Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Monika Wawro
Protokolant:	sekr. sądowy Tomasz Miłosz

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. w Olsztynie

sprawy W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 7 czerwca 2017 roku nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 466/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07 czerwca 2017r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. Inspektorat w E. odmówił W. K. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu praw do zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Wskazano również, iż świadczenie przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 05 czerwca 2017 roku orzekła, że stan zdrowia odwołującej nie uzasadnia przyznania jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Ubezpieczona W. K. wniosła odwołanie od powyższej decyzji odmawiającej jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego domagając się jej zmiany i przyznania świadczenia rehabilitacyjnego, wskazując na naruszenie poszczególnych przepisów ustawy o emeryturach i rentach, ustawy oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. W uzasadnieniu wskazała, iż przeszła chorobę nowotworową, ma miażdżycę, oraz że zdiagnozowano u niej boreliozę. Wskazała również na szereg dolegliwości, które utrudniają jej prawidłowe funkcjonowanie, a także wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego. Dolegliwości te w chwili obecnej uniemożliwiają jej świadczenie pracy.

W kolejnych pismach z dnia 04 kwietnia 2017 roku oraz z dnia 28 listopada 2017 roku przedstawia swój stan zdrowia, wskazując, że nie ma już siły, że wciąż odczuwa zawroty i ból głowy. Wskazuje, iż nie jest w stanie zadbać o higienę osobistą, przygotować posiłku i samodzielnie jeść.

W odpowiedzi na odwołanie (...) Oddział w O. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 10 maja 2017 r. ustalił brak okoliczności uzasadniających ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Również orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 05 czerwca 2017 roku ustalono brak okoliczności uzasadniających ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona W. K. jest leczona ginekologicznie z powodu nowotworu szyjki macicy (leczona operacyjnie), cierpi na bóle stawów, zawroty głowy, leczona była również w Poradni Chorób Zakaźnych. Ponadto, wymieniona cierpi na chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa odcinka szyjnego. Rozpoznano u niej dyskopatię szyjną, gastropatię rumieniowo-nadżerkową.

(d: dokumentacja medyczna- k. 7-9, k.14-68, k.105-108, k. 133-138, akta ZUS (...) (...))

Odwołująca ostatnio wykonywała pracę w charakterze osoby sprzątającej, zatrudniona była na czas określony od dnia 06 października 2016 roku. W. K. od dnia 10 października 2016 roku pozostawała niezdolna do pracy, w związku z czym w okresie od dnia 31 października 2016 roku do dnia 09 kwietnia 2017 roku wykorzystała cały 182-dniowy okres zasiłkowy.

(d: akta ZUS (...) (...)- k. 17)

Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że badana nie jest niezdolna do pracy, a ponadto brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia 07 czerwca 2017 roku - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. Inspektorat w E. odmówił W. K. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

(d: akta ZUS)

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa, specjalisty chorób zakaźnych na okoliczność ustalenia, czy ubezpieczona była zdolna do pracy po dniu 09 kwietnia 2017 roku, a jeśli tak to, co na to konkretnie wskazuje. W przypadku uznania, iż po tej dacie ubezpieczona nie był zdolna do pracy, należało wskazać czy w terminie 12 miesięcy dalsze jego leczenie i rehabilitacja lecznicza rokowały odzyskanie zdolności do pracy (biegli mieli wskazać - do kiedy ewentualne leczenie i rehabilitacja lecznicza powinny trwać).

Biegły lekarz neurolog rozpoznał u odwołującej boreliozę oraz zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgu szyjnego, uznając jednocześnie badaną za osobę zdolną do pracy po dniu 09 kwietnia 2017 roku. W uzasadnieniu opinii wskazał, iż stwierdza u Odwołującej niewielkie ograniczenie ruchomości kręgu L-S. Objawy rozciągowe są ujemne, chód sprawny. Stawy kończyn górnych i dolnych – prawidłowo ruchome, bez obrzęków, bez cech zapalnych. Biegła podkreśliła, iż aktualny stan neurologiczny badanej nie powoduje niezdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji.

(d: opinia biegłego neurologa- k. 74-75)

Biegły lekarz specjalista chorób zakaźnych J. O. rozpoznała u Odwołującej boreliozę po leczeniu antybiotykowym, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego, stan po operacji szyjki macicy z powodu raka przedinwazyjnego w roku 2009, stan po cholecystectomii laparoskopowej z powodu kamicy pęcherzyka żółciowego. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała, że w dokumentacji medycznej nie znaleziono wpisów dokumentujących wysięków i obrzęków stawów, objawów korzeniowych ani innych odchyleń od stanu prawidłowego, ani badań dokumentujących obecność stanu zapalnego w organizmie Odwołującej. W chwili obecnej stan zdrowia badanej nie powoduje niezdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji – podkreśliła biegła, wskazując na konieczność kontroli w Poradni chorób Zakaźnych i Poradni Rehabilitacyjnej. Biegła zaopiniowała, iż nie stwierdza niezdolności do pracy po dniu 09 kwietnia 2017 roku.

