Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Działając w imieniu małoletniej córki N. S. jej matka B. G. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanego R. S. (1) alimentów w wysokości 700 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że ojciec małoletniej nie łoży na jej utrzymanie.

Wynagrodzenie pozwanego wynosi około 3000 zł miesięcznie ponadto ma on dochody z wynajmu mieszkania.

Pozwany uznał powództwo do kwoty 200 zł miesięcznie.

Podał, że jego zasadnicze wynagrodzenie w spółce Przedsiębiorstwo (...) w O. wynosi około 1900 zł netto.

Dochody rzędu 3000 zł netto zależą od dodatków, które nie mają charakteru stałego.

Pozwany płaci alimenty na starsze dzieci w wysokości łącznej 800 zł i spłaca kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania.

Sąd ustalił co następuje :

N. S. urodzona (...) jest córką B. G. (1) i R. S. (2).

Wyżej wymienieni nie są już w związku zaś małoletnia zamieszkuje z matką w miejscowości S..

B. G. jest zatrudniona w Urzędzie Marszałkowskim w O. jako inspektor i zarabia około 2100 zł miesięcznie netto.

Nie ma innych źródeł dochodu.

Matka małoletniej ponosi opłaty mieszkaniowe w wysokości 100 zł miesięcznie.

W czasie gdy pracuje małoletnią zajmuje się jej babcia macierzysta ( dowód : odpis aktu urodzenia k 5 , zaświadczenie o zarobkach k 6 , kopia zeznania podatkowego k 8-11 , przesłuchanie B. G. k 158-159 ).

Pozwany R. S. (1) mieszka ze swoimi rodzicami w D..

Według oświadczeń rodziców partycypuje w opłatach mieszkaniowych w wysokości 300 zł miesięcznie.

Toczy się postępowanie w przedmiocie ustalenia jego kontaktów z córką, jednak w chwili obecnej mają one trwać do kilku godzin w obecności matki dziecka.

Pozwany jest zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w O. i jego zasadnicze wynagrodzenie wynosi 2681 , 00 zł miesięcznie.

W roku 2016r pozwany osiągnął dochód do opodatkowania w wysokości 54 369 zł.

Posiada majątek w postaci części domu w D. , który wynajmuje i osiągnął z tego tytułu w roku 2016 dochód po opodatkowaniu w wysokości około 8000 zł.

Pozwany dojeżdża do pracy do O..

Spłaca kredyt na zakup mieszkania zaś miesięczna rata wynosi około 1500 zł.

Dwa lata temu pozwany sprzedał mieszkanie, które odziedziczył po dziadkach .

Zakupił wtedy samochód osobowy V. (...) za 22 tysiące złotych.

Pozostało mu około 10.000 zł oszczędności.

Pozwany pali papierosy – paczkę dziennie.

Z małżeństwa rozwiązanego rozwodem orzeczonym 18 lutego 2013r w sprawie VI RC 1528/12 Sądu Okręgowego w Olsztynie pozwany ma dwoje małoletnich dzieci w wieku 11 i 6 lat, które zamieszkują z matką zaś pozwany płaci alimenty w łącznej kwocie 800 zł miesięcznie.

Małoletniej powódce robi drobne prezenty przy okazji świąt i uroczystości ( dowód : umowa o pracę k 35-36 , kopia wyroku rozwodowego k 44-45 , oświadczenie k 79 , kopia zeznań podatkowych k 115-122, przesłuchanie pozwanego k 159 ).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty oraz ich przesłuchanie.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie co do zasady.

Podstawą jego oceny były art. 133 § 1 i 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego

Zgodnie z art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie.

Wysokość zaś obowiązku alimentacyjnego reguluje art. 135 § 1 kpc stanowiący, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Poprzez możliwości zarobkowe należy rozumieć nie tylko rzeczywiście osiągane przez zobowiązanego dochody, lecz także wszystkie te, które jest w stanie uzyskać przy właściwym wykorzystaniu wszystkich zdolności i sposobności legalnego zarobkowania.

Okolicznością oczywistą i bezsporną pozostaje to, że powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny.

Uznana przez pozwanego kwota alimentów jest zdecydowanie zaniżona.

Małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

Pozwany pomimo wydatków na własne utrzymanie, alimentów na starsze dzieci oraz spłaty kredytu dysponuje dochodem pozwalającym na płacenie alimentów w wysokości większej niż 200 zł miesięcznie.

Dodać w tym miejscu należy, że część wydatków pozwanego jest zależnych także od niego samego to jest chociażby wydatki na papierosy czy wysokość opłat zależnych od zakresu świadczonych usług czy zakresu korzystanie z nich przez usługobiorcę.

Pozwany dysponuje jeszcze pewnymi oszczędnościami.

Stąd też sąd doszedł do przekonania, że pozwany może i powinien płacić alimenty w wysokości 350 zł miesięcznie.

Przy przyjęciu równego wkładu matki dziecka powinno to dać kwotę około 700 zł miesięcznie i kwota ta powinna być wystarczająca na zaspokojenie potrzeb powódki.

Są one standardowe dla dzieci w tym wieku.

Zasadniczy koszt utrzymania powódki w postaci wynagrodzenia płaconego przez B. G. (1) własnej matce za opiekę nad wnuczką budzić musi pewne wątpliwości, gdyż pozostaje w sprzeczności z wiedzą płynącą z doświadczenia życiowego.

Nietypowe jest również dokonywanie przelewów na rzecz osoby zamieszkującej pod tym samym adresem.

Niezależnie od powyższego pozwanego nie stać na płacenie alimentów wyższych z tego przede wszystkim powodu, że ma trójkę małoletnich dzieci.

Tą zaś okoliczność pozew pominął.

Stąd też żądanie pozwu w części przekraczającej kwotę 350 zł miesięcznie zostało oddalone.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art.100 kpc mając na względzie wynik postępowania to jest częściowe uwzględnienie stanowisk obu stron.

Sąd zwolnił strony od kosztów sądowych po myśli art. 102 kpc w zw. z art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Powódka nie ma własnych dochodów ani majątku zaś pozwany powinien przeznaczyć wszelkie środki na wykonywanie zobowiązań alimentacyjnych i własne utrzymanie.

O zaliczeniu na poczet zasądzonych alimentów kwot uiszczonych tytułem zabezpieczenia sąd orzekł w oparciu o tezy wyrażone w Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 1977r w sprawie III CZP 46/77 oraz w glosie do powyższego orzeczenia autorstwa F. Z..

Sąd uznał za niewłaściwą praktykę pomijania w orzekaniu kwestii czy wierzyciel został zaspokojony z tytułu postanowienia o zabezpieczeniu.

Szczegółową analizę zagadnienia przedstawił J. I. w Komentarzu do Spraw Rodzinnych ( LexisNexis Warszawa 2014r str.635-640 ).