Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska

Protokolant Klaudia Meresta

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2018r.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej –

sprawy

D. S. (1) syna A. i W. z domu S., ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że

W dniu 30 października 2016r. w O. przy ul. (...) na terenie sklepu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mienieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2600 zł. M. O. oraz rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2000 złotych M. K. (1) w ten sposób że wprowadził ich w błąd ci do chęci pomocy , obiecał zakup dwóch telewizorów w promocyjnych cenach po czym pobrał od wymienionych pieniądze i oddalił się nie kupując telewizorów ani nie oddając pieniędzy czym działał na szkodę M. O. i M. K. (1) przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 286§ 1 kk w zw z art. 64§1kk

I.  Oskarżonego D. S. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tym tylko, iż ustala, że działał w okresie od 29 do 30 października 2016r. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru tj czynu z art. 286§1kk w zw z art. 64§2kk w zw z art. 12 kk i za to z mocy art. 286§ 1 kk w zw z art. 64§2kk w zw z art. 12 kk opierając wymiar kary o art. 286§1kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art. 46§1kk orzeka obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwot 2400 zł. na rzecz M. O. oraz kwotę 1800 złotych na rzecz M. K. (1)

III.  Na podstawie art. 231§1 kpk dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego zapisanego pod pozycją 12/18 składa do depozytu sądowego,

IV.  Na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sygn. akt VII K 1080/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Pod koniec października 2016r. do M. K. (1) zadzwonił znajomy M. K. (2). Poinformował, że poznał kolegę, który ma jakieś znajomości i może pomóc w okazyjnym nabyciu sprzętu w sklepie. Mężczyźnie w tym czasie zależało na kupnie telewizora.

Znajomy proponował nabycie na zniżki pracownicze sprzętu w sklepie (...) za 50 % ceny. Wszystkie transakcje miały być legalne wraz z otrzymaniem faktury oraz gwarancji na kupowany towar.

O możliwości okazyjnego nabycia sprzętu wymieniony zawiadomił M. O.. Po namyśle obaj mężczyźni postanowili skorzystać z propozycji, zwłaszcza, iż proponujący aby uwiarygodnić swą ofertę przyniósł konsolę i (...), jaki można było kupić w bardzo dobrej cenie.

Osobą proponującą okazyjne nabycie sprzętu za jego pośrednictwem był D. S. (1), przedstawiający się jako F..

Wymienieni po raz pierwszy spotkali się pod sklepem (...) w O. w dniu 29 października 2016r. około godziny 17.00. W spotkaniu poza kupującymi wziął udział D. S. (1) i M. K. (2) pseudonim (...).

M. O. i M. K. (1) rozejrzeli się po sklepie aby wybrać telewizor jaki chcieliby kupić. Po pewnym czasie obaj wybrali sobie telewizory więc poszli do D. S. (1) aby ten sfinalizować transakcję. W tym czasie wybrany sprzęt stał już przygotowany. Prawnicy przygotowali faktury. Wówczas kupujący zorientowali się że kwota zakupu nie odpowiada uzgodnionej z nimi. Na fakturze nie ujęto obiecanej kupującym 50 % zniżki.

W tym czasie D. S. (1), chodził po sklepie i sprawiał wrażenie, jakby znał wszystkich pracowników. Wcześniej mężczyźni wręczyli mu pieniądze M. O. w kwocie 2600 złotych, a M. K. (1) 2000 złotych.

D. S. (1) poszedł wówczas załatwić sprzedaż, a po powrocie poinformował kupujących, że ochroniarz jest nie taki, więc dzisiaj nie może tego sfinalizować. Następnie zwrócił obu zainteresowanym otrzymane na zakup telewizorów pieniądze.

Mężczyźni umówili się na kolejne spotkanie, na następny dzień

Dnia 30 października 2016r. doszło do kolejnego spotkania w tym samym składzie. M. O. i M. K. (1) ponownie wręczyli mu te same kwoty pieniędzy. Pokrzywdzeni dokonali wyboru telewizorów. D. S. (1) poinformował kupujących , że sprzęt jest do odbioru z tyłu, za sklepem. Zainteresowani wraz z M. K. (2) poszli za sklep. Tam jednak nikogo było.

W tym czasie D. S. (1) korzystając z zamieszania niezauważony wyszedł z tego sklepu z pieniędzmi pokrzywdzonych.

