Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12.10 .2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący SSR K. Matysiak

Protokolant : sekr. sąd. A. Klimek

przy udziale Prokuratora Marioli Maślany

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10.10 .2017 r. sprawy

1. P. N. (1) s. M. i E. z d. D., ur. (...). w O.,

2. A. K. (1) s. W. i H. z d. R., ur.(...). w O.

3. J. N. s. M. iE. z d. D., ur. (...). w O.

oskarżonych o to, że:

I. w dniu 28 maja 2017 r. w B. gm. D. woj. (...) działając czynem ciągłym, wspólnie i w porozumieniu ze sobą grozili M. K. (1) pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w niej uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk

II. w dniu 28 maja 2017 r. w B. gm. D. woj. (...) działając czynem ciągłym, wspólnie i w porozumieniu ze sobą grozili A. K. (2) pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły w nim uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk

a ponadto P. N. (1) o to że :

III. w dniu 28 maja 2017 r. w B. poprzez rzucenie metalową częścią szpadla i w ten sposób uderzenie nią w rękę małoletniego K. K. (1) lat 8, spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rozległej rany cięto- szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem mięśnia co naruszyło funkcjonowanie czynności jego ciała na czas powyżej 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

- tj. o czyn z art. 157 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk.

a ponadto A. K. (1) o to że :

IV. w dniu 28 maja 2017 r. w B. gm. D. woj. (...) nakłaniał P. N. (1) by ten rzucił w kierunku małoletniego K. K. (1) lat 8 sztychem szpadla w wyniku czego P. N. (1) trafił małoletniego K. K. (1) uderzając w jego lewą rękę czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rozległej rany cięto - szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem mięśnia co naruszyło funkcjonowanie czynności jego ciała na czas powyżej 7 dni , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

- tj. o czyn z art. 18 § 2 kk. w zw. z art. 157 § 1 kk.

a ponadto J. N. o to że :

V. w dniu 28 maja 2017 r. w B. gm. D. woj. (...) nakłaniał P. N. (1) by ten rzucił w kierunku małoletniego K. K. (1) lat 8 sztychem szpadla w wyniku czego P. N. (1) trafił małoletniego K. K. (1) uderzając w jego lewą rękę czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rozległej rany cięto - szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem mięśnia co naruszyło funkcjonowanie czynności jego ciała na czas powyżej 7 dni , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

- tj. o czyn z art. 18 § 2 kk. w zw. z art. 157 § 1 kk.

I. Uznaje oskarżonych P. N. (1), J. N. i A. K. (1) za winnych popełnienia zarzucanych im czynów i za to:

- za czyny opisane w pkt. I i II a/o po wyeliminowaniu z ich opisu zwrotu „działając czynem ciągłym” i z kwalifikacji prawnej art. 12 kk, przy przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk. zw. z art. 91 § 1 kk skazuje A. K. (1) na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a P. N. (1) i J. N. na kary po 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt III a /o na podstawie art. 157 § 1 kk. skazuje P. N. (1) na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyny opisane w pkt IV i V a /o po wyeliminowaniu z ich opisu zwrotu „małoletniego K. K. (1) lat 8„ i wpisaniu w jego miejsce zwrotu „członków rodziny K.„ na podstawie art. 18 § 2 kk w zw. z art. 157 § 1 kk skazuje oskarżonych A. K. (1) i J. N., a na podstawie art. 19 § 1 kk. w zw. z art. 157 § 1 kk. wymierza każdemu z nich na karę po 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk. i art. 86 § 1 kk. orzeka wobec oskarżonego P. N. (1) karę łączną w wymiarze 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności, wobec oskarżonego J. N. karę łączną w wymiarze 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a wobec oskarżonego A. K. (1) karę łączną w wymiarze 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III. na podstawie art. 41a § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych P. N. (1), J. N. i A. K. (1) zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych M. K. (1) i A. K. (2) na odległość nie mniejszą niż 100 metrów na okres lat 3 (trzech),

IV .na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych od kosztów procesu i opłaty,

V.na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 15, poz. 124 z późn.zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. K. (3) kwotę 420 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę w postepowaniu sądowym wraz z 23% podatkiem VAT od zasądzonego wynagrodzenia.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie sporządzone w oparciu o art. 423 § 1a kpk .

