Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo – akcyjna w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego w postępowaniu elektronicznym kwoty 2878,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 12 listopada 2013r. pozwana zawarła umowę z (...) S.A. , której przedmiotem było świadczenie przez tę spółkę usług w zakresie dostarczania programów telewizyjnych oraz udostępnienie urządzenia dekodującego. Pozwana nie wywiązała się ze zobowiązania wynikającego z tej umowy, Regulaminu świadczenia usług i (...) promocji. Na zadłużenie pozwanej składają się:

- kwota 428,65 zł – wynikająca z noty obciążeniowej 1 kwietnia 2014r.,

- kwota 83,32 zł – odsetki za opóźnienie w zapłacie tej noty,

- kwota 2366,85 zł – wynikająca z umowy z dnia 12 listopada 2013r.

Na podstawie umowy cesji zawartej w dniu 14 grudnia 2015r. wierzyciel pierwotny przeniósł przysługującą mu wobec pozwanej na powódkę.

Stąd, powództwo jest zasadne i konieczne (k. 2 - 4).

Postanowieniem z dnia 2 września 2016r., wydanym w sprawie VI Nc – e (...), Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sadowi (k. 4 odw.).

Na dalszym etapie sprawy, powódka podtrzymała żądanie zgłoszone w postępowaniu elektronicznym.

Pozwana B. P. prawidłowo zawiadomiona nie stawiła się na termin rozprawy i nie zajęła stanowiska merytorycznego w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy powódka dochodziła od pozwanej zwrotu należności z tytułu umowy o świadczenia usług telewizyjnych (art. 734 par. 1 w zw. z art. 750 k.c.), powołując się na ich nabycie w drodze cesji od poprzedniego wierzyciela (art. 509 par. 1 k.c.).

Wobec braku aktywności pozwanej, zaistniały przesłanki do wydania wyroku zaocznego (art. 339 par. 1 k.p.c.). W takim wypadku, Sąd uznaje za prawdziwe twierdzenia zawarte w pozwie i w pismach procesowych powoda (art. 339 par. 2 k.p.c.).

W konsekwencji należało przyjąć, że w dniu 12 listopada 2013r pomiędzy pozwaną a (...) S.A. w W. została zawarta załączona do akt „umowa abonencka” o nr (...) na czas określony tj. 24 miesiące.

Umowa wymieniała kwoty składające się na opłaty abonamentowe (jak na k. 13), określając wysokość ulgi przyznanej abonentowi na kwotę 604,40 zł.

Dawała także podstawę do nabycia laptopa za 0 zł, przy czym pełna cena urządzenia wynosiła 2298 zł.

(bezsporne, kopia umowy z k. 13 – 16)

W dniu 1 kwietnia 2014r. (...) S.A. w W. wystawił pozwanej notę obciążeniową nr (...), z tytułu kary za rozwiązanie umowy w okresie podstawowym, w wysokości 488,49 zł

(wydruk z k. 16)

W dniu 14 grudnia 2015r. (...) S.A. w W. przeniósł na powoda bezsporne i wymagalne wierzytelności pieniężne względem byłych abonentów, pod warunkiem uiszczenia ceny. Integralną częścią umowy miały być papierowe załączniki nr 1 i nr 2- wykazy wierzytelności telewizyjnych i telekomunikacyjnych.

(umowa z k. 17 - 19).

W dniu 26 kwietnia 2016r. został sporządzony częściowy wykaz wierzytelności do umowy przelewu z 14 grudnia 2015r. W jego treści wskazano wierzytelności wobec pozwanej wynikające z dokumentów o numerach:

- (...) Laptop R/13/11/6 – z 12 listopada 2013r. – w wysokości 2042,56 zł

- NO (...) – z 1 kwietnia 2014r. – w wysokości 428,65 zł

(wykaz z k. 20).

W dniu powód sporządził pismo, którym zawiadomił pozwaną o sprzedaży wierzytelności przysługującej (...) S.A. w W. na jego rzecz i wezwał ją do zapłaty kwoty 4449,20 zł.

(wydruk pisma z k. 22)

W ocenie Sądu, poważne wątpliwości powstają w rozpatrywanej sprawie już co do istnienia i wysokości żądania. O ile nie budzi wątpliwości sam fakt, że pozwana zawarła umowę abonencką z (...) S.A. w W., powódka nie przestawiła dostatecznych danych pozwalających na ustalenie, że zaistniały podstawy do obciążenia jej należnościami, o których mowa w pozwie, we wskazanej wysokości.

