Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Katarzyna Nawacka
Ławnicy:	Kazimierz Drzewiński Eugenia Zając
Protokolant:	stażysta Nura Al Saadoon

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014 r. w Olsztynie

na rozprawie sprawy z powództwa D. T.

przeciwko T. M.

o odszkodowanie i inne

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 16950 (szesnaście tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 7802,38 (siedem tysięcy osiemset dwa 38/100) złotych tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy;

III.  ustala, iż stosunek pracy z powódką uległ rozwiązaniu z dniem 31 marca 2014 roku;

IV.  zobowiązuje pozwanego do sprostowania wydanego powódce świadectwa pracy z dnia 31 grudnia 2013 roku:

- w punkcie 1 przez skreślenie zapisu „31.12.2013” i wpisanie w to miejsce „31.03.2014”,

- w punkcie 3a przez skreślenie zapisu „na mocy porozumienia stron art. 30 § 1 pkt 1 k.p. – likwidacja zakładu pracy” i wpisanie w to miejsce „za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 k.p.”,

- w punkcie 4 podpunkt 1 przez skreślenie zapisu „wypłacono ekwiwalent za 25 dni urlopu za 2013 rok” i wpisanie w to miejsce „29 dni urlopu wypoczynkowego – przysługuje ekwiwalent pieniężny”,

- w punkcie 4 podpunkt 10 przez skreślenie zapisu „2012-12-24 opieka nad dzieckiem” i „2013-03-20 opieka nad dzieckiem”;

V.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

VI.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5650 (pięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt) złotych;

VII.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1080 (jeden tysiąc osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotów kosztu procesu;

VIII.  obciążą pozwanego zapłatą na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Rejonowego w Olsztynie) kwoty 1238 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści osiem) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt IV P 817/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30.12.2013r. D. T. domagała się od pozwanego pracodawcy – T. M., prowadzącego (...) Centrum (...) z siedzibą w O. – uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub orzeczenie odszkodowania w wysokości 16.950 zł oraz zasądzenie na jej rzecz kwoty 5.650 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania w sprawie, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 14.12.2010 r. została zawarta pomiędzy nią, a pozwanym umowa o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku: managera obiektu. Pozwany w dniu 23 grudnia 2013 r. złożył jej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę bez wskazania okresu wypowiedzenia, a z określeniem, iż umowa o pracę rozwiązuje się w dniu 31.12.2013 r. W oświadczeniu tym pracodawca podał przyczynę rozwiązania umowy - „likwidacja firmy”.

Zdaniem powódki przedmiotowe rozwiązanie umowy o pracę narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, wobec braku wskazania okresu wypowiedzenia i wskazania terminu rozwiązania umowy o pracę, niezgodnego z przepisami prawa pracy.

W piśmie z dnia 20.01.2014r. powódka sprecyzowała, że domaga się od pozwanego zasądzenia kwoty 16.950 zł – tytułem odszkodowania, ponadto kwoty 7.802,38 zł - tytułem ekwiwalentu pieniężnego za 29 dni urlopu wypoczynkowego za 2012 i 2013 rok z ustawowymi odsetkami od dnia 1.01.2014r. do dnia zapłaty oraz ustalenia na podstawie postanowień art. 49 kp, iż stosunek pracy z nią uległ rozwiązaniu dopiero z dniem 31.03.2014r. oraz zobowiązania pozwanego do wydania jej świadectwa pracy.

W piśmie z dnia 07.03.2014r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu i dodatkowo wniosła o sprostowanie, wydanego jej świadectwa pracy z dnia 31.12.2013r., doręczonego w dniu 22 stycznia 2014r poprzez: - w punkcie 1 - wskazanie, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 31.03.2014r., a nie 31.12.2013r.; - w punkcie 3 - wskazanie, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu za wypowiedzeniem, dokonanym przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 kp - likwidacja zakładu pracy, a nie na zasadzie porozumienia stron art. 30 § 1 pkt 1 kp; - w punkcie 4 - poprzez wskazanie, że ekwiwalent za urlop należy się za 29 dni, w tym 26 dni za 2013r. i 3 dni za 2012r. - nieprawdziwe jest przy tym twierdzenie, że ekwiwalent ten został wypłacony; - w punkcie 10 - poprzez usunięcie zapisów: „2012-12-24 opieka nad dzieckiem” i „2013-03-20 opieka nad dzieckiem”, gdyż te dni zostały wykazane w punkcie 5 świadectwa pracy i nie powinny być uwidaczniane w punkcie 10.