Nie widząc D. S. (1) kupujący zaczęli kontaktować się z nim telefonicznie. Wymieniony przekazywał im różne komendy, twierdząc iż mają podjechać na magazyn, następnie na dworzec. Twierdził, że jedzie pociągiem, a później, że w J. zwróci te telewizory.

Widząc problem z uzyskaniem sprzętu – powiadomiono go iż udadzą się na policje. D. S. (1) przestał odbierać ich połączenia i do chwili obecnej nie zwrócił pokrzywdzonym ich pieniędzy.

(dowód zeznania M. O. k. 191v-192, 13v-14, zeznania M. K. (1) k. 192-192v, k. 26v zeznania M. K. (2) k. 22v, 192v, ).

Wyjaśniając w postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił iż zgłosił się do niego kolega o pseudonimie (...) pytając czy może załatwić telewizora i konsoli. Wskazał, iż popytał u znajomych jednak nikt nie miał. Następnie ustalił, iż może załatwić jeden duży i jeden mały telewizor. Zadzwonił do P. (...) czy jest zainteresowany. Podał, iż po jakimś czasie P. (...) zdecydował się nabyć jedną konsolę za kwotę 1000 zł. Po kilku dniach przyjechał on do J. i zapłacił za nią 1000 zł. Zaznaczył, iż ustalili że skoro dał mu dużo akcesoriów rozliczą się przy transakcji za telewizory. Potwierdził, iż spotkał się z mężczyznami w M. (...) , bo chcieli mu pokazać jakimi telewizorami są zainteresowani. Przyjechał tam jego kolega, który zaoferował im telewizory. Podał, iż wziął od kolegi dla P. (...) (...) i miał się z nim później rozliczyć. Wskazał, iż mężczyźni nie byli zainteresowani nabyciem telewizorów jakie im zaproponował. Przyznał, iż wziął od nich pieniądze w kwocie 4000 złotych na jeden telewizor, a jego kolega powiedział, że im go załatwi. Podał, że P. (...) powiedział że za telefon rozliczy się z nim później. Wyjaśnił, iż kontakt z mężczyznami od telewizora był przez P. (...) a on się nie odzywał. Mieli oni odebrać telewizor od P. (...) który przywiózł jego kolega, ale ten chłopak się nie odezwał. Wskazał, iż P. (...)oddał mu jego I. a on był wart 3200 złotych. Podał, iż może mu oddać różnicę. (k. 78-79)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. W tym zakresie jego relacje pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonych.

Relacje obu mężczyzn w sposób całkowity dyskwalifikują wyjaśnienia oskarżonego. Dowodzą, iż w sposób celowy i umyślny wprowadził ich w błąd, co do możliwości nabycia w sklepie ze zniżką sprzętu RTV, a następnie doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Z zeznań tych mężczyzn wynika jasno, iż mieli telewizory – dwa nabyć w sklepie (...), a nie nigdzie indziej. Tam też oskarżony dwukrotnie dzień po dniu spotykał się nimi – pierwszy raz zwracając im pieniądze. Z zeznań tych wynika również bezsprzecznie fakt, iż podczas drugiego ze spotkań oskarżonym niespostrzeżenie, wymknął się ze sklepu przed pokrzywdzonymi, nie zwracając im ich pieniędzy, jak i nie dostarczając obiecanych telewizorów.

Zeznania pokrzywdzonych pozostają w powiązaniu z zeznaniami kolejnego świadka – mężczyzny noszącego pseudonim (...) – M. K. (2). Relacje tego świadka także dyskwalifikują wyjaśnienia oskarżonego. Potwierdził on relacje pokrzywdzonych a ich zeznania wzajemnie się uzupełniają. Zaprzeczył on aby miał nabyć (...), a jedynie został on zostawiamy aby jego dziewczyna się zastanowiła, czy chce go nabyć. Podkreślił, iż pokrzywdzeni byli bardzo zdenerwowani, gdy oskarżony zbiegł z ich pieniędzmi. Z relacji tych trojga mężczyzn wynika, iż żadna inna osoba nie miała dostarczyć telewizorów, a miały zostać kupione w sklepie (...) market w O..
Uwzględniając wzajemnie powiązanie zeznań pokrzywdzonych oraz M. K. (2) Sąd oparł swe ustalenia na nich, uznając sprzeczną z nimi wersję oskarżonego za linię obrony zmierzającą do uchylenia się od odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo.