W dniu 28 maja 2017 roku M. K. (2) wraz z mężem i synami przebywał w domu położony w B. nr . W tym czasie na tej samej posesji tylko odgrodzonej płotem przebywali P. N. (1) , J. N. i A. K. (1) którzy spożywali alkohol . W trakcie spożywania alkoholu wyżej wymienieni używali wobec M. i A. K. (2) słów wulgarnych , zaczepiali ich . Po upływie pewnego czasu mężczyźni zaczęli przejawiać większą agresje wobec małżeństwa K. i poza słowami wulgarnymi zaczęli kierować wobec nich groźby pozbawienia życia . W związku z taką sytuacją A. K. (2) próbował uspokoić ich ale nie dawało to oczekiwanego rezultatu , a wręcz przeciwnie byli oni coraz bardziej natarczywi .W pewnym momencie A. i A. K. (3) dowiedzieli się od dzieci , iż A. K. (1) trzyma piłę a P. ją odpala . Po odpaleniu P. N. (1) zaczął podcinać 2 słupki na których opierał się konstrukcja schodów do mieszkania P. K. które znajduje się na piętrze . Słupy te znajdują się za płotem od strony posesji K. . Widząc to M. i A. K. (3) zaczęli krzyczeć co robisz , przestań i próbowali odsunąć go od słupków i zmusić go do zaprzestania . W wyniku użycia piły doszło do uszkodzenia schodów . M. K. (1) poprosiła wtedy męża aby zostawił ich w spokoju , bo doszłoby do bijatyki .

W pewnym momencie P. N. (1) wziął metalowa końcówkę szpadla do ręki i rzucił w ich stronę . Gdy trzymał ten szpadel w ręku pozostali tj A. K. (1) i A. N. krzyczeli żeby użyć tego szpadla w celu spowodowania obrazeń u osób po drugiej stronie siatki . Szpadel rzucony przez P. N. (1) przeleciał nad M. K. (1) i uderzył jej syna K. K. (1) w lewą rękę . Niezwłocznie zadzwoniła ona po pogotowie i na policję . W trakcie oczekiwania na przyjazd policji P. N. (1) , A. N. i A. K. (1) zaczęli pospiesznie oddalać się z miejsca zdarzenia .

Biegły z zakresu medycyny sądowej stwierdził , iż obrażenia jakich doznał K. K. (1) w postaci rozległej rany cięto – szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem mięśnia stanowią naruszenie czynności kończyny górnej i rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk. . Jednocześnie biegły wskazał , iż K. K. (1) był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i nastąpienia skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu .

( dowód : cześć. wyj osk. P. N. K- 189v , osk. J. N. K- 190 , osk. A. K. K- 190 , zezn . św. M. K. K- 191 -192 , A. K. K- 192-192 v , M. R. K- 190v-191 , opinia biegłego K- 68-69 ,118 , protokoły badania trzeźwości K- 26 , 19 )

Oskarżony P. N. (1) przyznał się częściowo do popełnienia zarzuconych mu czynów . W pierwszych wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił , iż prawdą jest , że zrzucił szpadlem ale nie chciał trafić w dziecko .Nie używał gróźb wobec pokrzywdzonych . Wskazał , iż to A. K. (2) rzucił w niego tym szpadlem a on w ramach rewanżu odrzucił go . Tego dnia pił alkohol wraz z bratem i sąsiadem A. K. (1) . Przyznał , iż w pewnym momencie wziął piłę i zaczął podcinać słupy na których opierały się schody do mieszkania pokrzywdzonych . A. K. (2) widząc to chciał go powstrzymać i dlatego rzucił szpadlem . Nie groził pokrzywdzonym a jedynie trochę ich wyzywał . A. K. (1) i brat J. stali zanim i się przyglądali . Na rozprawie podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia .

Pozostali oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzuconych im czynów . Wskazali , iż pili ze sobą alkohol i głośno słuchali muzyki .To A. K. (2) zaczął rzucać w nich kamienie i w głośniki , ale nie trafił .

A. K. (1) wskazał , iż zabrał głośniki do domu i gdy wrócił na podwórko to A. K. (2) i jego żony nie było . Słyszał włączana piłę ale nie wie kto ja włączał bo był w domu . P. K. (2) powiedział mu jak przyszedł , że jego brat A. rzucił w niego szpadlem .Nie groził bratu ani bratowej . Potem poszli do B. do sklepu i po drodze zatrzymała ich policja . Nie uciekali oni przed funkcjonariuszami .

