Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 2319/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Olsztynie z 2016-06-02

Sygn. akt I C 2319/15 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Data 11 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, Wydział I Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Żywucka

Protokolant: protokolant N. Al (...)

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko Česká Pojiš(...) A. S. z siedzibą w P. działającej przez (...) (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanej (...) (...) (...) z siedzibą w P. działającej przez (...) (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 4.884,15 zł (cztery tysiące osiemset osiemdziesiąt cztery złote 15/100) z ustawowymi odsetkami od kwoty 4.392,15 zł (cztery tysiące trzysta dziewięćdziesiąt dwa złote 15/100) za okres od dnia 16 czerwca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015r. i dalszymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 492 zł (czterysta dziewięćdziesiąt dwa złote) za okres od dnia 06 października 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i dalszymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

II  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.120,34 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia złotych 34 /100) zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie) od powoda kwotę 15,33 zł (piętnaście złotych 33/100) od pozwanej kwotę 347,02 zł (trzysta czterdzieści siedem złotych 02/100) tytułem kosztów sądowych.

SSR Marzena Żywucka

Sygn. akt I C 2319/15 upr.

UZASADNIENIE

Powód Ł. K. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) (...) z siedzibą w P. działającej przez (...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 5.100 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 16 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia AUTOCASCO, w okresie trwania której ubezpieczony pojazd powoda został uszkodzony. Pozwany nieprawidłowo zlikwidował szkodę, wypłacając na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 3.377,90 zł. W ocenie powoda, kwota jaką przyznano tytułem odszkodowania jest za niska w stosunku do rzeczywistej szkody, jaką poniósł poszkodowany. Na kwotę dochodzoną pozwem składała się kwota stanowiąca różnicę między rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu, a kwotą wypłaconą przez pozwanego oraz kwota 492 zł, odpowiadająca cenie jaką powód uiścił, w związku z sporządzeniem prywatnej kalkulacji. (k. 2-3)

Pozwany (...) (...) z siedzibą w P. działającej przez (...) (...) Oddział w Polsce z siedzibą w W. , w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, że wysokość należnego powodowi odszkodowania została przez pozwanego ustalona w sposób prawidłowy, zgodny z treścią łączącej strony umowy ubezpieczenia AC. Zaprzeczył by spoczywał na nim obowiązek refundacji kosztów prywatnej wyceny, która nie mieści się w zakresie ochrony dobrowolnej umowy ubezpieczenia AC łączącej strony. (k. 25-29)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony zawarły umowę ubezpieczeniowej nr (...), na podstawie której pojazd powoda marki O. (...), rok prod. 2006, nr rej. (...), objęty został ochroną ubezpieczeniową w zakresie AC Casco Optymalny przez pozwanego.

(okoliczności niesporne, nadto dowód: dowód: wniosek – k. 17, oferta – k. 17v)

W okresie objętym umową ubezpieczenia tj. w dniu 10 maja 2015 r. ubezpieczony pojazd został uszkodzony.

(okoliczności niesporne)

Pozwany został powiadomiony o szkodzie niezwłocznie, w dniu 12 maja 2015 r. dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu.

(kalkulacja naprawy nr (...) – k. 11-14)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany oszacował wysokość szkody powoda na 3.377,90 zł i taką też sumę wypłacił powodowi tytułem odszkodowania.

(okoliczności niesporne, nadto dowód: kalkulacja naprawy nr (...) – k. 11-14, decyzja – w aktach szkody na płycie Cd – k. 38)

Powód zlecił rzeczoznawcy samochodowemu K. G. wykonanie opinii technicznej, w której koszt naprawy pojazdu powoda ustalono na 9.068,04 zł. Za sporządzenie opinii powód poniósł koszt w wysokości 492 zł.

(dowód: faktura Vat Nr (...) – k. 9, pismo – k. 10, kalkulacja naprawy nr (...) – k. 7-8)

Według § 16 ust. 7 OWU AC, obowiązujących w stosunkach między stronami, Odszkodowanie w wariancie Casco Optymalny jest ustalane zgodnie z poniższymi zasadami:

1)  koszty robocizny oblicza się według norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu i ujętych w katalogu A. (czas naprawy) oraz średnich stawek za roboczogodzinę stosowanych w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych w regionie, w którym pojazd był naprawiany, a w razie jego nienaprawienia – w regionie, w którym znajdują się takie warsztaty, najbliższym miejscu zamieszkania lub siedzibie Ubezpieczonego;

2)  koszt materiałów i części zamiennych ustala się zgodnie z ujętymi w systemie A. cenami nowych, oryginalnych materiałów i części o porównywalnej jakości, co do których producent zaświadcza, że zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami ustalonymi przez producenta pojazdu i są tej samej jakości, co materiały i części stosowane przez producenta pojazdu, a w razie braku takich materiałów i części – zgodnie z ujętymi w systemie A. cenami nowych, oryginalnych materiałów i części producenta pojazdu, pomniejszonymi o trzydzieści procent,

3)  koszt materiałów i części zamiennych ustala się również z uwzględnieniem procentowego zużycia części zamiennych, zależnego od okresu eksploatacji pojazdu ustalonego na dzień powstania szkody, zgodnie z tabelą w Załączniku nr 3.