Mając powyższe okoliczności na uwadze materiał dowodowy zebrany w sprawie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości winę D. S. (1) co do tego że w O. przy ul. (...) na terenie sklepu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mienieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2600 zł. M. O. oraz rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2000 złotych M. K. (1) w ten sposób że wprowadził ich w błąd ci do chęci pomocy , obiecał zakup dwóch telewizorów w promocyjnych cenach po czym pobrał od wymienionych pieniądze i oddalił się nie kupując telewizorów ani nie oddając pieniędzy czym działał na szkodę M. O. i M. K. (1) przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne.

Uznając oskarżonego D. S. (1) za winnego dokonania zarzucanego mu czynu Sąd jedynie dodatkowo ustalił , że działał w okresie od 29 do 30 października 2016r. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru tj w warunkach art. 12 kk. W ocenie Sądu działanie oskarżonego w kolejnych dniach – polegające na oddaniu pierwotnie otrzymanych pieniędzy było realizacja jego zamiaru i miało na celu wzbudzenie zaufania pokrzywdzonych a co za tym idzie uśpienie ich czujności, aby wręczyli je ponownie następnego, a następnie co umożliwiło mu opuszczenie sklepu z pieniędzmi w sposób niezauważony przez pokrzywdzonych.

Sąd jedynie omyłkowo wpisując w punkcie I sentencji wyroku kwalifikację prawną czynu oskarżonego omyłkowo wpisał art. 64 § 2 kk, gdy D. S. (2) zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w warunkach podstawowej recydywy. Intencją Sądu nie była korekta w tym zakresie, na co wskazuje brak pouczenia i niepodawanie do opisu czynu opisu multirecydywy, jak też niepowołanie jej w podstawie wymiaru kary. Omyłkowo jedynie po art. 64 wskazano paragraf 2 gdy prawidłowym był paragraf 1. Z uwagi na przedmiotową omyłkę pisarską wskazano, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 286§1kk w zw z art. 64§2kk w zw z art. 12 kk i za to z mocy art. 286§ 1 kk w zw z art. 64§2kk w zw z art. 12 kk opierając wymiar kary o art. 286§1kk skazano go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Gdy winno być „dopuścił się czynu z art. 286§1kk w zw z art. 64§1kk w zw z art. 12 kk i za to z mocy art. 286§ 1 kk w zw z art. 64§1kk w zw z art. 12 kk”.

Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego Sąd nie doszukał się okoliczności łagodzących.

Jako okoliczności obciążające uznano uprzednią jego karalność, dopuszczenie się niniejszego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk. oraz stopień społecznej szkodliwości czynu. Czynu tego dopuścił się w miejscu publicznym, wprowadzając pokrzywdzonych w błąd jak też działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. D. S. (1) był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 26 stycznia 2012r. w sprawie II K 1343/11 z art. 286 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności. Przedmiotową karę odbywał on w okresie od 28 lutego 2015 r. do 28 lutego 2016r. W tych okolicznościach czynu objętego niniejszym postępowaniem dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności. Przestępstwo nim objęte jest tożsame kwalifikacją do objętego przedmiotowym postepowaniem.

Nadto czyn objęty przedmiotowym postępowaniem został popełniony po wejściu w życie zmiany przepisów kodeksu karnego, zgodnie z którą Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności nie przekraczającej roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. W niniejszej sprawie w czasie popełnienia czynu oskarżony był prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności, co uniemożliwiało zastosowanie art. 69 kk.

Wobec powyższego w ocenie Sądu kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do stopnia jego winy. Uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele kary jakie ma wobec niego osiągnąć tak wychowawcze, jak i zapobiegawcze.

Sąd na podstawie art. 46§1kk orzekł obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwot 2400 zł. na rzecz M. O. oraz kwotę 1800 złotych na rzecz M. K. (1) - kwoty te uwzględniają odzyskane środki przez pokrzywdzonych ze sprzedaży konsoli oskarżonego.

Na podstawie art. 231§1 kpk dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego zapisanego pod pozycją 12/18 złożono do depozytu sądowego, żadna ze stron postępowania nie przedstawiła dokumentów uprawniających jej do odbioru tego dowodu rzeczowego.

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty, uwzględniając jego sytuację finansową, możliwości zarobkowe, oraz rodzaj i rozmiar wymierzonej mu kary pozbawienia wolności.