Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Barbara Kokoryn
Protokolant:	sekr. sądowy Tomasz Miłosz

po rozpoznaniu w dniu 05 lipca 2017 r. w (...)

sprawy I. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania I. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 27 kwietnia 2016 roku nr (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje odwołującej prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 03 marca 2016 roku,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz odwołującej kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego udzielonego przez r. pr. J. P. z Kancelarii Radcy Prawnego w O..

Sygn. akt IV U 317/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. decyzją z dnia 27 kwietnia 2016 roku znak: (...) odmówił I. R. wypłaty zasiłku chorobowego przysługującego za okres od 03.03.2016r. w wysokości 100% podstawy wymiaru zasiłku na podstawie ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2016r., poz. 372), ponieważ zdarzenie z dnia 01.03.2016r. nie zostało uznane za wypadek w drodze z pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS O/O. wskazał, że podczas pobytu w Klinicznym Szpitalnym Oddziale Ratunkowym wykonane zostało zdjęcie RTG, które nie wykazało zmian urazowych u I. R., co w konsekwencji doprowadziło do nie ustalenia urazu (zwichnięcia stawu łokciowego).

Od powyższej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O., I. R. wniosła odwołanie do Sądu Rejonowego w (...), IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wskazując, że jej obecność na SORze rozpoczęła się w dniu 01.03.2016r., ale dokumentacja została sporządzona po północy w dniu 02.03.2016r.

W odpowiedzi na odwołanie - Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymał argumenty, zaprezentowane w wydanej decyzji z dnia 27 kwietnia 2016r., iż budzi wątpliwość, że skarżąca doznała urazu w dniu 01.03.2016r. Organ rentowy powołał się na m.in. na orzeczenia Głównego Lekarza Orzecznika ZUS, który uznał, że w przypadku, gdy na (...) nie stwierdzono w RTG zmian urazowych, w badaniu fizykalnym cech obrzęku, staw łokciowy zachował pełną ruchomość bierną, oraz nie zastosowano unieruchomienia lub innych zaleceń lekarskich, to nie powstał jakikolwiek uraz.

Sąd ustalił, co następuje:

I. R. (ma 54 lata) pracuje w sklepie. W dniu 01.03.2016r. po skończeniu pracy, podczas powrotu z pracy do domu wysiadając z samochodu upadła i doznała urazu stawu łokciowego prawego. Doszło do stłuczenia łokcia (zwanego przez nią zwichnięciem) Odwołująca pociągała za przedramię, gdyż jej zdaniem znajdował się w pozycji nienaturalnej. Następnie udała się do SOR (...)w O.. W obrazie RTG w SOR nie stwierdzono zmian pourazowych w układzie kostnym, podejrzewano ewentualne złamanie głowy kości promieniowej. Klinicznie staw był nie obrzęknięty, ruchy bierne były zachowane. Po wykonaniu RTG I. R. opuściła (...), a po wypis zgłosiła się w terminie późniejszym. Dalsze leczenie zachowawcze było prowadzone w (...) B. w O.. Wykonano kontrolne RTG łokcia wykluczając złamanie. Dalsze leczenie zachowawcze z ćwiczeniami łokcia. I. R. rehabilitowała się samodzielnie w domu. Odbyła rehabilitacje ZUS w ramach prewencji rentowej. Ortopedyczne leczenie trwało do 10.05.16r. Dalsze zwolnienia otrzymywała z POZ. U I. R. nie doszło do zwichnięcia stawu łokciowego prawego. (dowód: dokumenty znajdujące się na kartach: 4, 22-41, 44-54, 63-64, oraz w aktach ZUS, Oddział w O. (...)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie I. R. jest zasadne i w pełni zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dał wiarę przedłożonym dokumentom, gdyż żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości.