J. N. stwierdził , iż było spokojnie do momentu jak brat wziął piłę i zaczął podcinać schody . P. cos krzyczał do sąsiadów a on i A. się nie odzywali . Sąsiedzi zagrozili , że wezwą policja . P. odłożył piłę podniósł leżący trzonek od szpadla i rzucił w kierunku sąsiadów . Nikomu nie groził .

Sąd zważył co następuje :

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. N. (1), uznając , że stanowią one próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej i przerzucenia winy za zdarzenie na pokrzywdzonych. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności zeznania pokrzywdzonych, funkcjonariusza Policji oraz opinia biegłego w ocenie Sądu przemawiają za prawidłowością dokonanych ustaleń stanu faktycznego.

W swojej relacji pokrzywdzeni jednoznacznie opisują przebieg zdarzenia . Na wstępie zauważyć należy , iż są oni sąsiadami oskarżonych gdyż zamieszkują oni pod tym samym adresem w jednym budynku , jednak ich posiadłości odgrodzone są płotem . Nie budzi też wątpliwości fakt , iż słupy podtrzymujące schody znajdują się na terenie tej posesji , ale odgrodzonym płotem .

Z zeznań pokrzywdzonych wynika z nich , iż oskarżeni od godzin południowych spożywali alkohol oraz używali głośnej muzyki oraz używali słów wulgarnych wobec nich - które przytoczyli w trakcie przesłuchań - nie reagując na ich prośby . W tym czasie w godzinach południowych i popołudniowych przebywali oni na terenie swojej posesji wraz z dziećmi które słyszały słowa wulgarne i krzyki . Później w trakcie tego spotkania gdy wzrósł u oskarżonych poziom agresji najprawdopodobniej związany ze spożyciem alkoholu zaczęli grozić pokrzywdzony, że ich pozabijają itp. Jak wskazała M. K. (1) pewnym momencie pomiędzy godz. 18 a 19 przybiegły do nich dzieci informując , że wujek A. trzyma w ręku piłę a P. N. (2) ją odpala . Pokrzywdzenie pobiegli i zobaczyli P. N. (1) jak podcina słupy . Wskazali , iż krzyczeli i próbowali odepchnąć go od nich ze swojej strony płotu , aby zaprzestał niszczenia podpór . Pozostali oskarżeni w tym czasie coś krzyczeli . Gdy wreszcie udało się odgonić P. N. (3) ten rzucił piłę .

Nie budzi wątpliwości fakt , iż później miał on w ręku końcówkę metalową od szpadla i rzucił nią w kierunku pokrzywdzonych , a wynika to zarówno z zeznań świadków jak i wyjaśnień współoskarżonych i samego oskarżonego . Szpadel przeleciał nad M. K. (1) i uderzył jej syna K. K. (1) powodując konkretne obrażenia .

Zauważyć należy iż M. K. (1) jednoznacznie składając zeznania zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i na rozprawie wskazała , iż w tym czasie gdy P. N. (1) brał i trzymał w ręku szpadel pozostali oskarżeni zachęcali go do rzucenia nim mówiąc „ pierdolnij ich „ . Zauważyć też należy , iż w/w opisując sposób zachowania oskarżonych wskazała , że nakręcali się oni wzajemnie w tych zdarzeniach choć jak zaznaczyła podczas rozprawy prowodyrem całego zajścia w jej ocenie był A. K. (1) . Relacje z pozostałymi oskarżonymi do dnia zdarzenia nie były złe i to był pierwszy przypadek aby ich wyzywali i grozili .

Podobnie na A. K. (1) jako głównego inicjatora tego zdarzenia wskazuje A. K. (2) z którym jest w konflikcie . Również on wskazał na fakt , że strony P. I J. N. takie zachowanie było pierwszy raz potwierdzając również , iż słyszał krzyki pozostałych gdy P. N. (1) miał rzucać ale nie był w stanie określić co wołali .

Analizując zeznania pokrzywdzonych zauważyć należy iż różnicują oni relacje z oskarżonymi , podkreślają brak wcześniejszych zajść z braćmi N. co pozwala na przyjęcie , iż nie kierują się jakimś wcześniejszym konfliktem z nimi a jedynie relacjonują przebieg zdarzenia .