Pozwany T. M. nie złożył odpowiedzi na pozew.

Na rozprawie w dniu 23.09.2014r. oświadczył, że nie zgadza się z całością powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Firma Centrum (...), prowadzona przez T. M. została założona w 2004 r. Początkowo zajmowała się przetwarzaniem danych informacyjnych różnych firm, następnie przebranżowiła się w kierunku sportowym, rekreacyjnym.

W dniu 10.12.2010 r. została zawarta między powódką a pozwanym umowa o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku: managera obiektu z miesięcznym wynagrodzeniem (...) zł brutto. Umowa obowiązywała od dnia 14.12.2010r. Powódka zajmowała się od początku swojego zatrudnienia przygotowaniem budynku firmy do odbioru, który był w trakcie budowy i przeszkoleniem innych pracowników, zatrudnionych u pozwanego. Przedmiotem działalności firmy było wykonywanie usług sportowych głównie, zajęć fitness, zajęć na siłowni i usług kosmetycznych.

(dowód: umowa o pracę k: 3; zeznania powódki k: 31v-32v)

W okresie od 12.12.2013r. do 17.01.2014r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim.

(dowód: zeznania powódki k: 31v-32v)

Pozwany pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. złożył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę bez wskazania okresu wypowiedzenia, a z określeniem, iż umowa o pracę rozwiązuje się w dniu 31.12.2013 r. W oświadczeniu tym pozwany pracodawca podał przyczynę rozwiązania umowy - „likwidacja firmy”. Wypowiedzenie umowy o pracę powódka otrzymała w dniu 23.12.2013r. Pozwany nie prowadził z powódką żadnych rozmów na temat ewentualnego rozwiązania z nią umowy o pracę na mocy porozumienia stron.

(dowód: rozwiązanie umowy o pracę k: 4; zeznania powódki k: 31v-32v; zeznania pozwanego k: 32v-33v)

Pozwany w dniu 31.12.2013r. wystawił powódce świadectwo pracy, w którym wskazał w punkcie 1, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 31.12.2013r. W punkcie 3 - wskazał, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu na zasadzie porozumienia stron art. 30 § 1 pkt 1 kp. W punkcie 4 wskazał, że wypłacono jej ekwiwalent za 25 dni urlopu za 2013r. W punkcie 10 znalazły się zapisy: „2012-12-24 opieka nad dzieckiem” i „2013-03-20 opieka nad dzieckiem”. Świadectwo to powódka otrzymała w dniu 22.01.2014r.

(dowód: bezsporne)

Powódka posiadała zaległy urlop wypoczynkowy za 2011r. w wymiarze 11 dni. Za 2012r. – przysługiwał jej urlop wypoczynkowy w pełnym wymiarze tj. 26 dni. W 2013r. wykorzystała ona 8 dni urlopu wypoczynkowego (z którego korzystała w sierpniu 2013r.). Niewykorzystany urlop, który jej przysługiwał wynosił więc 29 dni. Nie wykorzystała ona w 2014r. z dni wolnych z tytułu opieki nad dzieckiem.