Powódka przedstawiła do akt jedynie wydruk noty obciążeniowej (bez potwierdzenia jej doręczenia), z tytułu kary za rozwiązanie umowy w okresie podstawowym. W związku z brakiem doręczenia noty co najmniej zachodzą wątpliwości co do wymagalności wierzytelności z tego tytułu. Tymczasem przedmiotem cesji mogą być wyłącznie wierzytelności wymagalne. Powódka nie wskazała w istocie, na jakiej podstawie pierwotny wierzyciel naliczył tę karę i ustalił jej wysokość, w szczególności – czy i kiedy doszło do rozwiązania umowy z winy abonenta (pkt 10 części B umowy). Nie przedstawił dokumentu potwierdzającego rozwiązanie umowy, a także Regulaminu świadczenia usług ani ewentualnego regulaminu promocji, w których mogły być zawarte uregulowania, pozwalające na pełną ocenę zaistnienia podstaw naliczenia takiej kary.

Nie został złożony do akt drugi z dokumentów, wymienionych w częściowym wykazie wierzytelności. Miał on prawdopodobnie związek ze sprzedażą pozwanej laptopa w ramach promocji, trudno jednak tutaj o pewne wnioski, zaś powódka w treści pozwu wspomina jedynie o kwocie 2366,85 zł, mającej wynikać z umowy. Także w tym wypadku, dokonanie pełnej oceny podstaw obciążenia pozwanej tą kwotą (wykraczającą poza cenę laptopa wskazaną w umowie) nie jest możliwe bez pełnej dokumentacji umownej oraz – zapewne - wiedzy co do faktu, przyczyn i daty rozwiązania umowy.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że z treści częściowego wykazu wierzytelności do umowy cesji, mającego określać przedmiot cesji, wynikają inne niż wskazane przez powódkę wartości tych wierzytelności. Na jeszcze inną (znacznie wyższą) wartość zadłużenia wskazuje skierowane do powódki wezwanie do zapłaty. Powódka nie wyjaśniła, z czego różnice te wynikają.

W ocenie Sądu, poważne wątpliwości budzi także skuteczność przeniesienia wierzytelności wynikających z opisanej umowy na powódkę. Należy zauważyć, że brak jest w pełni wiarygodnego dokumentu potwierdzającego to przejście. W szczególności, załączony częściowy wykaz wierzytelności, wymieniający wierzytelności wobec pozwanej został podpisany przez osoby, których upoważnienie do działania w imieniu zbywcy i nabywcy nie zostało wykazane. Tymczasem, jak się wydaje, skoro do umowy przelewu był sporządzany papierowy załącznik, wymieniający będące jej przedmiotem wierzytelności, nie było przeszkód do przedstawienia jego odpisu do akt sprawy (np. z zakrytymi danymi co do innych wierzytelności).

Natomiast samo zawiadomienie o cesji jako nie pochodzący od zbywcy wydruk posiada nikły walor dowodowy i nie może stanowić wystarczającej podstawy do czynienia ustaleń w sprawie co do przejścia wierzytelności na rzecz powoda.

Należy zauważyć, że w sporach z konsumentami Sąd winien zachować szczególną ostrożność przy ocenie ewentualnego przyjęcia za prawdziwe twierdzeń zawartych w pozwie, zwłaszcza w sprawach, w których konsument nie podejmuje jakiejkolwiek obrony (w szczególności gdy tak jak w rozpatrywanej sprawie nie podejmuje w ogóle korespondencji)

Wydaje się zresztą, że skoro ustawodawca przewidział zachowanie szczególnej formy dla wykazania przejścia uprawnień w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego (art. 788 k.p.c.), to dalece niewystarczającym dla ustalenia takiej okoliczności w procesie jest samo oświadczenie powoda, nawet dla potrzeb wydania wyroku zaocznego. Wniosek ten jest uzasadniony tym bardziej, że w obecnych czasach coraz częściej się zdarza, że wierzytelności podlegają wielokrotnemu obrotowi, co łączy się ze zwiększonym ryzykiem ich kilkukrotnego egzekwowania.

Mając to na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

SSR Anna Kabzińska