Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Olsztynie VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mirella Sprawka

Protokolant: sekr. sąd. Marta Kreczkowska - Żyrkowska

Przy udziale Prok. Rej. – N. D.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2014 roku sprawy

O. S., s. R. i M., z domu P., ur. (...) w Ż.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 16.12.2004r., w sprawie V K 271/04, za czyn z art. 51 ust. 2 pkt 2 ustawy z 24.04.97r., na karę grzywny 15 st. po 20 zł;

2)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 5.02.2007r., w sprawie II K 54/06, za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony 10/11 czerwca 2000r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu w okresie od 23.01.2005r. do 27.01.2005r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony w maju 2005r., czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od października 2005r. do lutego 2006r. – na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 262 § 2 k.k. popełniony w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 262 § 2 k.k. popełniony w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od 30.10.2005r. do stycznia 2006r., na karę 1 roku pozbawienie wolności, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienie wolności, za czyny z art. 262 § 2 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od stycznia 2006r. do lutego 2006r. – na karę 1 roku pozbawienia wolności i czyn z art. 288 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę łączną 3 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący lat 6, której wykonanie następnie zarządzono, nałożono obowiązek naprawienia szkody, gdzie następnie postanowieniem z dnia 9.11.2013r. karę jednostkową za czyn z art. 288 § 1 k.k. zamieniono na 30 dni aresztu i rozwiązano węzeł kary łącznej;

3)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 10.04.2009r., w sprawie II K 35/09, za czyn z art. 288 § k.k. i art. 288 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od 26.10.2008r. do 6.11.2008r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach dwóch ciągów przestępstw, w okresie od 22.12.07r. do 6.11.08r. i od listopada 2007r. do grudnia 2007r. na karę 1 roku pobawienia wolności, z art. 278 § 1 k.k. popełniony 6.11.2008r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

4)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 5.06.2012r., w sprawie VII K 292/12, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od grudnia 2010r. do marca 2011r. na karę 1 roku i 4 miesięcy, z art. 278 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od stycznia 2011r. do marca 2011r. na karę 1 roku, karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, obowiązek naprawienia szkody;

orzeka:

I.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec O. S. , w pkt od 1 do 9 wyroku Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 5 lutego 2007r., w sprawie II K 54/06 i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okresy kary odbytej w sprawie II K 54/06 Sądu Rejonowego w Żninie;

III.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

IV.  na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. (1) kwotę 120,00 zł (+ podatek VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego w postępowaniu sądowym;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt VII K 709/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

O. S. został skazany następującymi wyrokami, na opisane poniżej kary:

5)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 16.12.2004r., w sprawie V K 271/04, za czyn z art. 51 ust. 2 pkt 2 ustawy z 24.04.97r., na karę grzywny 15 st. po 20 zł;

6)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 5.02.2007r., w sprawie II K 54/06, za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony 10/11 czerwca 2000r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu w okresie od 23.01.2005r. do 27.01.2005r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony w maju 2005r., czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od października 2005r. do lutego 2006r. – na karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 262 § 2 k.k. popełniony w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 262 § 2 k.k. popełniony w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od 30.10.2005r. do stycznia 2006r., na karę 1 roku pozbawienie wolności, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw w okresie od listopada 2005r. do lutego 2006r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienie wolności, za czyny z art. 262 § 2 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od stycznia 2006r. do lutego 2006r. – na karę 1 roku pozbawienia wolności i czyn z art. 288 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę łączną 3 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący lat 6, której wykonanie następnie zarządzono, nałożono obowiązek naprawienia szkody, gdzie następnie postanowieniem z dnia 9.11.2013r. karę jednostkową za czyn z art. 288 § 1 k.k. zamieniono na 30 dni aresztu i rozwiązano węzeł kary łącznej;

