Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Żywicki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Małgorzata Karwacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2018 r. w O.

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.,

przeciwko W. B.,

o zapłatę,

I.  zasądza od pozwanego W. B. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.225,53 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia pięć złotych 53/100) z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.000 zł (tysiąc złotych) od dnia 30.05.2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 317 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/-/ SSR Piotr Żywicki

Sygn. akt I C 3372/17

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 1.225,53 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.000 zł od dnia 30.05.2017r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwany zawarł w dniu 08.01.2016r. z poprzednikiem prawnym powoda (tj. z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.) umowy o limit kredytowy i kartę kredytową. Pozwany zobowiązał się do spłacania salda za dany okres rozliczeniowy którego wysokość wraz z terminem spłaty była określona w przesyłanym do niego wyciągu z rachunku. Pozwany nie spłacił wierzytelności. Umowa została rozwiązana z dniem 14.02.2017r.. Pozwany był bezskutecznie wzywany do zapłaty zadłużenia. Na kwotę dochodzona pozwem składają się: 1000 zł tytułem kapitału, 79.88 zł tytułem odsetek umownych, 44,65 zł tytułem odsetek za opóźnienie, 49 zł tytułem opłat i prowizji, oraz 52 zł tytułem kosztów windykacji.

Pozwany W. B. w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu elektronicznym (k. 7) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu nie kwestionując faktu zawarcia umowy pożyczki zakwestionował fakt wydania pozwanemu środków pieniężnych na podstawie tej umowy. Jednocześnie wskazał, że powód nie udowodnił tej okoliczności. Dodatkowo pozwany zakwestionował prawidłowość wyliczenia skapitalizowanych odsetek (k. 7, k. 57-58).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 08 stycznia 2016r. pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. (tj. poprzednikiem prawnym powoda) umowę o limit kredytowy i o kartę kredytową zbliżeniową.

(bezsporne)

Zgodnie z umową poprzednik prawny powoda przyznał pozwanemu kredyt w postaci odnawialnego limitu kredytowego związanego z kartą w wysokości 1.000 zł i wydał mu kartę kredytową MasterCard. Pozwany zaś zobowiązał się do korzystania z limitu kredytowego oraz do spłaty salda zadłużenia, należnych odsetek oraz prowizji a także kosztów ewentualnych czynności windykacyjnych. W maju 2016r. pozwany w ramach umowy pobrał środki pieniężne w kwocie 1.000 zł i do dnia wyrokowania nie zwrócił go ani powodowi ani jego poprzednikowi prawnemu. Na dzień złożenia pozwu zadłużenie pozwanego wynosi 1225,53 zł, z czego 1000 zł tytułem kapitału, 79.88 zł tytułem odsetek umownych, 44,65 zł tytułem odsetek za opóźnienie, 49 zł tytułem opłat i prowizji, oraz 52 zł tytułem kosztów windykacji.

(dowód: umowa k. 43-47, wyciąg z ksiąg banku k. 48, histroria rachunku k. 49, wezwanie do zapłaty k. 50-51)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne.

Stan faktyczny ustalono na podstawie niespornych twierdzeń stron a w pozostałym zakresie na podstawie dokumentów załączonych do pozwu.

Poza sporem pozostawał fakt następstwa prawnego powoda i fakt zawarcia przez pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda umowy o limit kredytowy i kartę kredytową.

Pozwany podniósł zarzut nie wydania mu środków pieniężnych co w świetle treści art. 720 kc miało skutkować bezzasadnością roszczenia powoda. Jednakże z treści umowy wynika w sposób niebudzący wątpliwości fakt, że pozwanemu w chwili zawarcia umowy została wydana (zamiast środków pieniężnych w gotówce) karta kredytowa, z której miał on prawo korzystać bez żadnych ograniczeń do kwoty przyznanego mu limitu kredytowego (tj. do kwoty 1.000 zł). Tym samym, skoro od tej chwili możliwość fizycznego uzyskania przez pozwanego tych środków pieniężnych była niezależna od dalszych działań powoda (który zapewnił mu możliwość i narzędzie do samodzielnej wypłaty tych środków do wysokości 1.000 zł), to ciężar dowodu co do nieskorzystania (niewypłacenia tych środków) przeszedł na stronę pozwaną (art. 6 kc). Pozwany zaś mimo ciążącego na nim obowiązku dowodzenia w tym zakresie okoliczności tej nie udowodnił.

W świetle postanowień umowy nie budzi wątpliwości także kwestionowana przez stronę pozwaną kwota odsetek naliczonych przez powoda za okres korzystania przez pozwanego z udostępnionego mu kredytu, której wyliczenie przedstawia historia rachunku (k. 49).

Tym samym na podstawie art. 720 kc, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim, (Dz.U. z 2011r. nr 126 poz. 715 z późn. zm.), zawartej przez strony umowy kredytu i art. 6 kc należało orzec jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 98 §1 i 2 kpc. (pkt II).

/-/ SSR Piotr Żywicki