Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Powód D. Z. wystąpił z pozwem o uchylenie alimentów orzeczonych na rzecz córki E. Z. wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 13 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt III RC 739/09 w wysokości po 550 zł miesięcznie poczynając od września 2016 r.

W uzasadnieniu wskazał, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie orzekającym rozwód ustalono miejsce pobytu małoletniej przy matce. W wyniku ugody zawartej między stronami w 2016 r. ustalono miejsce pobytu małoletniej w miejscu zamieszkania ojca. Od tego czasu córka mieszka z powodem w W. i to na nim obecnie spoczywa ciężar jej utrzymania. Alimenty są regulowane przez powoda za pośrednictwem jego pracodawcy, tj. Komendy Policji, do którego matka dziecka złożyła wyrok zasądzający alimenty. Powód zwrócił się do J. M. o wystąpienie z wnioskiem o wstrzymanie egzekwowania alimentów na rzecz małoletniej, jednakże matka dziecka zażądała formalnego załatwienia sprawy.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej – J. M. , nie wniosła odpowiedzi na pozew. Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Olsztynie w dniu 25 stycznia 2017 r. uznała powództwo. Wskazała, że nie zgadza się na zasądzenie kosztów procesu, ponieważ to nie ona zainicjowała niniejsze postępowanie.

Sąd ustalił, co następuje:

E. Z., ur. (...) jest córką D. Z. i J. M.. Rodzice małoletniej pozostawali w związku małżeńskim. Wyrokiem z dnia 18 października 2007 r. w sprawie sygn. akt VI RC 1373/07 Sąd Okręgowy w Olsztynie rozwiązał małżeństwo stron przez rozwód. Ustalono wówczas, że małoletnia będzie miała miejsce zamieszkania przy matce.

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt III RC 739/09 Sąd Rejonowy w Olsztynie podwyższył alimenty od D. Z. na rzecz małoletniej E. Z. z kwoty po 400 zł miesięcznie do 550 zł miesięcznie.

W dniu 5 października 2016 r. przed Sądem Rejonowym w Olsztynie strony zawarły ugodę, zgodnie z którą miejscem pobytu małoletniej E. Z. będzie każdorazowe miejsce zamieszkania ojca.

W czasie orzekania o dotychczasowym obowiązku alimentacyjnym małoletnia mieszkała wraz z matką i bratem w O.. E. Z. miała 9 lat i uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr (...). Obecnie mieszka z ojcem D. Z. w W. i jest na jego wyłącznym utrzymaniu. Powód jest zatrudniony w Komendzie Głównej Policji. Na skutek złożonego przez byłą żonę wniosku do pracodawcy powoda, alimenty są regulowane z wynagrodzenia za pracę bezpośrednio przez pracodawcę.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był między stronami bezsporny. Pozwana na rozprawie uznała powództwo nie kwestionując okoliczności przytoczonych przez powoda w uzasadnieniu pozwu.

W ocenie Sądu w świetle stanowiska pozwanej powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą żądania ustalenia uchylenia alimentów jest art. 138 kro, zgodnie z treścią którego, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. W myśl utrwalonego stanowiska judykatury i piśmiennictwa, przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie się lub ustanie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie lub zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych. Dlatego też, w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Strony niniejszego postępowania ustaliły wspólnie w ugodzie zawartej przed Sądem Rejonowym w Olsztynie w dniu 5 października 2016 r. w sprawie sygn. III Nsm 785/16 że miejsce zamieszkania małoletniej będzie przy ojcu. Od tego czasu małoletnia mieszka z nim w W.. Powód ponosi koszty jej utrzymania i dba o jej wychowanie. Mimo to alimenty na małoletnią w dalszym ciągu były pobierane przez matkę – J. M.. Przedstawicielka ustawowa, mimo że nie mieszkała już z córką, nie wyrażała zgody na wycofanie wniosku złożonego u pracodawcy powoda, a dotyczącego regulowania alimentów. Swoją decyzję uzależniała od formalnego załatwienia sprawy, wobec czego powód wystąpił z niniejszym powództwem. Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2017 r. J. M. uznała powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego od września 2016 r.

Zgodnie z art. 213 § 2 kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W związku z tym, że w realiach niniejszej sprawy nie zaistniała żadna ze wskazanych wyżej okoliczności, Sąd uchylił z dniem 1 września 2016 r. obowiązek alimentacyjny powoda wobec małoletniej pozwanej, którego zakres został ustalony po raz ostatni na kwotę 550 zł miesięcznie wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 13.01.2010 r. w sprawie III RC 739/09 (punkt I wyroku).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu ( pkt II wyroku) oparte zostało o treść art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), natomiast zgodnie z art. 102 kpc w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów lub nie obciążać jej w ogóle kosztami . Przepis stanowi wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, kreowanej w art. 98 kpc. Sąd Najwyższy przyjął, że przepis art. 102 kpc wyraża zasadę słuszności w orzekaniu o kosztach, stanowiąc wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Podstawę do jego zastosowania stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym, że w rozpoznawanym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, czy wręcz niesprawiedliwe. Artykuł 102 kpc znajduje zastosowanie "w wypadkach szczególnie uzasadnionych", które nie zostały ustawowo zdefiniowane i są każdorazowo oceniane przez sąd orzekający na tle okoliczności konkretnej sprawy. Do okoliczności tych zalicza się m.in. sytuację majątkową i osobistą strony, powodującą, że obciążenie jej kosztami może pozostawać w kolizji z zasadami współżycia społecznego. Przy zastosowaniu art. 102 kpc mogą być również brane pod uwagę okoliczności dotyczące charakteru sprawy.

W ocenie Sądu taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Pozwana swoje stanowisko w zakresie żądania przez powoda zwrotu kosztów procesu uzasadniała wyłącznie twierdzeniem, że postępowanie nie zostało zainicjowane przez nią. Tymczasem D. Z. wystąpił z niniejszym pozwem, ponieważ nie mógł porozumieć się z byłą żoną w kwestii wycofania wniosku o regulowanie alimentów przez pracodawcę. Powód nie wystąpiłby do Sądu z pozwem, gdyby J. M. wycofała wniosek i nie zażądała formalnego załatwienia sprawy.

Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 467 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się: 330 zł - opłata od pozwu, 17,00 zł - opłata od pełnomocnictwa oraz 120 zł – koszty zastępstwa procesowego wg stawki minimalnej.

ZARZĄDZENIE

1)  Odnotować

2)  Odpis z pouczeniem doręczyć pozwanej

3)  Z apelacją lub za 14 dni

O., 09.02.2017r.