7)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 10.04.2009r., w sprawie II K 35/09, za czyn z art. 288 § k.k. i art. 288 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od 26.10.2008r. do 6.11.2014r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach dwóch ciągów przestępstw, w okresie od 22.12.07r. do 6.11.08r. i od listopada 2007r. do grudnia 2007r. na karę 1 roku pobawienia wolności, z art. 278 § 1 k.k. popełniony 6.11.2008r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

8)  wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 5.06.2012r., w sprawie VII K 292/12, za czyny z art. 279 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od grudnia 2010r. do marca 2011r. na karę 1 roku i 4 miesięcy, z art. 278 § 1 k.k. popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w okresie od stycznia 2011r. do marca 2011r. na karę 1 roku, karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, obowiązek naprawienia szkody.

( dowody: odpisy orzeczeń k. 1, 3-15, 45-47, karta karna k. 42-43, opinia i informacje o odbytych karach k. 23-25, 54-56, akta sprawy II K 54/06)

Skazany odbywa obecnie w Zakładzie Karnym w B. karę 3 lat pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Żninie, sygn. akt II K 54/06. Jego zachowanie w tej jednostce jest poprawne, nie sprawia on kłopotów natury wychowawczej. Był on wielokrotnie nagradzany regulaminowo, nie był karany dyscyplinarnie. W gronie współosadzonych funkcjonuje prawidłowo.

(dowody: opinia z ZK k. 54v)

Sąd zważył , co następuje:

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wydanie wyroku łącznego następuje, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej, określone przepisami prawa materialnego, a mianowicie w art. 85-90 kodeksu karnego.

Przepis art. 85 k.k. określa przesłanki tzw. realnego zbiegu przestępstw, którego zaistnienie prowadzi do wymierzenia kary łącznej za zbiegające się przestępstwa. Według § 1 tego artykułu, zbieg ten zachodzi wówczas, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich. Uchwałą z dnia 25 lutego 2005 roku Sąd Najwyższy (I KZP 36/04) orzekł, iż „zawarty w art. 85 k.k. zwrot: „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa. Uchwale tej nadano moc zasady prawnej. Sąd Najwyższy, wobec jednoznacznego brzmienia art. 85 k.k., wykluczył tym samym możliwość łączenia kar z poszczególnych wyroków w różnych konfiguracjach i konieczność wybierania z nich tej najkorzystniejszej dla skazanego. Pogląd ten podziela Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie.

Z kolei z art. 91 § 2 k.k. wynika, że jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału.

W niniejszej sprawie analiza wyroków dotyczących skazanego O. S., przy uwzględnieniu wymienionych wyżej przesłanek, prowadzi do wniosku, że połączeniu podlegają jedynie jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Żninie z dnia 5.02.2007r., w sprawie II K 54/06, ze względu na to, że w związku z uprawomocnieniem się postanowienia z dnia 9.11.2013r., wydanego w sprawie X Ko 1161/13 kara łączna orzeczona w pkt 11 tego wyroku, zgodnie z treścią art. 575 § 2 k.p.k., straciła moc.