Dla pojazdu powoda, na dzień powstania kolizji 9 letniego, procentowe zużycie części zamiennych ustalono na poziomie 50 %.

Zgodnie z § 102 ust. 3 pozwany winien wypłacić odszkodowanie lub świadczenie w terminie 30 od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu ubezpieczeniowym, chyba że wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności lub wysokości odszkodowania lub świadczenia w tym terminie okazało się niemożliwe.

(dowód: Ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych P. z załącznikiem – k. 33-37)

Zgodnie z opinią biegłego sądowego J. B. koszt naprawy uszkodzeń samochodu powoda obliczony na podstawie § 16 ust. 7, przy zastosowaniu cen części oryginalnych i amortyzacji na części w wysokości 30 %, a następnie potrącenia w wysokości 50 % z uwagi na zużycie eksploatacyjne części zamiennych wynosi 7.770,05 zł brutto. Biegły zastosował stawkę za roboczogodzinę w wysokości 115 zł, która odpowiada przeciętej stawce stosowanej w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych w regionie.

(dowód: opinia biegłego J. B. – k. 49-76, opinia uzupełniająca – k. 104-107, ustana opinia uzupełniająca – k. 111)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego żądanie powoda zasługiwało na uwzględnienie w części.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł o zgromadzone w sprawie dokumenty, w tym także akta szkody na płycie CD, których prawdziwość nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu.

W celu zasięgnięcia wiadomości specjalnych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej J. B., na okoliczność ustalenia kosztów naprawy w pojeździe powoda. Opinia ta była wprawdzie kwestionowana przez pozwanego, jednak biegły odniósł się do podnoszonych zastrzeżeń wyjaśniając wysuwane zarzuty. Opinii uzupełniającej pozwany nie kwestionował. Ostatecznie, Sąd uznał opinię uzupełniającą za prawidłową, logiczną i należycie uzasadnioną, podzielając zawarte w niej wnioski.

W sprawie niniejszej pozwany nie kwestionował przedstawionego przez powoda stanu faktycznego sprawy jak i swojej odpowiedzialności co do zasady. Sporna między stronami była jedynie wysokość odszkodowania należnego powodowi.

Na wstępie należy zauważyć, że podstawą dochodzenia odszkodowania przez powoda są postanowienia łączącej strony umowy ubezpieczenia AUTOCASCO. Co za tym idzie, zastosowanie muszą mieć jej poszczególne unormowania, które podlegają badaniu jedynie pod względem zgodności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 k.p.c.).

Na skutek zdarzenia opisanego w pozwie doszło do powstania szkody w postaci uszkodzenia pojazdu powoda. Zakres uszkodzeń zasadniczo nie był między stronami sporny.

Z uwagi na łączącą strony dobrowolną umowę ubezpieczenia AC, powodowi w związku z powstałą szkodą należne było odszkodowanie, przy czym jego wysokość winna zostać ustalona na podstawie postanowień umownych obowiązujących w stosunkach między stronami. W myśl § 16 ust. 7 OWU AC, dla odszkodowania w wariancie Optymalnym, wybranym przez powoda, koszty robocizny oblicza się według średnich stawek za roboczogodzinę stosowanych w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych w regionie, koszt materiałów i części zamiennych ustala się zgodnie z ujętymi w systemie A. cenami nowych, oryginalnych materiałów i części o porównywalnej jakości, co do których producent zaświadcza, że zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami ustalonymi przez producenta pojazdu, pomniejszonymi o trzydzieści procent. Dodatkowo koszt materiałów i części zamiennych ustala się z uwzględnieniem procentowego zużycia części zamiennych, zależnego od okresu eksploatacji pojazdu ustalonego na dzień powstania szkody, dla pojazdu powoda 50 %.

Jak ustalił biegły, koszt naprawy pojazdu powoda, przy zastosowaniu parametrów opisanych w § 16 ust. 7 OWU wynosi 7.770,05 zł. Biegły zastosował stawkę za roboczogodzinę w wysokości 115 zł, która odpowiada przeciętej stawce stosowanej w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych w regionie.

Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 3.377,90 zł, zatem dotychczas niezlikwidowana szkoda powoda wyniosła 4.392,15 zł.

Na wysokość szkody powoda składała się również kwota 492 zł z tytułu kosztów poniesionych w związku z zleceniem sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy.

Powód, celem weryfikacji stanowiska pozwanego w przedmiocie wysokości przyznanego odszkodowania, zlecił sporządzenie stosownej opinii, za którą zapłacił 492 zł. Sporządzona kalkulacja potwierdziła, iż pozwany dokonał jedynie wypłaty częściowego odszkodowania.

W myśl przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U.2015.1844), ale także uprzednio obowiązującej ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1206, 1273 i 1348) zakład ubezpieczeń po otrzymaniu zawiadomienia o wystąpieniu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową winien podjąć postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia.

Powyższe uregulowanie nakłada tym samym na pozwanego obowiązek wyjaśnienia we własnym zakresie okoliczności zdarzenia, z którego wywodzona jest odpowiedzialność. Ocena sposobu przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego winna być dokonywana, stosownie do dyspozycji art. 355 § 2 k.c. przy uwzględnieniu podwyższonego miernika staranności z uwagi na profesjonalny charakter prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle powyższej regulacji należy uznać, że koszt weryfikacji żądania uprawnionego winien obciążać pozwane towarzystwo.

Zasadność uwzględnienia w wysokości zasądzonego odszkodowania poniesionych kosztów prywatnej ekspertyzy jest szeroko akceptowana w orzecznictwie, czego potwierdzenie stanowi wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z dnia 20 października 2009 roku, sygn. akt I C 609/08, niepublikowany.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie przywołanych przepisów w zw. z art. 415 k.c. zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 492 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych celem sporządzenia kosztorysu naprawy uszkodzonego pojazdu, udokumentowanych załączoną fakturą VAT.

Od przyznanych powodowi kwot należne były odsetki ustawowe, przy czym od kwoty 4.392,15 zł za okres od dnia 16 czerwca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i dalszymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 492 zł za okres od dnia 06 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i dalszymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Pozwany został zawiadomiony o zdarzeniu ubezpieczeniowym niezwłocznie i już 12 maja 2015 r. dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu. Uwzględniając wskazany w OWU 30 dniowy termin do spełnienia świadczenia, odsetki od kwoty odpowiadającej kosztom naprawy uszkodzonego auta, zasądzono od dnia następującego po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, z jednoczesnym uwzględnieniem treści roszczeń powoda tj. 16 czerwca 2015 r. Odsetki od pozostałej części tj. kwoty 492 zł dochodzonej z tytułu kosztów prywatnej kalkulacji przyznano po upływie 14 dni od dnia zgłoszenia tej części roszczenia, które nastąpiło w pozwie doręczonym w dniu 21 września 2015 r. tj. od dnia 6 października 2015 r. W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, zmieniającej m.in. art. 481 § 2 k.c. do dnia 31 grudnia 2015 r. zasądzono powodowi odsetki ustawowe, zaś od 1 stycznia 2016 r. odsetki ustawowe za opóźnienie. (pkt I wyroku)

Punkcie II wyroku, powództwo w pozostałym zakresie jako nieuzasadnione oddalono. (pkt II wyroku)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Do kosztów poniesionych przez powoda Sąd zaliczył opłatę sądową od pozwu w kwocie 250 zł, koszty opinii biegłego 800 zł i koszty zastępstwa procesowego 1.217 zł (łącznie 2.267 zł). Powód wygrał proces w 95,77 % i należne mu koszty wynoszą 2.171,10 zł. Pozwany poniósł koszty 1.200 zł z tytułu zastępstwa procesowego i wygrał proces w 4,23 % i jego koszty należne wynoszą 50,76 zł. Poniesione przez powoda koszty przeważają obciążający go udział, zatem zasądzeniu na jego rzecz podlega różnica tj. kwota 2.120,34 zł (2.171,10 zł – 50,76 zł, pkt III wyroku).

O niepokrytych przez strony wydatkach na opinię biegłego orzeczono po myśli art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c. nakazując ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa od powoda kwotę 15,33 zł i od pozwanej kwotę 347,02 zł. (pkt IV wyroku).

SSR Marzena Żywucka

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Olgierd Kowalski
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Olsztynie
Osoba, która wytworzyła informację:  Marzena Żywucka
Data wytworzenia informacji: