Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia SR Wojciech Kuciejewski,

Protokolant: prac. sąd. Alicja Maciejewska,

w obecności prokuratora Prok. Rej. Anny Złakowskiej,

po rozpoznaniu w dniu 02.06.2014 r. sprawy:

1. T. C. (1) , ur. (...) w O., syna J. i J. z d. W.,

2. M. W. (1) , ur. (...) w O., syna W. i T. z d. C.,

oskarżonych o to, że:

w nocy 4/5 stycznia 2014 r. w O. przy ul. (...), na terenie Parku K., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali zniszczenia 7 drzewek poprzez złamanie ich, 34 ławek poprzez wyrwanie i połamanie desek mocujących oparcie lub siedzisko oraz połamanie czterech drewnianych podporów na murku oporowym przy przejściu podziemnym, wszystko o łącznej wartości strat 5000 zł na szkodę Zarządu Dróg, Zieleni i Transportu w O. z siedzibą przy ul. (...), przy czym czynu tego dokonali działając publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego,

- tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk;

I.  oskarżonych T. C. (1) i M. W. (1) w ramach zarzuconego im czynu uznaje za winnych tego, że w nocy z 4/5 stycznia 2014 r. w O. przy ul. (...), na terenie Parku K., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali zniszczenia 7 drzewek poprzez ich złamanie, 34 ławek poprzez wyrwanie i połamanie desek oparcia lub siedziska oraz połamanie czterech drewnianych podpór murku oporowego przy przejściu podziemnym, którym to działaniem spowodowali straty w łącznej wysokości 8.082,71 zł na szkodę Gminy O. – Zarządu Dróg Zieleni i Transportu w O., przy czym czynu tego dokonali publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk i za to z mocy art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazuje każdego z nich na karę po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 i 4 kk, art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. W. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 4 (czterech), oddając go w tym czasie pod dozór kuratora;

III.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 i 4 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego T. C. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 4 (czterech);

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych T. C. (1) i M. W. (1) środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, przez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonej Gminy O. – Zarządu Dróg Zieleni i Transportu w O. kwoty 8.082,71 (ośmiu tysięcy osiemdziesięciu dwóch 71/100) złotych;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia każdego z oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłat.

Sygn. akt VII K 152/14

UZASADNIENIE

Sporządzone w oparciu o art. 423 § 1a jedynie co do oskarżonego M. W.

Sąd ustalił, co następuje:

T. C. (1) i M. W. (1) są kolegami. W nocy z 4 na 5 stycznia 2014 r. wymienieni wspólnie spożywali alkohol w barach i klubach na terenie Starego Miasta w O.. Wracając ze Starego Miasta i przechodząc przez park im. T.K., wymienieni mężczyźni działając wspólnie i w porozumieniu, publicznie, bez powodu i okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, łamali rosnące w parku drzewka, niszczyli też znajdujące się na terenie parku ławki poprzez wyrywanie i łamanie desek oparć i siedzisk, a także połamali cztery drewniane podpory murku oporowego przy znajdującym się w parku przejściu podziemnym. Działając w wyżej wskazany sposób T. C. (1) i M. W. (1) dokonali zniszczenia łącznie 7 drzewek, 34 ławek i wspomnianego murka oporowego, powodując tym samym straty w łącznej wysokości 8.082,71 złotych, na szkodę Gminy O. – Zarządu Dróg Zieleni i Transportu w O..

(wyjaśnienia oskarżonych k. 26-27, 69, 21-22, 50-51, dokumenty k. 76-83, zeznania J. R. k. 1-2, protokół oględzin miejsca k. 6-7)

Oskarżony M. W. (1) przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Wyraził również żal z powodu popełnionego czynu i okazał skruchę.

Podczas rozprawy M. W. również przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i potwierdził dotychczasowe wyjaśnienia. Wyraził również chęć dobrowolnego poddania się karze.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego M. W.. Są one logiczne i spójne. Znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci wyjaśnień współoskarżonego T. C. oraz zeznań przesłuchanego w sprawie świadka i wyników oględzin miejsca zdarzenia.

Sąd dał też wiarę wyjaśnieniom oskarżonego T. C.. Relacje jego są konsekwentne i korespondują z wyjaśnieniami M. W. oraz zeznaniami J. R. i wynikami oględzin miejsca zdarzenia.

Brak również podstaw do kwestionowania zeznań J. R., które pozostają w zgodzie z wynikami oględzin i wyjaśnieniami oskarżonych.

W szczególności podkreślenia wymaga, że brak jest zdaniem Sądu podstaw do kwestionowania wskazanej przez pokrzywdzoną Gminę O. wysokości szkody spowodowanej przez oskarżonych. Podana przez J. R. podczas składania zawiadomienia o przestępstwie kwota około 5000 złotych, uszczegółowiona została dołączonymi do akt kosztorysami.

W ocenie Sądu biorąc pod uwagę ilość uszkodzonych ławek i drzew, ostatecznie podana kwota ta jest jak najbardziej realna.

W tym stanie rzeczy wina M. W. (1) jest oczywista.

Oskarżony M. W. (1) w nocy z 4/5 stycznia 2014 r. w O. przy ul. (...), na terenie Parku K., działając wspólnie i w porozumieniu z T. C. (1), dokonał zniszczenia 7 drzewek poprzez ich złamanie, 34 ławek poprzez wyrwanie i połamanie desek oparcia i siedziska oraz połamanie czterech drewnianych podpór murku oporowego przy przejściu podziemnym, którym to działaniem spowodował straty w łącznej wysokości 8.082,71 zł na szkodę Gminy O. – Zarządu Dróg Zieleni i Transportu w O., przy czym czynu tego dokonali publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, którym to zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk.

Niewątpliwie działanie oskarżonych pomimo, że dokonane w mało uczęszczanym nocą miejscu, miało charakter publiczny. Doszło do niego w miejscu, do którego dostęp miał każdy. Każdy również mógł zachowanie oskarżonych zaobserwować, co nie powstrzymywało oskarżonych od działań destrukcyjnych i to na dość dużą skalę. Działając w ten sposób, w miejscu publicznym, oskarżeni okazali niewątpliwie rażące lekceważenie porządku prawnego.

U podstaw zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonemu, w stosunku do czynu mu zarzuconego legły względy redakcyjne oraz fakt doprecyzowania wysokości szkody przez pokrzywdzoną.

Rozważając kwestie związane z wymiarem kary, Sąd miał na względzie następujące okoliczności.

Przeciwko oskarżonemu przemawia dość znaczna wysokość szkody.

Na rzecz przemawia natomiast to, że nie był on dotychczas karany sądownie.

Okolicznością łagodzącą jest również to, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyraził skruchę.

W tym stanie rzeczy Sąd doszedł do przekonania, że karą adekwatną zarówno do stopnia zawinienia oskarżonego, jak i do stopnia szkodliwości społecznej przypisanego mu występku, który to stopień uznać należy za stosunkowo znaczny – z uwagi na wysokość szkody i okoliczności czynu, będzie kara jednego roku pozbawienia wolności.

Z uwagi na wskazane wyżej okoliczności łagodzące, w tym przede wszystkim dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz okazaną skruchę, Sąd doszedł do przekonania, że w przypadku M. W. zachodzi szczególny wypadek, uzasadniający warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, pomimo, że czyn jego miał charakter chuligański oraz, że sam fakt skazania wpłynie na M. W. wychowawczo i powstrzyma go przed ponownym, ewentualnym popełnieniem przestępstwa w przyszłości.

Z tych względów wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, Sąd warunkowo zawiesił na okres próby lat czterech, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora. Kara ta będzie wystarczająca dla realizacji celów określonych w art. 53 kk.

Jednocześnie z uwagi na złożenie przez pokrzywdzoną Gminę O. wniosku o naprawienie szkody, Sąd orzekł wobec obu oskarżonych środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, przez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 8.082,71 zł – tj. kwoty wynikającej z dołączonej do akt kopii kosztorysów.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk, z uwagi na zachodzącą po stronie oskarżonego M. W., który otrzymuje minimalne wynagrodzenie, niemajętność.