(dowód: zeznania powódki k: 31v-32v; świadectwo pracy k: 28-29)

T. M. powołał spółkę i poprzednio prowadzona przez niego firma Centrum (...) została wniesiona aportem do nowej spółki. W 2013 r. firma ta zajmowała się wyłącznie działalnością sportowo-rekreacyjną. Budynek był własnością T. M., aktualnie w 2014r. jest własnością spółki. Nowa spółka to (...) Sp. z o.o. Przedmiotem działalności tej spółki jest wykonywanie usług sportowych głównie, zajęć fitness, zajęć na siłowni i usług kosmetycznych. Te usługi (...). są prowadzone w tym samym miejscu, co wcześniej prowadzona była działalność firmy (...). Zakres działalności E. (...) Centrum (...) również jest ten sam. Wcześniej było tam zatrudnianych przez pozwanego 10-11 pracowników i byli to: menager, masażysta, kosmetyczka, pani sprzątająca, pani obsługująca recepcję, instruktorzy fitness i siłowni. Teraz jest tam zatrudnionych 9 pracowników i są to: menager, 2 kosmetyczki, 2 instruktorów fitness i pani obsługująca recepcję. W firmie funkcjonują te same stanowiska pracy. Wyposażenie w tym budynku jest to samo, a jedyne zmiany jakie nastąpiły - to zmiany kadrowe poprzez zatrudnienie części nowych pracowników.

(dowód: zeznania pozwanego k: 32v-33v)

Pismem z dnia 27.01.2014r. powódka na podstawie postanowień art. 97 § 2 ¹ kp wezwała pozwanego do niezwłocznego sprostowania wydanego jej świadectwa pracy z dnia 31.12.2013r., doręczonego w dniu 22 stycznia 2014r. poprzez:

- w punkcie 1 - wskazanie, że stosunek pracy ulegnie rozwiązaniu z dniem 31.03.2014r. a nie 31.12.2013r.;

- punkcie 3 - wskazanie, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę na podstawie art. 30§ 1 pkt 2 kp — likwidacja zakładu pracy, a nie na zasadzie porozumienia stron art. 30 par. 1 pkt 1 kp;

- w punkcie 4 - poprzez wskazanie, że ekwiwalent za urlop należy się za 29 dni w tym 26 dni za 2013r. i 3 dni za 2012r. - nieprawdziwe jest przy tym twierdzenie, że ekwiwalent ten został wypłacony;

- w punkcie 10 - poprzez usunięcie zapisów: „2012-12-24 opieka nad dzieckiem” i „2013-03-20 opieka nad dzieckiem”, gdyż te dni zostały wykazane w punkcie 5 świadectwa pracy i nie powinny być uwidaczniane w punkcie 10.

(dowód: wezwanie k: 15)

Na powyższe pozwany nie udzielił żadnej informacji.

(dowód: bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę, z uwagi na rzekomą likwidację zakładu pracy, przy czym, jak sam przyznał w toku postępowania sądowego to: w 2013 r. firma Centrum (...), prowadzona przez niego zajmowała się wyłącznie działalnością sportowo-rekreacyjną. Natomiast od 2014r. firma (...) została wniesiona aportem do (...) Sp. z o.o. Przyznał on również, że te usługi (...) są prowadzone w tym samym miejscu, co wcześniej prowadzona była działalność firmy (...), a zakres działalności E. (...) Centrum (...) jest ten sam.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do ustalenia, czy pracodawca słusznie rozwiązał z powódką umowę o pracę i czy wskazana przez niego przyczyna takiej decyzji jest prawdziwa, by mogła usprawiedliwić rozwiązanie z pracownicą stosunku pracy.

Okoliczności podnoszone przez powódkę, a potwierdzone przez pozwanego, który przyznał, że prowadzona przez niego firma Centrum (...) została wniesiona aportem do nowej spółki od 2014r., zaś zakres działalności (...) sp. z o.o. i (...) Centrum (...) jest ten sam - świadczy ewidentnie o tym, że nie doszło faktycznie do likwidacji zakładu pracy.

Podkreślić należy, że prawna likwidacja pracodawcy, która prowadzi do wykorzystania jego zorganizowanego mienia (zakładu pracy w rozumieniu przedmiotowym) w celu kontynuowania dotychczasowej działalności w ramach nowej struktury organizacyjnej nie jest likwidacją, o której mowa w art. 41 ^{(( 1))} k.p., lecz stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, którego skutki w sferze stosunków pracy określa art. 23 ^{(( 1 ))} § 1 k.p. (por. wyrok NSA z 3 września 1998, II SA 1438/97, Prawo Pracy 1999 nr 2, s. 39).