Sąd poparł opinię biegłego lekarza ortopedy, gdyż jest jasna i stanowcza. Biegły na podstawie dołączonej do akt dokumentacji oraz badania odwołującej potwierdził, że odwołująca doznała urazu stawu łokciowego prawego w związku z upadkiem w dniu 01.03.2016r. po skończeniu pracy, podczas powrotu z pracy do domu, gdy wysiadała z samochodu. Biegły uznał, że zaistniał uraz, który spowodował niezdolność do pracy i konieczność korzystania przez nią z zasiłku chorobowego. Biegły uzasadnił swoje stanowisko mając na względzie stanowisko Głównego Lekarza Orzecznika ZUS, że odwołująca była niezdolna do pracy i powinna była korzystać z zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, gdyż w podawanych okolicznościach doszło do urazu łokcia (np. stłuczenia, a nie do zwichnięcia), który zgłosiła podczas wizyty w SOR. Biegły argumentował, że uzyskanie repozycji wymaga użycia dość znacznej siły fizycznej, z odpowiednim ukierunkowaniem oraz z zastosowaniem odpowiednich rękoczynów, co w przypadku urazu na ulicy i samoistnego pociągnięcia z rękę jest niemożliwe, dodatkowo konieczne jest znieczulenie pacjenta ze zwiotczeniem mięśni. Biegły stwierdził, że nie zastosowano u odwołującej działań mających na celu repozycję. Biegły odnosząc się do pełnego zakres ruchów biernych oraz braku opisanego obrzęku i prawidłowe obrysy łokcia w SOR, stwierdził, że po zwichnięciu taki stan jest niemożliwy do zaistnienia. Typowym objawem jest obrzęk i znaczne ograniczenie ruchów z bólem o dużym lub bardzo dużym nasileniu.

Zgodnie z powołanym przez organ rentowy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity; Dz. U z 2015 r. poz. 1242 ze zm.) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołanie przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz, które nastąpiło w związku z pracą. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego odwołująca w podawanych przez siebie okolicznościach po pracy doznała urazu łokcia, np. stłuczenia, które zostało zaopatrzone przez Oddział SOR. Bezsporne było, że uraz powstał wskutek wypadku w drodze z pracy. W takiej sytuacji zastawanie mają ewentualnie art. 92 § 1 pkt2 Kodeksu pracy oraz art.4 ust.3 pkt 2 i art.11 ust.2 pkt 3 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, (tj. Dz.U. z 2016r., poz. 372, zwanej dalej także ustawą zasiłkową). W świetle opinii biegłego, wbrew stanowisku organu rentowego, zaistniał uraz wywołany przyczyną zewnętrzną , który jest niezbędną przesłanką, aby uznać zdarzenie za wypadek w drodze z pracy. Bezsporne zaś było, że zostały spełnione inne przesłanki: przyczyna zewnętrzna, zdarzenie które wystąpiło po zakończeniu pracy na drodze z pracy do domu. Sąd zatem uznał zdarzenie opisane przez odwołującą za powstałe dnia 01.03.2016r. i za wypadek w drodze z pracy.

W myśl art. 11 ust. 1 w/w ustawy miesięczny zasiłek chorobowy, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku z zastrzeżeniem m.in. ust. 2, który stanowi, że miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3 powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego zostały spełnione powyższe przesłanki i Sąd uznał zdarzenie z dnia 01.03.2016r. za wypadek w drodze z pracy, skutkiem tego jest konieczność przyznania 100% zasiłku chorobowego. Ponieważ zdarzenie z dnia 01.03.2016r. zostało uznane za wypadek w drodze z pracy, na podstawie cytowanych przepisów ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2016r., poz. 372), wypłata zasiłku chorobowego przysługuje za okres niezdolności do pracy od 03.03.2016r.

Mając na uwadze powyższe - Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 2 kpc w związku z cytowanymi przepisami, uwzględnił odwołanie.

Na podstawie art. 108 kpc, § 2 ust. 1 i 2, § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Sąd rozstrzygnął o kosztach pomocy prawnej, jak w pkt II sentencji wyroku. Sąd zasądził od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 360 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego udzielonego przez radcę prawnego J. P. z Kancelarii Radców Prawnych w O..

SSR Barbara Kokoryn