informacje o jednostce

Jak wynika z art. 86 § 1 k.k., Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 15 lat pozbawienia wolności. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie i doktrynie poglądem, kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, nie może jednak też stanowić zbyt znacznej premii – płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw (por. R. Góral – Kodeks Karny praktyczny komentarz, Wydawnictwo Zrzeszenia Prawników Polskich, W-wa 1998 r. na str. 138 oraz SN w wyroku z dn.2.12.1975 OSNKW Nr 2 poz. 33). Wymiar kary łącznej powinien uwzględniać potrzeby prewencji generalnej i indywidualnej. Przy jej wymiarze nie podlega ponownej ocenie kwestia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych popełnionych przez sprawcę przestępstw. Jednakże wielość popełnionych przez sprawcę przestępstw wpływa na ocenę jego społecznej szkodliwości będąc istotnym czynnikiem prognostycznym co do jego osoby (K. B., Wymiar kary łącznej, PiP 1972, nr 1, s. 55 i nast.; M. S., K. łączna w polskim prawie karnym, s. 78 i nast.). Jednym z czynników kształtujących wymiar kary łącznej jest też bliskość podmiotowego i przedmiotowego związku między zbiegającymi się przestępstwami (wyrok SN z dnia 5 marca 1974 r., III KRN 7/74, OSNKW 1974, nr 6, poz. 112; wyrok SN z dnia 11 lutego 1976 r., I KR 292/75, OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 128 oraz wyrok SN z dnia 6 kwietnia 1977 r., V KR 45/77, NP 1978, nr 5, s. 830 z glosą K. Buchały), a także zwartość czasowa zachodząca pomiędzy nimi (nie publ. wyrok SN z dnia 11 grudnia 1980r., II KR 388/80). Wymierzając karę łączną w wyroku łącznym, sąd bierze także pod uwagę okoliczności, które zaistniały po wydaniu poprzednich wyroków i które w szczególności wskazują na rezultaty stosowanych środków oddziaływania resocjalizacyjnego (por. wyroki SN: z dnia 27 czerwca 1973r., IV KR 122/73, OSNKW 1973, nr 12, poz. 159; z dnia 12 września 1985r., II KR 245/85, OSNKW 1986, nr 5-6, poz. 39 oraz z dnia 20 lutego 1995r., II KRN 2/95, PiP 1995, nr 12, s. 110 z krytyczną glosą L. Sługockiego i PS 1996, nr 7-8, s. 158 z krytyczną glosą Z. Kwiatkowskiego) – (por. Piotr Hofmański, Lech Paprzycki – komentarz do art. 86 k.k. Lex Polonica Maxima). Zarówno w doktrynie prawa karnego, jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się stanowisko, że prymat w zakresie wymiaru kary łącznej winna mieć zasada asperacji – to jest wymierzanie kary łącznej powyżej najwyższej z kar wymierzonych, a poniżej sumy kar. Zastosowanie zasady kumulacji (orzeczenie kary łącznej w wysokości sumy kar), jak i zasady absorpcji (orzeczenie kary łącznej w wysokości najwyższej z kar), jest bowiem rozwiązaniem skrajnym i winno następować jedynie w wyjątkowych sytuacjach.

Na tle realiów niniejszej sprawy sąd uznał, że celowym jest zastosowanie wobec skazanego tzw. zasady asperacji, co wyraża się w wymierzeniu kary łącznej w wysokości poniżej sumy, a powyżej najwyższej z kar jednostkowych podlegających łączeniu. Jako okoliczności działające na niekorzyść skazanego sąd przyjął wielokrotną karalność, co niewątpliwie świadczy o jego znacznej demoralizacji i braku poszanowania dla obowiązujących norm prawnych. Z kolei na korzyść skazanego należało uwzględnić dość duży związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy czynami, które stanowiły albo przestępstwa przeciwko mieniu albo czyny z art. 262 § 2 k.k., a także pozytywną opinię z Zakładu Karnego. Wobec powyższego sąd uznał, że kara łączna 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, będzie adekwatna do ilości i wagi popełnionych przestępstw, jak i postawy skazanego po ich popełnieniu.

Co do pozostałych skazań dotyczących O. S., wynikających z karty karnej, na podstawie art. 572 k.p.k., umorzono postępowanie wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania wyroku łącznego. Zauważyć należy, że czyny ze spraw II K 35/09 i VII K 292/12 miały miejsce już po wydaniu wyroków w sprawach V K 271/04 i II K 54/06. Podobna sytuacji dotyczy kolejnych chronologicznie wyroków, gdzie czyny wynikające z późniejszych wyroków miały miejsce już po wydaniu wcześniejszego.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. zasądzono kwotę 120 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego w niniejszej sprawie.

Skazany jest obecnie pozbawiony wolności, nie pracuje w zakładzie karnym, wobec czego uznano, iż nie jest on w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku dla swojego utrzymania i zwolnił go od obowiązku ich ponoszenia w całości, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.