Przez likwidację zakładu pracy należy rozumieć całkowite, stałe, faktyczne unieruchomienie zakładu pracy jako całości (por. wyrok SN z dnia 18 stycznia 1989 r, I PRN 62/88, OSP 1990, z. 4, poz. 204) Przepis art. 41 ¹ k.p. nie może być stosowany w wypadkach, gdy w istocie rzeczy następuje nie likwidacja zakładu pracy, lecz jego przejęcie przez innego pracodawcę. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że art. 41 ¹§ 1 k.p. [...] „odnosi się tylko do pełnej i ostatecznej likwidacji zakładu pracy, a więc takiej, w której żaden inny zakład nie staje się faktycznym następcą zlikwidowanego zakładu, a zakład likwidowany przestaje istnieć zarówno w sferze faktu, jak i w sferze prawa". W świetle tych poglądów likwidacja zakładu pracy w rozumieniu prawa pracy następuje wtedy, gdy dochodzi do całkowitego faktycznego unieruchomienia jednostki organizacyjnej będącej pracodawcą. (por. wyrok z dnia 19 lipca 1995 r., I PRN 36/95, OSNAPiUS 1996, nr 3, poz. 47)

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że zarówno z zeznań powódki i samego pozwanego wynika, że od 2014r. de facto zmieniła się jedynie nazwa firmy, pozostał natomiast taki sam zasięg jej działania, o takim samym charakterze przy udziale takich samych pracowników, zatrudnionych na tożsamych stanowiskach. Obie firmy związane są z działalnością sportowo-rekreacyjną, prowadzoną w tym samym budynku.

Dwoma czynnikami, które generalnie determinują ocenę czy doszło do przejęcia zakładu pracy są natomiast: zakres zadań i składniki majątkowe (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2010 r. I PK 214/09), a zatem likwidacja zakładu wskazana jako przyczyna rozwiązania z powódką umowy o pracę nie była przyczyną rzeczywistą, co zostało potwierdzone w toku postępowania sądowego.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania - na podstawie art. 45 § 1 k.p. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 16.950 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2014 roku do dnia zapłaty (pkt I wyroku).

Kolejne roszczenie powódki dotyczyło niewypłaconego jej ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. W tym zakresie wskazać należy, że w zasadzie bezspornym było, że powódka posiadała zaległy urlop wypoczynkowy za 2011r. w wymiarze 11 dni, za 2012r. – przysługiwał jej urlop wypoczynkowy w pełnym wymiarze tj. 26 dni (i wykorzystała w 2013r. jedynie 8 dni urlopu wypoczynkowego), a zatem niewykorzystany urlop, który jej przysługiwał wynosił - 29 dni, a pracodawca nie wypłacił jej z tego tytułu ekwiwalentu. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wypłatę powódce ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Na rozprawie stwierdził, iż „ w dniu dzisiejszym nie odpowiem na pytanie, czy wypłaciłem ekwiwalent (…) nie mam w dniu dzisiejszym dokumentów, dowodu wypłaty ekwiwalentu powódce”.

Dlatego też Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 7.802,38 zł - tytułem ekwiwalentu pieniężnego za 29 dni urlopu wypoczynkowego za 2012 i 2013 rok z ustawowymi odsetkami od dnia 1.01.2014r. do dnia zapłaty (pkt II wyroku).

Kolejne żądanie powódki dotyczyło ustalenia na podstawie postanowień art. 49 k.p., iż stosunek pracy uległ z nią rozwiązaniu dopiero z dniem 31.03.2014r. Zgodnie bowiem z art. 36. § 1 kp - okres wypowiedzenia umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi: 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata. Mając na uwadze okres zatrudnienia powódki u pozwanego od grudnia 2010r. – okres jej wypowiedzenia umowy o pracę wynosił zatem 3 miesiące i upływał z dniem 31.03.2014r., wobec złożenia przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu w grudniu 2013r. Skutkiem zaś zastosowania krótszego wypowiedzenia (jak to miało miejsce w niniejszej sprawie) jest to, że umowa o pracę i tak rozwiązuje się z upływem okresu wymaganego. Stąd też Sąd ustalił, że stosunek pracy z powódką uległ rozwiązaniu z dniem 31 marca 2014 roku (pkt III wyroku).

