.

syna B. i E. z domu P.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 21 listopada 2016 r., o godzinie 11 ²⁰ w O. na ul. (...) kierując pojazdem O. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu i nie udzielił pierwszeństwa dla kierującego pojazdem m-ki R. o nr rej. (...) w wyniku, czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdów, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA

I.  obwinionego B. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to z mocy art. 86 § 1 kw skazuje go na karę grzywny w wymiarze 200,- (dwieście) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 21 listopada 2016 r., o godz. 11 ²⁰ obwiniony B. G. kierował samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) jadąc ulicą (...) w O. od strony jej skrzyżowania z ul. (...) w kierunku skrzyżowania z ul. (...). Po dojechaniu do tego skrzyżowania zatrzymał się na pasie środkowym do jazdy na wprost, w ciągu pojazdów oczekujących na zmianę sygnału na sygnalizatorze. Po chwili zespół pojazdów – ciągnik siodłowy m-ki R. (...) o nr rej (...) z naczepą F. o nr rej. (...) kierowany przez A. W. (1) postanowił, po wykonaniu manewru ominięcia powierzchni wyłączonej z ruchu wjechać na lewy pas ruchu przeznaczony do skrętu w lewo w ul. (...). Kierujący zespołem pojazdów przejechał częściowo po powierzchni wyłączonej z ruchu i kiedy znajdował się już na początku lewego pasa ruchu kierujący O., skręcił nagle w lewo na sąsiedni pas doprowadzając do zderzenia z (...) chwili obaj kierujący zatrzymali się na jezdni a następnie zjechali na pobocze gdzie wezwany został patrol Policji. Przybyli na miejsce funkcjonariusze po zapoznaniu się z relacjami uczestników, obejrzeniem uszkodzeń i miejsca zdarzenia nałożyli na kierującego zespołem pojazdów mandat karny za przejechanie po powierzchni wyłączonej z ruchu. Kierującemu samochodem osobowym zaproponowali przyjęcie mandatu karnego za spowodowanie kolizji, którego nie przyjął.

Podczas oględzin pojazdów ujawniono w ciągniku siodłowym R. popękany i otarty prawy podnóżek, połamana osłona śrub i nasadki śrub koła prawego przedniego i otarta opona tego koła.

W samochodzie O. ujawniono natomiast połamany kołpak koła przedniego, otartą oponę tego koła, pogięty i porysowany błotnik przedni lewy, otarty lewy reflektor, otarty przedni zderzaka w lewym narożniku.

(dowód: notatka urzędowa k.3, szkic k. 4; protokoły oględzin – k. 5-6, płyta (...) z nagraniem monitoringu i zdjęciami - k. 16; wydruk z bazy (...) k. 4; zeznania świadków - A. W. - k. 30-30v )

Obwiniony zarówno w wyjaśnieniach składanych na etapie czynności wyjaśniających jak i na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że jego zdaniem wyłączną odpowiedzialność za zdarzenie ponosi kierujący zespołem pojazdów, który jechał po powierzchni wyłączonej z ruchu i nie patrzył, że on wjechał już na lewy pas.

( wyjaśnienia obwinionego – k. 30)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego, w części najważniejszej, a więc co do tego, że to nie on spowodował zderzenie pojazdów, nie tylko w świetle zeznań świadka – kierującego zespołem pojazdów, ale również w świetle w pełni obiektywnego dowodu – nagrania z kamery monitoringu, brzmią niewiarygodnie. Jak wynika to z tego w pełni obiektywnego dowodu, bezpośrednio przed zdarzeniem oba pojazdy poruszały się sąsiednimi pasami ruchu w tym samym kierunku, z tym, że samochód obwinionego zatrzymał się wcześniej na środkowym pasie ruchu w kolumnie samochodów oczekujących na zmianę sygnału na sygnalizatorze. Kiedy zespół pojazdów przejechał po powierzchni wyłączonej z ruchu i ciągnik siodłowy znajdował się już za nią, na pasie przeznaczonym do skrętu w lewo, obwiniony nagle ruszył, skręcając w lewo i uderzył w bok przejeżdżającego pojazdu. Nagranie to nie budzi żadnych wątpliwości i w sposób oczywisty potwierdza ustalenie, że to obwiniony zmieniał zajmowany pas ruchu i wjechał na pas sąsiedni, w sytuacji, gdy znajdował się tam już zespół pojazdów kierowany przez A. W.. Oceny tej nie zmienia fakt, że kierujący ten przejechał częściowo po powierzchni wyłączonej z ruchu, bo do zderzenia doszło już za nią na pasie do skrętu w lewo. Z dowodem tym w pełni korespondują inne dowody, zarówno wiarygodne zeznania świadka A. W. jak i dowody z dokumentów, notatka urzędowa, protokoły oględzin, zdjęcia uszkodzonych pojazdów i protokoły oględzin, obdarzone również przymiotem wiarygodności.

Tym samym w świetle powyższych dowodów wina obwinionego i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu, wbrew stanowisku obwinionego wydają się oczywiste. Przeprowadzone dowody tworzą logiczny ciąg poszlak wskazujących na jedyną możliwą przyczynę zderzenia pojazdów - zmianę pasa ruchu przez obwinionego, bez należytego upewnienia się czy manewr ten nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Dziwić to musi szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę wielkość zespołu pojazdów zbliżającego się z lewej strony pojazdu obwinionego, który musiał być przecież dla niego widoczny już z daleka. Obwiniony podejmując decyzję o zmianie pasa ruchu ze środkowego na lewy nie upewnił się należycie, że manewr ten wykona w pełni bezpiecznie i w efekcie nie ustępując pierwszeństwa pojazdowi, który już poruszał się tym pasem doprowadził do zderzenia pojazdów, powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym wypełniając tym samym normy przepisów art. 86§1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. To, że zespół pojazdów poruszał się częściowo po powierzchni wyłączonej z ruchu nie ma wpływu na ocenę zachowania obwinionego, bo do zderzenia doszło już za tą powierzchnią, a za zachowanie sprzeczne z przepisami A. W. został ukarany mandatem karnym przez funkcjonariuszy interweniujących w tej sprawie.

Wymierzając obwinionemu karę Sąd miał na uwadze, by uwzględniała ona stopień społecznej szkodliwości czynu i spełniła cele przede wszystkim zapobiegawcze i wychowawcze. Poniesienie przez obwinionego kary grzywny ma go uczulić, aby w przyszłości staranniej przestrzegał zasad obowiązujących w ruchu drogowym. Naruszenie przezeń normy bezpieczeństwa ruchu drogowego było oczywiste, a konsekwencje, na szczęście, ograniczały się wyłącznie do uszkodzeń obu pojazdów, choć istniało realne zagrożenie bezpieczeństwa również dla uczestników zdarzenia. Podkreślić należy, że w miejscu tym natężenie ruchu kołowego jest wysokie, zatem zagrożenie wywołane przez naruszenie przepisów o ruchu drogowym w takich okolicznościach mogłoby spowodować poważniejsze skutki, niż tylko szkodę w mieniu, także dla osób postronnych.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd miał na uwadze dotychczasową niekaralność obwinionego za wykroczenia drogowe. (k.12)

Orzeczona kara grzywny nie jest rażąco wysoka, zważywszy na maksymalne zagrożenie przewidziane ustawą za to wykroczenie. Jej wykonanie, w ocenie Sądu nie spowoduje nadmiernego uszczerbku dla obwinionego ani jego rodziny, przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych obwinionego.

O kosztach postępowania i opłacie Sąd orzekł na podstawie przytoczonych w wyroku przepisów uznając, że obwiniony nie jest w stanie ich ponieść.