Okoliczności podane przez pokrzywdzonych znajdują potwierdzenie w zeznaniach f. policji M. Rynko . Ten jednoznacznie wskazuje , iż po pierwszym zawiadomieniu o zakłócaniu porządku publicznego zostali skierowani do B. . Później powiadomieni zostali przez dyżurnego o uderzeniu dziecka szpadlem i wtedy udali się tam w trybie alarmowym . Gdy przyjechali sprawców już nie było . Gdy uzyskali wiadomość w którym idą kierunku pojechali tam i zatrzymali . Pierwszy został zatrzymany J. N. który podobnie jak zatrzymani później pozostali oskarżeni uciekał na widok f. policji i trzeba było ich ścigać . Ponadto po zatrzymaniu P. N. (1) i A. K. (1) straszyli funkcjonariuszy zwolnieniem oraz tym , że będą oskarżać ich o pobicie przy zatrzymaniu . Jednocześnie potwierdził , iż przebadano 2 z trójki oskarżonych alkomatem i wykazało ono stężenie powyżej 1 mg/l alkoholu wydychanym powietrzu .

Pozostali świadkowie matka braci N. E. N. i matka A. K. (1) H. S. stwierdziły , iż nic nie wiedza o tej awanturze a H. S. dodatkowo wskazała , iż A. K. (2) i jego żonie zawsze coś przeszkadza i wzywają policję .

Jak wynika z opinii biegłego obrażenia jakich doznał pokrzywdzony K. K. (1) to rozległa rana cięto – szarpanej lewego przedramienia z uszkodzeniem mięśnia , które do obrażenie naruszyły czynności kończyny górnej lewej i rozstrój zdrowia okres powyżej 7 dni , a jednocześnie wskazał na możliwość przyjęcia zaistnienia przestępstwa z art. 156 § 1 kk pod postacią : „choroby realnie zagrażającej życiu „ .

Sad dał też wiarę dokumentom jakie zostały zawnioskowane do ujawnienia na rozprawie uznając , iż są to dokumenty urzędowe i nie były one kwestionowane przez strony .

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sad uznał , iż fakt popełnienia przez oskarżonego P. N. (1) zarzuconych mu czynów nie budzi wątpliwości . Jednocześnie Sad dokonał korekty zarzutów przedstawionych P. N. (1) w ten sposób , że z opisów czynów opisanych w pkt. I i II wyeliminował zwrot „ działając czynem ciągłym” a z kwalifikacji prawnej art. 12 kk. z uwagi na fakt , iż było to jedno zdarzenie w dłuższym okresie czasu z niedowiedzionym przez oskarżyciela elementem „ z góry powziętego zamiaru „ a jednocześnie przyjął , iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk .

Jednocześnie Sąd nie przyjął sugerowanego w opinii zaistnienia czynu z art. 156 § 1 kk m.in. mając na uwadze wyrok SA w B. z dnia 30.12.2016 r. sygn.. akt II AKA 180/16

„…Generalnie przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu są przestępstwami materialnymi, czyli dokonanymi w momencie spowodowania ustawowo określonego skutku. W wypadku tych przestępstw o kwalifikacji prawnej czynu decyduje przede wszystkim powstałej skutek. Owszem w pewnych przypadkach, gdy skutek zamierzony był dalej idący niż osiągnięty, możliwe jest przyjęcie usiłowania do surowiej zagrożonego przestępstwa …”

Przy orzekaniu kary Sąd wziął pod uwagę :

- uprzednią karalność P. N. w tym za przestępstwa podobne K- 103-105 ,114-116

- dane osobopoznawcze K-121

- stan upojenia alkoholowego

- zachowanie wobec pokrzywdzonych przez cały okres zdarzenia oraz potem wobec funkcjonariuszy policji

- wskazanie przez pokrzywdzonych braku wcześniejszych zajść z nim

Mając powyższe na uwadze i uznając oskarżonego P. N. (1), za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów Sąd za czyny opisane w pkt. I i II a/o przy przyjęciu art. 91 § 1 kk skazał go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn opisany w pkt III a /o na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i orzekł karę łączną w wymiarze 9 miesięcy pozbawienia wolności, ,

Ponadto w celu przeciwdziałania przyszłym zdarzeniom na podstawie art. 41a § 1 k.k. orzeczono wobec P. N. (1) , zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych M. K. (1) i A. K. (2) na odległość nie mniejszą niż 100 metrów na okres lat 3 .

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów procesu oraz opłaty i jednocześnie zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. K. (3) kwotę 420 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę w postepowaniu sądowym wraz z 23% podatkiem VAT od zasądzonego wynagrodzenia.