Przechodząc w dalszej kolejności do żądania sprostowania świadectwa pracy wydanego powódce - wskazać należy po pierwsze, że przepis art. 97 § 1 kp stanowi, że - W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Przepis § 2 uściśla, że: W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Powódka domagała się wskazania, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 31.03.2014r. a nie 31.12.2013r. Zgodnie z art. 36 § 1 kp - okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi: 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata. Mając zatem na uwadze bezsporną okoliczność, że powódka, zatrudniona była u pozwanego od grudnia 2010r. – okres jej wypowiedzenia umowy o pracę wynosił 3 miesiące i upływał z dniem 31.03.2014r.

W związku z ustaleniem, że przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę nie była likwidacja zakładu pracy, a strony nie zawarły porozumienia w zakresie rozwiązania łączącego ich stosunku pracy – Sąd zobowiązał pozwanego do sprostowania świadectwa pracy w punkcie 3a przez skreślenie zapisu „na mocy porozumienia stron art. 30 § 1 pkt 1 k.p. – likwidacja zakładu pracy” i wpisanie w to miejsce „za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 k.p.”. Oddalono zaś powództwo w zakresie żądania sprostowania świadectwa pracy poprzez wskazanie, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z powodu likwidacji zakładu pracy – albowiem (co wskazano powyżej) - była to nierzeczywista przyczyna zakończenia stosunku pracy, łączącego strony (pkt V wyroku).

Pozwany nie wiedział też, czy powódce przysługiwał ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, ani w jakim rozmiarze, albowiem jak przyznał w toku postępowania sądowego to: „ nie wiem czy powódce przysługuje 29 dni urlopu wypoczynkowego, biuro zewnętrzne to prowadziło. Wiem, że tam były błędy, ale biuro musi samo to wyliczyć (…)”.

Wobec natomiast twierdzeń powódki i przedłożenia zestawienia urlopów pracowników - posiadała ona zaległy urlop wypoczynkowy za 2011r. w wymiarze 11 dni, za 2012r. – w pełnym wymiarze tj. 26 dni (i wykorzystała w 2013r. jedynie 8 dni urlopu wypoczynkowego) - to oczywistym jest, że niewykorzystany urlop, który jej przysługiwał wynosił 29 dni. Sąd zobowiązał pozwanego do sprostowania świadectwa pracy w punkcie 4 podpunkt 1 przez skreślenie zapisu „wypłacono ekwiwalent za 25 dni urlopu za 2013 rok” i wpisanie w to miejsce „29 dni urlopu wypoczynkowego – przysługuje ekwiwalent pieniężny”, wobec poczynionych ustaleń.

Mając na uwadze też nie kwestionowane przez pozwanego okoliczności, że powódka nie wykorzystała w 2014r. urlopu z tytułu opieki nad dzieckiem, Sąd zobowiązał pozwanego do sprostowania świadectwa pracy w punkcie 4 podpunkt 10 przez skreślenie zapisu „2012-12-24 opieka nad dzieckiem” i „2013-03-20 opieka nad dzieckiem”, albowiem w świadectwie pracy zamieszcza się informacje wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 Kodeksu pracy. Stosunek pracy z powódka ustał natomiast w 2014r.

W punkcie VI wyroku orzeczono o rygorze natychmiastowej wykonalności do kwoty 5650 zł - w oparciu o art. 477 ² § 1 kpc.

Na podstawie art. 98 kpc w związku z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych – Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1080 złotych tytułem zwrotów kosztu procesu i obciążył pozwanego zapłatą na rzecz Skarbu Państwa kwoty 1238 złotych tytułem opłaty (pkt VII, VIII wyroku).

SSR K. Nawacka