(d: opinia biegłego lekarza chorób zakaźnych - k. 97-99)

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2017 roku Sąd powołał biegłego z zakresu reumatologii (k.110).

Biegła reumatolog rozpoznała u Odwołującej chorobę zwyrodnieniową układu ruchu, boreliozę po przebytej dwukrotnie antybiotykoterapii, stan po amputacji szyjki macicy z powodu raka przedinwazyjnego w roku 2009, stan po cholecystectomii laparoskopowej. Po zapoznaniu się dokumentacją sadowo-medyczną oraz na podstawie przeprowadzonego badania stwierdziła, iż Odwołująca jest zdolna do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, tj. po dniu 09 kwietnia 2017 roku. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała, że rozpoznane schorzenia są chorobami przewlekłymi, które nie rokują, z powodu swej istoty powrotu do pełnej sprawności organizmu. Biegła podała również, że przebyta borelioza nie upośledza w sposób istotny funkcji organizmu, brak też ewidentnych cech boreliozy stawowej.

(d: opinia biegłej reumatolog- k. 119-119v.)

Z uwagi na zastrzeżenia Odwołującej zgłoszone na rozprawie w dniu 06 marca 2018 roku Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego reumatologa (k.145).

Biegła reumatolog w opinii uzupełniającej, po ponownej analizie dokumentacji medycznej podtrzymała wcześniejszą opinię, podkreślając, iż choroba zwyrodnieniowa układu ruch na która cierpi skarżąca związana jest z naturalnym procesem starzenia się organizmu.

(d: opinia uzupełniająca biegłej reumatolog- k. 151)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej W. K., jako niezasadne, nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz.636 ze zm.) - osobie, która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy przysługuje świadczenie rehabilitacyjne na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

W myśl zaś ust. 2 - świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Przypomnieć należy, iż Odwołująca z uwagi na swój stan zdrowia pobierała zasiłek chorobowy przez okres 182 dni, tj. od dnia 31 października 2016 roku do dnia 09 kwietnia 2017 roku, a następnie wystąpiła z wnioskiem o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

W tym stanie rzeczy należało ustalić, czy odwołująca była zdolna do pracy po dniu 09 kwietnia 2017 roku, a jeśli tak, to co na to konkretnie wskazuje. W przypadku uznania, iż po tej dacie ubezpieczona nie była zdolna do pracy, należało wskazać czy w terminie 12 miesięcy dalsze jej leczenie i rehabilitacja lecznicza rokowały odzyskanie zdolności do pracy.

Dla rozważenia rzeczywistego stanu zdrowia Odwołującej pierwszoplanowe znaczenie miały opinie biegłych lekarzy.

W niniejszej sprawie, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza, neurologa, specjalisty chorób zakaźnych i reumatologa.

Podkreślić bowiem należy, że Sąd nie dysponuje wiadomościami specjalnymi, które posiadają biegli. Zgodnie zaś z utrwalonym w tej mierze poglądem Sądu Najwyższego - opinie biegłych lekarzy mogą być oceniane przez Sąd wyłącznie przez pryzmat ich zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego oraz wiedzy powszechnej, wystarczające dla uznania bądź nie uznania opinii biegłego za przekonywającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, Lex nr 151656).

Z treści opinii powołanych biegłych różnych specjalności jednoznacznie wynika, że Odwołująca nie była niezdolna do pracy po dniu 09 kwietnia 2017 roku, a zatem nie spełniała przesłanek do uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd uznał, że zarówno opinie pisemne, jak i opinia uzupełniająca są jasne i pełne, logiczne, konsekwentne, dlatego też oparł się na ich brzmieniu podejmując rozstrzygnięcie w sprawie. Mimo składania przez Odwołującą zastrzeżeń reprezentujących odmienne stanowisko Sąd nie znalazł podstaw do dyskwalifikacji tych opinii, czy dalszego ich uzupełniania.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie Odwołującej, albowiem okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione. Zaakcentować trzeba, iż jak wskazuje orzecznictwo, przepis art. 217 § 2 kpc nie wymaga przeprowadzenia przez Sąd wszystkich zgłoszonych przez stronę dowodów, gdy uznaje, że sprawa została dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia. Innymi słowy, zgodnie z treścią tego przepisu, sąd pomija środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. akt II UK 370/12).

Nie ulega wątpliwości, że Odwołująca jest osoba schorowaną i odczuwa szereg dolegliwości. Niewątpliwym jest również to, że skarżąca nie powróci już do pełnej sprawności, co zostało podkreślone przez biegłą, bowiem pewne dolegliwości np. zwyrodnieniowe są skutkiem starzenia się organizmu. Jednak podkreślić należy, że czym innym jest brak pełnej sprawności, a czym innym jest niezdolność do wykonywania pracy. W niniejszej sprawie brak jest okoliczności do uwzględnienia odwołania i w ocenie Sądu, decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmawiająca Odwołującej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego jawi się jako prawidłowa.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, Sąd oddalił odwołanie.

SSR Monika Wawro.